Gustaw Stefan Szczawiński, urodzony 26 sierpnia 1874 roku w Warszawie, był postacią niezwykle wpływową w swojej dziedzinie. Zmarł 17 kwietnia 1937 roku w Otwocku, pozostawiając po sobie znaczący dorobek.
Był nie tylko inżynierem, ale także zaangażowanym działaczem społecznym, który aktywnie uczestniczył w wielu inicjatywach mających na celu poprawę życia społecznego. Jako współorganizator, redaktor i wydawca, odegrał kluczową rolę w powstawaniu tygodnika „Przegląd Społeczny”, który ukazywał się w latach 1906–1907.
Dodatkowo, Szczawiński miał wkład w kulturę, będąc autorem libretta do opery „Maria”, skomponowanej przez Henryka Melcera-Szczawińskiego. Jego działalność artystyczna i społeczna przyczyniła się do rozwoju polskiej kultury i myśli społecznej w pierwszej połowie XX wieku.
Życiorys
Gustaw Stefan Szczawiński, syn Wojciecha Szczawińskiego oraz Bronisławy z Gumbrychtów, był osobą z bogatym życiorysem. Miał trzy siostry: Jadwigę, która była aktywną działaczką społeczną i oświatową, Helenę, żonę kompozytora Henryka Melcera Szczawińskiego oraz Wandę Marię, w zawodzie lekarza i biologa. Gustaw ożenił się z Karoliną Henryką Wandą z Rabowskich, z którą doczekał się dwóch synów – Lecha i Andrzeja – oraz córki Jadwigi.
Swoje studia rozpoczął na Politechnice Lwowskiej, gdzie zaangażował się w działalność zarówno społeczną, jak i oświatową. W 1902 roku stworzył libretto opery o nazwie „Maria”, które zostało skomponowane przez Henryka Melcera-Szczawińskiego. Inspiracją do tego dzieła był poemat autorstwa Antoniego Malczewskiego. W 1904 roku, podczas warszawskiego konkursu kompozytorskiego, operę „Maria” nagrodzono drugim miejscem w kategorii libretta opartego na treści tego poematu.
W 1906 roku Gustaw był jednym z współorganizatorów oraz redaktorem tygodnika „Przegląd Społeczny”. Wydawnictwo to stwarzało platformę dla wielu wybitnych postaci, w tym Janusza Korczaka, Jadwigi Szczawińskiej-Dawidowej oraz Jana Władysława Dawida. Mimo ciągłych represji ze strony carskich władz, pismo istniało do 4 października 1907 roku. W 1916 roku Szczawiński podpisał odezwę Centralnego Komitetu Narodowego skierowaną do Polaków.
Po zakończeniu I wojny światowej stał się właścicielem dworu oraz folwarku Szczawin, usytuowanego we wsi Sułkowo, gdzie propagował uprawy cykorii. Pełnił również funkcję dyrektora technicznego w fabryce Ferd.Bohm & Co we Włocławku, a także był członkiem zarządu Fabryki Cykorii „Gleba” w tym mieście. Gustaw Stefan Szczawiński zmarł w 1937 roku. Został pochowany na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 34H-2-1).
Rodzina Szczawińskich, w tym sam Gustaw, zyskała szczególną uwagę w dziennikach Zofii Nałkowskiej, co potwierdza ich znaczące miejsce w historii.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Zygmunt Hertz | Krzysztof Stanowski (dziennikarz) | Ludwik Jenike | Jerzy Surdykowski | Przemysław Bieliński | Katarzyna Kanclerz | Mikołaj Rostworowski | Marc Jarblum | Maria Szabłowska | Witold Sułkowski | Tomasz Sianecki | Andrzej Pettyn | Jacek Rakowiecki | Włodzimierz Zientarski | Marcin Rotkiewicz | Marcin Kołodyński | Jan Suzin | Andrzej Zieliński (dziennikarz) | Joanna Strzelczyk | Karolina SzostakOceń: Gustaw Stefan Szczawiński