Mikołaj Rostworowski


Mikołaj Rostworowski, znany również pod imionami chrzestnymi Stanisław Antoni, to postać, która wpisała się w historię polskiego dziennikarstwa i literatury. Czasami sygnował swoje prace jako Nik Rostworowski. Urodził się 4 września 1925 roku w Susznie, znajdującym się w województwie tarnopolskim. Niestety, jego życie zakończyło się 8 listopada 1984 roku w Warszawie.

Rostworowski był nie tylko uznawanym dziennikarzem, ale również aktywnym publicystą i poetą. W trakcie swojej kariery miał znaczący wpływ na środowisko literackie w Polsce. Był także działaczem Stowarzyszenia „Pax”, organizacji, która promowała idee pokoju oraz współpracy międzynarodowej.

Życiorys

Mikołaj Rostworowski, pochądzący z rodziny o herbie Nałęcz, rozpoczął swoją edukację w latach 1937–1940, ucząc się w szkołach we Lwowie. W 1940 roku przeniósł się do Trzebieni, nieopodal Kozienic, gdzie jego ojciec pełnił funkcję zarządcy majątku Marii Zamoyskiej. Ukończył edukację średnią w 1944 roku, zdając maturę w konspiracyjnym Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie.

Po maturze, w latach 1944–1947, Rostworowski studiował ekonomię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, a następnie filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz ekonomię na Uniwersytecie Poznańskim. W 1947 roku przeniósł się do Warszawy, gdzie kontynuował studia, tym razem na kierunku socjologii na Uniwersytecie Warszawskim.

W latach 1947–1952 pełnił funkcję sekretarza posła Aleksandra Bocheńskiego w Sejmie Ustawodawczym. W tym okresie był również sprawozdawcą sejmowym dziennika „Słowo Powszechne” oraz podjął współpracę ze Stowarzyszeniem „Pax”. W ciągu lat 1948–1956 pracował w redakcji tygodnika „Dziś i Jutro”, gdzie zaczynał jako redaktor techniczny, a później zajął stanowisko kierownika działu i sekretarza redakcji. Od sierpnia 1955 do 1956 roku był redaktorem naczelnym tego tygodnika.

Rostworowski w 1955 roku został członkiem Związku Literatów Polskich, a w 1956 roku wszedł w skład zarządu Stowarzyszenia „Pax”. W latach 1956–1962 pełnił funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Kierunki”. W czasach Soboru watykańskiego II był korespondentem prasy Stowarzyszenia „Pax”. Potem, w latach 1975–1977 i 1980–1981, pracował jako stały korespondent „Słowa Powszechnego” w Rzymie.

W 1981 roku, wraz z innymi działaczami i dziennikarzami Stowarzyszenia „Pax”, sprzeciwił się wprowadzeniu stanu wojennego w Polsce, co doprowadziło do jego usunięcia z tej organizacji. W późniejszym okresie sporadycznie współpracował z miesięcznikiem „Królowa Apostołów”. Zmarł i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 113, w rzędzie 1, na miejscu 17.

Publikacje książkowe

Mikołaj Rostworowski jest autorem wielu interesujących publikacji literackich oraz artykułów. Oto lista jego książek, które w znaczący sposób przyczyniły się do polskiej literatury:

  • Wiersze (1947),
  • Czas dojrzewania (1949, wspólnie z Zygmuntem Przetakiewiczem),
  • Smuga lata (1951),
  • Przeciw nocy (1953),
  • Czas niecierpliwych. Artykuły wybrane (1962),
  • Znak solidarności. Korespondent soborowy o schemacie XIII (1965),
  • Słowo o PAX-ie. 1945–1956 (1968).

Odznaczenia

W życiu Mikołaja Rostworowskiego nie brakowało znaczących wyróżnień, które podkreślają jego osiągnięcia i zasługi. Oto lista przyznanych mu odznaczeń:

  • Złoty Krzyż Zasługi, który otrzymał w 1954 roku,
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany w 1957 roku,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1959 roku.

Przypisy

  1. Mikołaj Stanisław Kostka «Nik» Rostworowski h. Nałęcz (II). sejm-wielki.pl. [dostęp 18.04.2024 r.]
  2. Barbara Marzęcka: Mikołaj Rostworowski. W: Współcześni polscy pisarze i badacze literatury. Słownik biobibliograficzny. Jadwiga Czachowska, Alicja Szałagan (red.). T. 7, R–Sta. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 2001, s. 81–83. ISBN 83-02-08100-0. [dostęp 18.04.2024 r.]
  3. Cmentarz Stare Powązki: ROSTWOROWSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 18.04.2024 r.]
  4. Rostworowski Mikołaj (Nik), w: Polski Słownik Biograficzny, t. 32, „Romiszewski Sariusz Aleksander – Rudowski Jan”, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1989–1991, s. 224.

Oceń: Mikołaj Rostworowski

Średnia ocena:4.97 Liczba ocen:18