Władysław Górski (skrzypek)

---

Życiorys

Władysław Górski, znany jako utalentowany skrzypek, miał zaszczyt kształcić się pod okiem wybitnych mistrzów. Jego edukacja muzyczna rozpoczęła się u Karola Studzińskiego oraz Kazimierza Baranowskiego. Następnie, zdobijając kolejne umiejętności, studiował w Warszawskim Instytucie Muzycznym, gdzie uczył się pod kierunkiem Apolinarego Kątskiego oraz Stanisława Moniuszki. Edukację kontynuował w Berlinie, gdzie jego nauczycielem był Friedrich Kiel.

Od 1871 roku był solistą Teatru Wielkiego w Warszawie. Po tragicznym odejściu Kątskiego w 1879 roku, Górski objął klasę skrzypiec w Warszawskim Instytucie Muzycznym, kierując nią aż do 1885 roku. Jego pasja do muzyki oraz wiedza zaowocowały publikacjami w takich czasopismach jak „Echo Muzyczne, Teatralne i Artystyczne”, „Niwa”, „Tygodnik Illustrowany” oraz „Słowo”. W 1885 roku zdecydował się na wyjazd do Lizbony, a wkrótce przeniósł się do Paryża, gdzie przez kilka lat występował w orkiestrze Lamoureux i prowadził zajęcia z grą na skrzypcach.

Pod koniec swojego życia osiedlił się w Szwajcarii, najpierw w malowniczym Montreux, a później w Lozannie. Występował gościnnie w Niemczech, Holandii oraz Wielkiej Brytanii, zdobywając uznanie jako wirtuoz. Jego talent objawiał się w wykonywaniu dzieł, które w Polsce nie były szeroko znane, takich jak utwory J.S. Bacha, Corellego czy Locatellego. Wspólnie występował z wielką sopranistką Nellie Melbą oraz przyjaźnił się z Ignacym Janem Paderewskim, często koncertując z nim. Górski miał także wpływ na utwory Paderewskiego, oferując mu cenne sugestie i poprawki.

Życie osobiste Górskiego również miało swoje zawirowania. Był mężem Heleny z d. Rosen, która w 1898 roku uzyskała unieważnienie małżeństwa z nim, a rok później wyszła za Paderewskiego. Choć spuścizna kompozytorska Górskiego jest stosunkowo niewielka, to jednak skomponował kilka wartościowych dzieł, w tym Suitę op. 1 na skrzypce i fortepian, Berceuse et intermezzo capriccioso op. 3 na skrzypce i fortepian, Dwa mazurki op. 2 na skrzypce i fortepian oraz Preludium i fugę na skrzypce solo. W swoim dorobku ma również Pieśni bez słów oraz Zingarellę na skrzypce i fortepian, a także Wariacje na temat Paganiniego.

W jego bibliotece znalazł się podręcznik „Praktyczna szkoła na skrzypce”, zredagowany z dzieł różnych autorów, składający się z trzech części oraz czwartej, opracowanej przez Stanisława Barcewicza.

---

Oceń: Władysław Górski (skrzypek)

---