Józef Boguski

---

Życiorys

Józef Boguski przyszedł na świat w rodzinie Henryka Daniela, który był nie tylko kupcem, lecz również publicystą i powstańcem styczniowym, oraz Izabelli Łucji z Kłossowiczów. Interesującym faktem jest, że był on bratem ciotecznym Marii Skłodowskiej-Curie. Ukończył rządowe gimnazjum realne w 1871 roku, a następnie podjął naukę na Wydziale Matematyki i Fizyki Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał stopień kandydata nauk przyrodniczych w 1875 roku.

W roku 1876 rozpoczął pracę jako asystent D. Mendelejewa w pracowni chemicznej Uniwersytetu Petersburskiego, a jego kariera naukowa rozwijała się dynamicznie. W 1878 roku powrócił do Warszawy i w latach 1883–1884 wykładał chemię w rządowej szkole realnej. Nauczał chemii i fizyki w szkole realnej Jana Pankiewicza aż do 1896 roku oraz w innych prywatnych placówkach edukacyjnych, w tym w Średniej Szkole Mechaniczno-Technicznej M. Mittego (1895–1905).

W 1899 roku uzyskał tytuł magistra na uniwersytecie w Kazaniu. Pracował również jako wykładowca w Uniwersytecie Latającym. Jego kariera akademicka obejmowała lata 1900–1905 oraz 1908–1914 w Instytucie Politechnicznym im. Cara Mikołaja II w Warszawie.

W obliczu I wojny światowej, w 1915 roku przeniósł się do Moskwy. W 1916 roku w Mińsku związał się z Związkiem Ziemiańskim oraz Czerwonym Krzyżem, aktywnie uczestnicząc w chemiczno-bakteriologicznej pracowni. Oprócz tego kierował polskim gimnazjum w Mińsku Litewskim i brał udział w zakładaniu Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1917 roku przeniósł się do Niżnego Nowgorodu, gdzie otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego technologii chemicznej w Instytucie Politechnicznym.

Po wojnie, w 1918 roku, wrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Wojskowych, zajmując się obroną przeciwgazową oraz tworząc pracownię chemiczną w Departamencie Artylerii. W 1920 roku otrzymał zaszczytne miano profesora honorowego technologii chemicznej na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Jego zaangażowanie w edukację obejmowało również Wydział Przyrodniczy (1912–1918) oraz Wydział Techniczny Towarzystwa Kursów Naukowych w Warszawie (1909–1916). W latach 1906–1914 aktywnie brał udział w działalności TKN.

Boguski był pionierem badań w dziedzinie kinetyki chemicznej. Opracował tzw. „Regułę Boguskiego”, która dotyczy szybkości rozpuszczania substancji stałych w cieczach. W 1926 roku zarówno Uniwersytet Jagielloński, jak i Politechnika Warszawska przyznały mu tytuł doktora honoris causa. Został również odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski na mocy dekretu z 2 maja 1922 roku.

Józef Boguski zmarł w Warszawie, a jego miejsce spoczynku znajduje się na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 161-6-5).

Członkostwa

Józef Boguski był osobą aktywnie zaangażowaną w różne organizacje naukowe oraz towarzystwa, co pokazuje jego bogate życie zawodowe. Oto niektóre z organizacji, do których należał:

• Akademia Nauk Technicznych, gdzie pełnił funkcję członka,
• Polskie Towarzystwo Chemiczne, w którym zasłużył się jako członek honorowy,
• Towarzystwo Naukowe Warszawskie, w którym był współzałożycielem oraz członkiem,
• Towarzystwo Fotograficzne Warszawskie, gdzie działał jako współzałożyciel, członek Zarządu oraz członek honorowy.

Literatura dodatkowa

Literatura dodatkowa:

– Tadeusz Estreicher: Boguski Józef. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 2: Beyzym Jan – Brownsford Marja. Kraków: Polska Akademia Umiejętności – Skład Główny w Księgarniach Gebethnera i Wolffa, 1936, s. 201–202. Reprint: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Kraków 1989, ISBN 83-04-03291-0.

---

Oceń: Józef Boguski

---