Wojciech Onyszkiewicz


Wojciech Maria Onyszkiewicz, urodzony 18 maja 1948 roku w Warszawie, to postać o bogatym dorobku jako historyk, a także zaangażowany działacz harcerski.

Jego działalność obejmowała także walkę o demokratyczne wartości w okresie PRL, co czyni go istotną postacią w polskiej historii najnowszej.

Życiorys

Wojciech Onyszkiewicz urodził się w 1949 roku, a swoją edukacyjną przygodę rozpoczął w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1967 roku. Następnie kontynuował naukę na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobył dyplom w 1971 roku.

W młodzieńczych latach aktywnie uczestniczył w ruchu harcerskim, będąc członkiem 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”. Jego zaangażowanie zaowocowało objęciem funkcji komendanta drużyny w latach 1968-1969, a później komendanta szczepu w latach 1972-1973. Onyszkiewicz zdobył harcerski stopień instruktorski przewodnika, co świadczy o jego oddaniu i przywództwie wśród rówieśników.

W połowie lat 70. rozpoczął pracę na Uniwersytecie Warszawskim, w Instytucie Studiów Pedagogicznych, gdzie mógł dzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem. Jego aktywność społeczna w tamtym okresie objęła także pomoc osobom represjonowanym po wydarzeniach z czerwca 1976 roku w Ursusie. Miał znaczący udział w tworzeniu wstępnej wersji dokumentu, który powoływał Komitet Obrony Robotników. Z uwagi na okoliczności konspiracyjne, formalnie do KOR dołączył w styczniu 1977 roku, zostając kierownikiem tzw. ekipy ursuskiej oraz członkiem KSS „KOR”.

Od września 1977 roku był integralną częścią redakcji tygodnika „Robotnik”, a od października 1977 roku zasiadał w kolegium redakcyjnym i wspierał potem pismo „Głos”. W maju 1980 roku zainicjował powstanie Komitetu na rzecz Obrony Jana Kozłowskiego w Lublinie, wspierając także strajki, poprzez organizację działań informacyjnych. Później pracował w Komisji Historycznej Ośrodka Badań Społecznych przy Regionie Mazowsze „Solidarności”.

W grudniu 1981 roku uniknął internowania, pozostając w ukryciu aż do 1985 roku. W tym czasie współpracował z Januszem Grzelakiem, dokumentując represje nakładane przez ówczesne władze oraz funkcjonariuszy SB i Milicji Obywatelskiej. Po przełomie 1989 roku pełnił rolę szefa Biura Komitetu Obywatelskiego przy przewodniczącym NSZZ „Solidarność” Lechu Wałęsie, a jako jeden z organizatorów kampanii wyborczej KO, działał w Rzeszowie, Przemyślu i Krośnie.

Onyszkiewicz jest również jednym z założycieli polskiego Banku Żywności SOS. W latach 1991-1992 pełnił funkcję wiceprezesa Fundacji SOS, a w latach 1993-1994 był kierownikiem Banku Żywności. Należy do stowarzyszenia ASHOKA od 1996 roku i sprawuje funkcję prezesa Stowarzyszenia „Dzielimy się tym, co mamy”. Jego zasługi w działalności społecznej zostały docenione, a w 2006 roku otrzymał Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski. Ciekawostką jest, że jego teściem był Jan Józef Lipski, postać znacząca w polskiej historii.

Przypisy

  1. Jacek Żakowski. Z powodu zmian organizacyjnych…. „Tygodnik Solidarność”. Nr 5, s. 12, 01.05.1981 r. Warszawa: Krajowa Komisja Porozumiewawcza NSZZ „Solidarność”. [dostęp 28.04.2024 r.]
  2. Jan Olaszek: Zapomniany współtwórca KOR. rp.pl, 11.09.2016 r. [dostęp 28.04.2024 r.]
  3. Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1967. wne.uw.edu.pl. [dostęp 05.09.2021 r.]
  4. Grzegorz Waligóra. KOR-geneza. „Biuletyn Instytutu Pamięci Narodowej”. Nr 5–6, s. 23, 2007.
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 21.09.2006 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2006 r. nr 84, poz. 848).

Oceń: Wojciech Onyszkiewicz

Średnia ocena:4.69 Liczba ocen:17