Danuta Tyszyńska-Kownacka

---

Życiorys

Danuta Tyszyńska-Kownacka przyszła na świat w 1926 roku, w Warszawie, jednak dokładna data jej urodzenia pozostaje nieznana. Była jedyną córką Jadwigi Tyszyńskiej z domu Żórawskiej i Jarosława Tyszyńskiego. Jej matka była dentystką o korzeniach mińskich, a ojciec, artysta plastyk i rzeźbiarz z Stryja (dzisiejsza Ukraina), pełnił również funkcję nauczyciela rysunku i rzeźby. Rodzina Danuty osiedliła się w Warszawie w 1922 roku, a po narodzinach córki przeniosła się do Falenicy. Niestety, ojciec zmarł w 1930 roku.

W 1934 roku, po powrocie do Warszawy, Tyszyńska wraz z matką zamieszkały na Pradze, gdzie Jadwiga znalazła pracę jako dentystka w Dyrekcji Kolei Państwowych. W tym okresie Danuta uczęszczała do Prywatnej Szkoły Powszechnej prowadzonej przez Helenę Paszke-Folakową. W 1939 roku rozpoczęła naukę w gimnazjum im. Marii Curie-Skłodowskiej.

Podczas II wojny światowej kontynuowała edukację w szkole gospodarczej prowadzonej przez Helenę Rzeszotarską (na poziomie gimnazjalnym) oraz uczyła się zawodu w szkole introligatorskiej na ulicy Brackiej. W tym czasie brała także udział w tajnych kompletach. Przez pewien czas była członkinią 9. Drużyny Harcerek działającej w Śródmieściu. Warto zaznaczyć, że podczas powstania warszawskiego nie brała czynnego udziału w walkach.

Po zakończeniu wojny ukończyła szkołę i przystąpiła do studiów w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, zdobywając tytuł zawodowy inżyniera agrotechniki w 1950 roku. Jak to często bywa w trudnych czasach, równocześnie z nauką ukończyła również harcerski kurs instruktorski dla drużynowych. W okresie powojennym pozostawała aktywna w ruchu harcerskim, działając w hufcach Śródmieście, Mokotów oraz Hufcu Stare Miasto.

W 1972 roku, w wieku 46 lat, Danuta poślubiła Andrzeja Kownackiego, 75-letniego kolegę z pracy, który był powstańcem warszawskim oraz byłym zastępcą dowódcy Zgrupowania AK „Chrobry II”. Andrzej Kownacki zmarł w 1980 roku.

Działalność zawodowa

W 1951 roku Danuta Tyszyńska-Kownacka rozpoczęła swoją zarobkową działalność w Zjednoczeniu Przemysłu Zielarskiego Herbapol z siedzibą w Warszawie. Jej początki były związane z pracą w obszarze nasiennictwa, gdzie zdobywała pierwsze doświadczenia zawodowe. W miarę upływu czasu jej zainteresowania rozszerzyły się i zaczęła badać zagadnienia związane z rozsady i uprawy ziół. Zajmowała się również zbiorami surowców zielarskich rosnących w stanie naturalnym, a także przetwarzaniem tychże surowców.

Tyszyńska-Kownacka współpracowała z Instytutem Zielarskim w Poznaniu oraz Zakładem Roślin Leczniczych SGGW-AR w Warszawie. Jest uznawana za autorkę i współautorkę licznych publikacji oraz książek dotyczących tematyki uprawy i zbioru ziół, w tym takich tytułów jak: Zioła na działce i w ogródku przydomowym oraz Zioła w polskim domu, w których dzieli się swoją wiedzą i doświadczeniem z tą dziedziną.

Pracę w Zjednoczeniu Przemysłu Zielarskiego Herbapol zakończyła w 1982 roku, kiedy to przedsiębiorstwo to zostało zlikwidowane. Warto zaznaczyć, że Danuta Tyszyńska-Kownacka sama twierdzi, że zrezygnowała z pracy w Herbapolu pod naciskiem związanym z jej aktywnością w ruchu „Solidarności”.

Oprócz swojej działalności zawodowej, jest również autorką biografii swojego ojca, która nosi tytuł Okruchy pamięci. O artyście rzeźbiarzu Jarosławie Tyszyńskim. Uczestniczyła także w przygotowaniu pośmiertnej publikacji zawierającej wspomnienia jej męża Andrzeja Kownackiego, zatytułowanej Czy było warto?

---

Oceń: Danuta Tyszyńska-Kownacka

---