Władysław Mierzwiński

Po ukończeniu nauki w gimnazjum, Władysław złożył podanie do Instytutu Muzycznego w Warszawie, gdzie rozpoczynał swoją artystyczną edukację. Jego dalsze kształcenie miało miejsce we Włoszech, co pozwoliło mu na podjęcie kariery w operze. Debiutując w operze paryskiej, artysta wcielił się w rolę Raula w Hugenotach Giacomo Meyerbeera. Jego występy w Paryżu trwały aż do 1875 roku, po czym przeniósł się do Lyonu.

W ciągu swojej kariery zdobył również tytuł nadwornego śpiewaka w Berlinie i Wiedniu, a w 1887 roku odnosił duże sukcesy w ówczesnych Prusach Zachodnich. Jego koncerty spotkały się z entuzjastycznym przyjęciem zarówno polskiej, jak i niemieckiej publiczności, a wśród miast, w których występował, znalazły się Toruń (7 października), Grudziądz, Inowrocław oraz Gdańsk.

Niestety, w 1893 roku Mierzwiński zmagał się z poważnymi problemami zdrowotnymi związanymi z gardłem, co zmusiło go do poddania się operacji, która na zawsze pozbawiła go głosu. Pomimo prób powrotu na scenę, jak miało to miejsce w 1896 roku podczas występów w Warszawie, Wilnie oraz Kijowie, nie zdołał już odzyskać swojego wcześniejszego sukcesu.

Ostatecznie Władysław Mierzwiński osiedlił się w Paryżu, gdzie podjął pracę jako portier w hotelu. W tym trudnym czasie korzystał z pomocy Jana Reszke. Po zakończeniu swojej bogatej, a zarazem tragicznej kariery artystycznej, znalazł spoczynek w grobie dla ubogich.