Julian Rafalski

Nauka i edukacja

Julian Bogumił Witold Rafalski, który przyszedł na świat 23 maja 1879 roku w Warszawie, jest jednym z istotnych przedstawicieli polskiej dendrologii. Był nie tylko leśnikiem, ale także profesorem. Swoją wiedzę i pasję do nauki realizował na Uniwersytecie Poznańskim, gdzie przyczynił się do rozwoju tej ważnej dziedziny.

Jego życie zakończyło się 23 listopada 1949 roku w Poznaniu, pozostawiając po sobie znaczący wkład w polskie badania nad drzewami i lasami.

Życiorys

Julian Rafalski był synem Józefa, który pracował jako kolejarz, oraz Wandy z domu Koźmińska. W swoim rodzinnym mieście uczęszczał do szkoły średniej, a w latach 1899-1902 kształcił się na Wydziale Przyrodniczym Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie kontynuował edukację w Petersburgu, gdzie ukończył Cesarski Instytut Leśnictwa w 1907 roku, uzyskując tytuł inżyniera leśnictwa I stopnia.

Rafalski pracował w rosyjskiej administracji leśnej od 1908 do 1920 roku, odbywając liczne zagraniczne podróże naukowe mające na celu poznanie rozwoju gospodarki leśnej w Europie Środkowej. W marcu 1920 roku powrócił do Polski, gdzie podjął pracę jako inspektor lasów państwowych najpierw w Gdańsku, a potem w Poznaniu.

Na Uniwersytecie Poznańskim, na Wydziale Rolniczo–Leśnym, od października 1921 roku pełnił funkcję kierownika Zakładu Inżynierii Leśnej i Budownictwa Leśnego, gdzie prowadził zajęcia dydaktyczne oraz badania dotyczące mechanicznych właściwości i użytkowania drewna. W 1922 roku został profesorem nadzwyczajnym, a w roku akademickim 1930/31 objął stanowisko dziekana tego wydziału.

W ciągu swojej kariery odbył wiele podróży badawczych, w tym do lasów Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych w 1924 roku, do lasów Afryki i Brazylii w 1926 roku, oraz do Francji w latach 1923 i 1930. Jako jeden z pionierów zabiegał o budowę polskiego portu handlowego w Gdyni, a także zajmował się organizacją leśnictwa oraz ochroną przyrody.

W swoim dziele „Lasy i leśnictwo Wielkopolski i Pomorza” przedstawiał palące potrzeby polskiego leśnictwa. Na Uniwersytecie Poznańskim stworzył cenną kolekcję ksylologiczną, liczącą około 10 tysięcy próbek drewna, która była trzecią co do wielkości na świecie. Podczas II wojny światowej Rafalski przebywał w Warszawie, gdzie pracował w Ogrodach Miejskich jako robotnik.

W 1945 roku powrócił do Poznania, aby odbudować Zakład, którym kierował przed wojną. Otrzymał nominację na profesora zwyczajnego w 1948 roku. W swoim dorobku posiadał ponad 40 rozpraw oraz publikacji, z których 14 zostało przygotowanych w okresie okupacji, ale niestety zaginęły podczas powstania warszawskiego. Zmarł w Poznaniu 23 listopada 1949 roku.

Julian Rafalski był żonaty z Jadwigą, z domu Kirjacką, z którą doczekał się dwóch synów: Jana (1909-1995), który został profesorem zoologii na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, oraz Józefa (1911-1971), doktora inżyniera leśnictwa.

Przypisy

  1. JulianJ. Rafalski, Lasy i leśnictwo Wielkopolski i Pomorza [online], polona.pl [dostęp 23.04.2020 r.]
  2. a b c Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 615.
  3. a b c Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981 ↓, s. 614.

Oceń: Julian Rafalski

★★★★★
Średnia ocena:4.71 Liczba ocen:8