Tadeusz Bartczak

W 1957 roku Bartczak ukończył studia, uzyskując dyplom magistra inżyniera chemika na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. Już dwa lata wcześniej rozpoczął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej pod kierunkiem profesora Edwarda Józefowicza. Jego kariera naukowa szybko nabrała tempa, gdy w 1965 roku zdobył stopień naukowy doktora.

W roku akademickim 1969/1970 Bartczak miał zaszczyt pracować w Uniwersytecie Oksfordzkim, gdzie był pupilkiem profesor Dorothy Crowfoot Hodgkin, laureatki nagrody Nobla. W tym okresie został również immatrykulowany jako „Member of Oxford University”, będąc członkiem Linacre College. Ulubiony uczeń Zdzisława Gałdeckiego kontynuował naukę i badania, które miały głęboki wpływ na jego dalszą karierę.

W latach 1982–1984 Bartczak pracował w prestiżowych instytucjach amerykańskich: University of Notre Dame oraz Northwestern University. W 1986 roku obronił pracę habilitacyjną, a z czasem, w 1997 roku, został uhonorowany tytułem profesora. W 2001 roku uzyskał najwyższy stopień akademicki, zostając profesorem zwyczajnym.

Był specjalizującym się w dziedzinie krystalochemii oraz rentgenograficznej analizie strukturalnej, a jego dorobek naukowy obejmuje w sumie około 80 publikacji. Jako opiekun naukowy wypromował czterech doktorów, w tym prof. dr. hab. inż. Wojciecha Wolfa w 1988 roku, dr. hab. inż. Rafała Kruszyńskiego w 2003 roku oraz dr hab. inż. Agatę Trzęsowską-Kruszyńską w 2006 roku.

W okresie 1990–1993 piastował stanowisko prodziekana, a w latach 1993–1999 był kierownikiem studium doktoranckiego na Wydziale Chemicznym Politechniki Łódzkiej. W latach 1997–2000 pełnił funkcję przewodniczącego Sekcji Krystalochemii Polskiego Towarzystwa Chemicznego, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój nauki chemicznej w Polsce.