Michał Cichy

W czasach PRL, będąc uczniem VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1985 roku, Michał Cichy zaangażował się w działalność harcerską, stając się jednym z członków 1 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”. Następnie, od 1985 roku, kontynuował edukację na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie pod kierunkiem Antoniego Mączaka napisał pracę magisterską pt. Italia 1655. Z diariusza europejskiej peregrynacji o. Bartłomieja Nataniela Wąsowskiego SJ, finalizując ją w 1993 roku.

W trakcie swojego życia Michał Cichy był blisko związany z opozycją polityczną w PRL. Jako pracownik kolportażu był zaangażowany w wydawnictwo „Głos” Antoniego Macierewicza oraz współpracował z „Przeglądem Katolickim”. W 1989 roku rozpoczął pracę w „Gazecie Wyborczej”, na początku w dziale zagranicznym, a później jako kierownik działu kultury oraz redaktora dodatku „Gazeta o Książkach” do 1998 roku. Cichy odegrał również znaczącą rolę jako współtwórca Nagrody Literackiej „Nike”, gdzie pełnił funkcję sekretarza w latach 1997–2002.

Jednym z najbardziej pamiętnych momentów w jego karierze dziennikarskiej była publikacja artykułu Polacy – Żydzi: czarne karty powstania w 1994 roku, który zyskał międzynarodowe uznanie i został przetłumaczony na wiele języków, m.in. niemiecki i hebrajski. Artykuł ten dotyczył mordów na Żydach, dokonywanych przez niektórych żołnierzy AK i NSZ podczas powstania warszawskiego. Cichy sam przyznał w późniejszych wywiadach, że publikacja ta miała swoje kontrowersje, a wręczenie jej w 50. rocznicę powstania uznał za błąd — nawiązał na ten temat wywiady z miesięcznikiem „Midrasz” oraz „Dziennikiem” w latach późniejszych.

Na temat Cichego pojawiły się także krytyczne analizy. W 1995 roku publicysta Leszek Żebrowski wydał książkę „Paszkwil Wyborczej”, w której wskazywał na rzekome manipulacje i przeinaczenia w twórczości Michała Cichego dotyczącej tematu mordowania Żydów. Publikacja ta została poprawiona i wznowiona w latach 2013 i 2015.

Warto również zaznaczyć, że Michał Cichy przez wiele lat współpracował z Amerykańskim Muzeum Pamięci Holokaustu w Waszyngtonie, prowadząc wywiady z polskimi świadkami Holokaustu. Jego twórczość literacka obejmuje m.in. tom prozy „Zawsze jest dzisiaj” (Wydawnictwo Czarne) z 2014 roku, za który zdobył Nagrodę Literacką Gdynia, oraz tom „Pozwól rzece płynąć” (Wydawnictwo Czarne) z 2017 roku, który również otrzymał uznanie, zdobywając Nagrodę Literacką ArtRage.

Obecnie Michał Cichy kontynuuje swoją karierę, publikując felietony w „Skarpie Warszawskiej” od grudnia 2014 roku. Jego prace czytane są z uwagą i wywołują emocje, a także skłaniają do refleksji nad społecznymi i historycznymi kwestiami.