Witold Sułkowski

---

Życiorys

Działalność publiczna

Witold Sułkowski, znany z zaangażowania społecznego, rozpoczął swoją drogę akademicką studiując polonistykę na Uniwersytecie Łódzkim. W marcu 1968 roku aktywnie uczestniczył w studenckich protestach, co skutkowało zawieszeniem go w prawach studenta, będąc wówczas na piątym roku nauki. Po przerwie w nauce, zdobył zatrudnienie jako korektor w Łódzkiej Drukarni Dziełowej.

Od 1969 roku był członkiem organizacji „Ruch”, a jego działalność polityczna zaprowadziła go za kratki – został aresztowany w lipcu 1970 roku, a zwolniono go bez postawienia zarzutów w lutym roku następnego. Wznowił studia w 1972 roku i przez dwa lata pełnił funkcję kierownika literackiego w łódzkim teatrze Studio Prób.

Następnie, od 1974 do 1976 roku, Sułkowski pracował w dziale informacji oraz wydawnictw Łódzkiego Domu Kultury. Jego opozycyjna działalność znalazła odzwierciedlenie w sygnowaniu listu protestacyjnego w sprawie zmian w Konstytucji PRL z grudnia 1975 roku, co zakończyło się dla niego utratą pracy oraz zatrudnieniem na pozycji bibliotekarza.

Był aktywnym współpracownikiem takich organizacji jak Komitet Obrony Robotników oraz Komitet Samoobrony Społecznej „KOR”. Pod koniec 1977 roku podpisał Deklarację Ruchu Demokratycznego, będącą dokumentem opozycji korowskiej. W tym samym czasie współorganizował oraz redagował pismo „Puls”, a jego mieszkanie w Łodzi stało się miejscem spotkań niezależnych artystów oraz działaczy opozycyjnych.

Sułkowski był jednym z założycieli Niezależnego Klubu Dyskusyjnego, który funkcjonował w Łodzi pomimo zakazu wydanego przez władze. W 1980 roku wstąpił do NSZZ „Solidarność” i od września 1980 był członkiem redakcji pisma „Solidarność z Gdańskiem”, które krytycznie odnosiło się do lokalnych władz związku.

W maju 1981 roku wszedł w skład Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” Ziemia Łódzka. Niestety, od 13 grudnia 1981 do 2 sierpnia 1982 roku był internowany w Łęczycy oraz Łowiczu. Po zwolnieniu zdecydował się na emigrację do Stanów Zjednoczonych, gdzie włączył się w działalność redakcyjną emigracyjnej kontynuacji „Pulsu” do 1983 roku, a od 1984 roku pracował w rozgłośni Głos Ameryki, współredagując pismo „2B (To Be)” w latach 1993–2000. Po likwidacji sekcji polskiej Głosu Ameryki w 1999 roku, jego zaangażowanie przeniosło się do sekcji rosyjskiej, gdzie pracował jako inżynier dźwięku. Zmarł w Polsce, podczas uropu.

Poezja

Witold Sułkowski zadebiutował jako poeta publikując swoje utwory na łamach „Więzi” w roku 1970. W 1976 roku jego twórczość ujrzała światło dzienne w formie tomiku prozy poetyckiej Szkoła zdobywców, a kolejne prace regularnie pojawiały się w „Pulsie”. Jego twórczość zaliczana była do ruchu znanego jako Nowa Fala. Od 2006 roku Oddział Łódzki Stowarzyszenia Pisarzy Polskich organizuje konkurs poetycki na jego cześć.

W 2001 roku został uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi (M.P. z 16.02.2001 poz. 98), a w 2006 roku pośmiertnie otrzymał Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (M.P. z 24.11.2006 poz. 848). Jego siostra, Ewa Sułkowska-Bierezin, również zasłynęła z działalności kulturalnej. Witold Sułkowski spoczywa na cmentarzu rzymskokatolickim Doły w Łodzi (kw. 34, rz. 6, grób 13).

---

Oceń: Witold Sułkowski

---