Stanisław Sokołowski (nauczyciel)

---

Życiorys

Urodziny Stanisława Sokołowskiego miały miejsce 25 lipca 1888 roku w Warszawie, w rodzinie Jana oraz Kaliksty z Schmittów. Jego edukacja rozpoczęła się w Krakowie, gdzie ukończył gimnazjum, a następnie kontynuował naukę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego, co w końcu pozwoliło mu uzyskać tytuł profesora gimnazjalnego.

Sokołowski był nauczycielem w gimnazjum w Łęczycy, gdzie przekazywał swoją wiedzę młodzieży. W czasie I wojny światowej służył w 2 pułku piechoty Legionów Polskich. Po jej zakończeniu, od maja 1918 roku, został członkiem niemieckiej służby więziennej. Brał aktywny udział w rozbrajaniu zaborców i po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, otrzymał nominację na naczelnika więzienia w Łęczycy, gdzie jednocześnie kontynuował pracę nauczycielską.

W 1925 roku postanowił ustąpić ze stanowiska naczelnika łęczyckiego więzienia, koncentrując się wyłącznie na pracy w edukacji. W latach 1924-1926 uczył języka polskiego oraz łacińskiego w Gimnazjum im. Kazimierza Wielkiego w Łęczycy. Po pewnym czasie, w 1929 roku, powrócił do służby w więziennictwie, gdzie objął funkcję inspektora w Inspekcji Więzień Wydziału Administracji Więzień Departamentu Karnego Ministerstwa Sprawiedliwości.

Pod jego kierunkiem przeprowadzono reorganizację systemu wychowawczego w zakładzie w Studzieńcu. Jako inspektor, był odpowiedzialny za instytucje edukacyjne w szkołach więziennych oraz zakładach poprawczych. Równocześnie zaangażował się w dziedzinie szkolnictwa jako redaktor, pełniąc tę funkcję w miesięczniku naukowym „Przegląd Więziennictwa Polskiego” w latach 1933-1936 oraz dwutygodniku branżowym „W Służbie Penitencjarnej” od 3 maja 1936 roku, aż do swoim końca życia.

W ramach służby wojskowej w Wojsku Polskim, Sokołowski awansował do stopnia podporucznika rezerwy piechoty, otrzymując starszeństwo od 1 czerwca 1919 roku. Był oficerem rezerwowym 37 pułku piechoty z siedzibą w Kutnie i Łęczycy. W 1934 roku, jako rezerwa, został przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr I, pozostając w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Stanisław Sokołowski był także członkiem Związku Legionistów Polskich.

W dniu 18 sierpnia 1938 roku, w wyniku nagłego ataku serca, zmarł w wieku 50 lat. Jego pogrzeb odbył się 20 sierpnia 1938 roku w Kwaterze Legionistów (B5-1-9) na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie. Stanisław Sokołowski był żonaty z Feliksą.

Ordery i odznaczenia

W uznaniu za wybitne osiągnięcia i wkład w rozwój kraju, Stanisław Sokołowski otrzymał szereg odznaczeń, które świadczą o jego oddaniu i zaangażowaniu. Poniżej przedstawiono szczegóły dotyczące tych wyróżnień:

• Złoty Krzyż Zasługi – 9 listopada 1932 „za zasługi w służbie państwowej”,
• Medal Niepodległości – 5 sierpnia 1937 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
• Srebrny Krzyż Zasługi – 1923.

---

Oceń: Stanisław Sokołowski (nauczyciel)

---