Stefan Ciara

---

Życiorys

Stefan Ciara uzyskał tytuł magistra na Uniwersytecie Warszawskim w 1972 roku. Następnie, w 1986, obronił doktorat w tej samej uczelni, a habilitację uzyskał w 2004 roku.

W latach 1972–1973 pracował w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie, pomiędzy 1973 a 1979 rokiem, był zatrudniony w Archiwum Głównym Akt Dawnych. Od 1979 roku związany z Instytutem Historycznym UW, gdzie pełnił funkcje starszego asystenta, a od 1987 roku adiunkta. W trakcie pracy w AGAD ukończył Studium Podyplomowe Archiwistyki na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1975-1976.

W okresie od 1994 do 1999 roku był p.o. Kierownika Zakładu Nauk Pomocniczych Historii IH UW. Ponadto odbył staże zagraniczne, w tym wizyty w Wiedniu w wrześniu 1992 oraz w czerwcu 1994 na zaproszenie Österreichisches Ost- und Südosteuropa Institut.

Jego zainteresowania naukowe obejmują historię społeczną Polski nowożytnej, archiwistykę oraz nauki pomocnicze historii. Dodatkowo badał historię Polski XIX wieku, szczególnie w kontekście historii powszechnej tego okresu, a także historiografię polską, z naciskiem na ośrodek lwowski.

W przeszłości prowadził wykłady z neografii rosyjskiej w Akademii Podlaskiej w Siedlcach. Obecnie współpracuje z Wydziałem Historycznym Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.

Wybrane publikacje

Oto zestawienie wybranych publikacji Stefana Ciara, które odzwierciedlają jego wkład w badania nad historią Polski.

• Kariera rodu Wejherów 1560–1657, Warszawa 1980,
• Zbiór dokumentów papierowych w AGAD, „Archeion”, t. 73, 1982,
• Senatorowie i dygnitarze koronni w drugiej połowie XVII w., Wrocław 1990,
• Urzędnicy centralni i nadworni Polski XIV–XVIII wieku. Spisy, Kórnik 1992 (współautorstwo),
• Archiwum Główne Akt Dawnych w Warszawie. Przewodnik po zasobie, t. 2, Epoka porozbiorowa, pod red. F. Ramotowskiej, Warszawa 1998 (współautorstwo).

---

Oceń: Stefan Ciara

---