Mirosław Azembski

---

Życiorys

Mirosław Azembski to uznany autor reportaży zarówno krajowych, jak i zagranicznych, a także tekstów publicystycznych. Jego edukacja rozpoczęła się na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie zdobywał wiedzę w dziedzinie prawa, a następnie ukończył kurs dziennikarstwa organizowany przez Związek Zawodowy Dziennikarzy RP, obecnie znany jako Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich.

W 1946 roku rozpoczął swoją karierę zawodową w Przedsiębiorstwie Handlu Zagranicznego Varimpex, gdzie pracował do roku 1947. Po tym czasie do 1952 roku był związany z Polską Agencją Prasową, specjalizując się w tematyce krajowej, zdobywając też doświadczenie jako sprawozdawca sądowy. W lutym 1952 roku przeszedł do tygodnika „Świat”, gdzie do 1960 roku pełnił funkcje w redakcji, obejmując kierownictwo działu reportażu krajowego od grudnia 1956 roku.

Później, w latach 1960–1962, jego prace pojawiały się w działach polityki wewnętrznej Agencji Robotniczej. Z kolei w latach 1962–1976 był członkiem Zespołu Programu Telewizyjnego Komitetu ds. Radia i Telewizji, a w latach 1967–1971 pełnił rolę korespondenta Polskiego Radia i Telewizji w stolicy Francji, Paryżu. Po tym okresie, w latach 1976–1977, objął stanowisko kierownika działu zagranicznego w „Głosie Pracy”, a następnie od 1977 do 1985 roku był kierownikiem działu zagranicznego w „Expressie Wieczornym”. Po przejściu na emeryturę w 1985 roku, nadal angażował się w działalność dziennikarską.

Był także aktywnym członkiem różnych organizacji zawodowych, w tym Związku Zawodowego Dziennikarzy RP oraz Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (w latach 1951–1982), a także ZAiKS-u oraz Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej w latach 1956–1988.

Za swoją działalność otrzymał szereg odznaczeń oraz wyróżnień, w tym „Medal 25-lecia SDP”, Złoty Krzyż Zasługi, Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski oraz Medal 40-lecia Polski Ludowej.

Prywatnie, jego pierwsza żona, Alina Azembska, pełniła funkcję redaktora naczelnego miesięcznika „Morze”. Ich syn, Robert, urodzony w 1964 roku, również podążył śladami ojca w kierunku dziennikarstwa, specjalizując się w tematyce ekonomiczno-finansowej. Mirosław Azembski spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie, w kwaterze 14N-2-15.

Twórczość (wybór)

Mirosław Azembski, uznany pisarz, ma na swoim koncie wiele znaczących dzieł. Oto wybór jego twórczości, który ukazuje różnorodność tematów, jakie podejmował w swoich pracach:

• Atak na Jastarnię (1954),
• Czy Stanisław Talarek musiał umrzeć? (wespół z Lucjanem Wolanowskim; Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1955; Wyd. Kraj 1955),
• Krzyże i korona. Reportaż znad ujścia Wisły (Iskry 1956),
• Malavita (Iskry; seria: „Naokoło świata”),
• Pożegnanie z białym kaskiem (Iskry 1962, seria: „Świat się zmienia”),
• Un gigante de acero revive a Cracovia: Nowa Huta, simbolo de Polonia (Hawana 1962),
• Sprzymierzeni z Jehową. Opowieści biblijne (ilustr. Antoni Uniechowski; Nasza Księgarnia 1963),
• Mój kapitan (Książka i Wiedza 1964),
• Zaczęło się w Lipcu (Nasza Księgarnia 1964),
• Inny świat (Nasza Księgarnia 1966),
• Powrót do Rio (Książka i Wiedza 1967),
• Łużyckie wędrówki (Nasza Księgarnia 1973),
• Wiraże nad Sekwaną (Iskry 1976),
• Pod sztandarem proroka (ilustr. Gabriel Rechowicz; Nasza Księgarnia 1967, 1978),
• Ludzie bez twarzy (Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej 1978; seria: „Sensacje XX wieku”),
• Pod szafotem (Iskry 1978, seria: „Łowcy sensacji”),
• Paryskie ABC (Iskry 1982, ISBN 83-20-7049-1-X),
• Zagadki naszego czasu (Wydawnictwa Radia i Telewizji 1989, ISBN 83-21-2052-6-7).

---

Oceń: Mirosław Azembski

---