Stanisław Barcewicz, urodzony 16 kwietnia 1858 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w polskim świecie muzycznym. Jego działalność artystyczna obejmowała nie tylko grę na skrzypcach, ale również pełnił rolę dyrygenta oraz pedagoga. Zmarł 29 sierpnia lub 1 września 1929 roku w Warszawie, pozostawiając po sobie niezatarte ślady w historii polskiej muzyki.
Barcewicz wyróżniał się jako jeden z najwybitniejszych wirtuozów w Polsce, a jego osiągnięcia muzyczne miały ogromny wpływ na rozwój polskiej kultury muzycznej. Jego umiejętności i pasja sprawiły, że stał się inspiracją dla wielu młodych muzyków.
Życiorys
Stanisław Barcewicz był niezwykle utalentowanym muzykiem, synem Karola, urzędnika pocztowego, oraz Kassyldy z Szymańskich. Swoje muzyczne kształcenie rozpoczął w Instytucie Muzycznym w stolicy, gdzie uczęszczał m.in. na zajęcia prowadzone przez Apolinarego Kątskiego. Wkrótce potem, kontynuował naukę w słynnym Konserwatorium Moskiewskim, które ukończył w 1876 roku, zyskując złoty medal. Jego nauczycielami byli znani wirtuozi, tacy jak Ferdynand Laub i Jan Hřímaly, a kompozycji uczył go nikt inny jak Piotr Czajkowski.
Po zakończeniu nauki, Barcewicz rozpoczął występy artystyczne. Już w roku 1876 występował w Polsce, jednak wkrótce po 1878 roku jego kariera zyskała międzynarodowy zasięg. Jego talent można było podziwiać na scenach wielu europejskich miast, takich jak Paryż, Lipsk, Drezno, Hamburg, Berlin, Londyn, Moskwa oraz Ryga. W ówczesnych czasach krytycy porównywali jego grę do umiejętności Pablo Sarasatego, co podkreślało wysoki poziom jego artystycznego dorobku. Barcewicz grał na skrzypcach wykonanych przez G.B. Guadagniniego, co dodatkowo zdobiło jego występy.
Od 1886 roku Barcewicz nauczał gry na skrzypcach i altówce w Instytucie Muzycznym w Warszawie, prowadząc także klasę kameralną. Był pierwszym wykonawcą Koncertu skrzypcowego A-dur op. 8, który Mieczysław Karłowicz dedykował właśnie jemu. Prawykonanie tego utworu miało miejsce w Berlinie podczas koncertu kompozytorskiego Karłowicza, który odbył się 21 marca 1903 roku, z dyrygentem również będącym samym kompozytorem.
- W latach 1910–1918 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Muzycznego w Warszawie,
- w 1885 roku został mianowany koncertmistrzem Opery Warszawskiej,
- a w 1886 roku – dyrygentem tej samej instytucji.
Barcewicz nie tylko był doskonałym skrzypkiem, ale także nauczycielem, który wykształcił liczne pokolenia utalentowanych polskich skrzypków, w tym takich artystów jak J. Ozimiński, J. Jarzębski oraz M. Karłowicz. W 1908 roku lutnik Aleksander Januszek wystawił na krajowej wystawie w Lublinie dziesięć skrzypiec, które zdobyły złoty medal. Najlepszy instrument z tej wystawy został podarowany Stanisławowi Barcewiczowi, który w symbolicznej wymianie wręczył lutnikowi złotą lirę, zawsze noszoną w klapie jego marynarki.
W dniu 2 maja 1923 roku Stanisław Barcewicz został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, co było zasłużonym wyróżnieniem za jego wkład w kulturę muzyczną. Zmarł, a jego doczesne szczątki spoczywają na cmentarzu Stare Powązki w Warszawie, pod murem przy ulicy Tatarskiej (kwatera PPRK-1-147,148).
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Henryk Kuna | Andrzej Horubała | Justyna Kulczycka | Rafał Marszałek | Adam Skorupka | Irena Eichlerówna | Grzegorz Małecki (aktor) | Adrianna Godlewska | Michał Stefan Dalecki | Krzysztof Krupiński (aktor) | Gustaw Pillati | Janusz Marynowski | Wacław Grubiński | Grażyna Barszczewska | Janusz Strzałecki | Halina Stecka | Stanisław Zamecznik | Feliks Fabian | Koras | Mirosław ŁawrynowiczOceń: Stanisław Barcewicz