Wilhelmina Tekla Krogulska, z domu Lewicka, to postać, która na trwałe zapisała się w historii polskiej sztuki operowej. Urodziła się 1 października 1856 roku w Warszawie, gdzie rozpoczynała swoją artystyczną karierę.
W trakcie życia, Krogulska odniosła wiele sukcesów jako sopran oraz mezzosopran, zdobywając uznanie na krajowej scenie operowej i operetkowej. Jej talent nie ograniczał się jedynie do występów na scenie; przez lata pełniła również rolę prywatnej nauczycielki śpiewu, przekazując swoją wiedzę i doświadczenie młodszym pokoleniom artystów.
Zmarła 5 czerwca 1933 roku w Ząbkach k. Warszawy, pozostawiając po sobie nie tylko bogaty dorobek artystyczny, ale również wspomnienia wśród swoich uczniów i miłośników muzyki.
Życiorys
Wilhelmina Tekla Krogulska była osobą o bogatym dorobku artystycznym i osobistym. Urodziła się jako córka majstra bednarskiego, Antoniego Lewickiego, oraz Marianny z Mateckich. W swoich młodzieńczych latach osiedliła się w Warszawie, gdzie zdobywała swoje pierwsze doświadczenia edukacyjne w lokalnych szkołach. W wieku nastoletnim podjęła naukę śpiewu w Szkole Operowej przy Teatrze Wielkim, gdzie miała możliwość współpracy z znamienitym muzykiem i pedagogiem, Janem Quattrinim.
Jej kariera artystyczna rozpoczęła się na poważnie w 1873 roku, kiedy to dołączyła do amatorskiego chóru mieszane imienia Stanisława Moniuszki. Chór ten prowadził Władysław Krogulski w kościele św. Józefa Oblubieńca NMP, zlokalizowanym na Krakowskim Przedmieściu. Debiut na scenie odbył się 31 października 1874 roku, gdy to zadebiutowała w partii Księżniczki Eboli w operze „Don Carlos” w Warszawskich Teatrach Rządowych. Jej talent muzyczny zyskał uznanie, a krytycy chwalili jej piękny mezzosopranowy głos, który określano jako aksamitny, a także jej zdolności artystyczne, takie jak intuicja i umiejętność frazowania.
W wieku 20 lat, 14 czerwca 1876 roku, Wilhelmina poślubiła Władysława Józefa Krogulskiego, utalentowanego aktora i kompozytora. W Warszawskich Teatrach Rządowych występowała w wielu operach i operetkach, odnosząc sukcesy w partiach sopranowych oraz mezzosopranowych. Ostatni raz stanęła na scenie 11 lipca 1883 roku jako Micaela w „Carmen”, po czym wyjechała do Włoch, aby kontynuować swoje muzyczne kształcenie.
Na początku 1884 roku Mistrzyni dawała swoje pierwsze występy w Teatrze dal Verme w Mediolanie, a w czerwcu tego samego roku przeniosła się do Petersburga, gdzie przez następne dwa lata współpracowała z miejscową operą. W początkach 1890 roku dołączyła do zespołu Opery Warszawskiej, w której występowała co najmniej do 1898 roku, śpiewając w takich operach jak „Hrabina”, „Halka”, „Straszny dwór”, „Aida”, „Wolny strzelec”, „Gioconda” oraz „Faust”. Oprócz oper, brała także udział w występach operetkowych.
Ostatni raz pojawiła się na scenie w 1901 roku, a po tym wydarzeniu skupiła się na pracy pedagogicznej, przez kilkanaście lat ucząc śpiewu w Warszawie. Zmarła w wieku 77 lat i została pochowana na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Janusz Szprot | Marcin Pilich | Stefan Herman | Edward Kłosiński | Andrzej Saramonowicz | Jadwiga Roguska-Cybulska | Sławomir Orzechowski | Hanka Ordonówna | Tomasz Olszewski (1929–2020) | Izabella Działyńska | Artur Oppman | Stanisław Rzecki | Andrzej Zwierzchowski | Waldemar Maciszewski | Ewa Krasnodębska | Ryszard Faron | Ryszard Bugajski | Katarzyna Skrzynecka | Agnieszka Osiecka | Władysław Górski (skrzypek)Oceń: Wilhelmina Tekla Krogulska