Ludwik Jenike, będący postacią znaczącą w historii polskiej kultury, urodził się w 1818 roku w Warszawie i zmarł tamże 2 maja 1903 roku. Był wszechstronnym publicystą i tłumaczem, co czyniło go jednym z ważniejszych encyklopedystów swojego czasu.
Wśród jego osiągnięć można wymienić, że był współzałożycielem oraz redaktorem „Tygodnika Ilustrowanego”, co miało duże znaczenie dla rozwoju prasy ilustrowanej w Polsce.
Życiorys
Ludwik Jenike urodził się jako syn Karola, urzędnika w Najwyższej Izbie Obrachunkowej, oraz Wilhelminy, z domu Spiess. Jego rodzina miała czeskie korzenie, a dziadek prowadził fabrykę oraz skład sukna w Wielkopolsce. Po ukończeniu studiów w Berlinie, postanowił zostać nauczycielem muzyki, a jego drogi zawodowe krzyżowały się z takimi osobistościami jak Oskar Kolberg.
Był również redaktorem różnych pism i aktywnie uczestniczył w literackim życiu Warszawy. Ludwik Jenike miał wkład w tłumaczenia dzieł Johann Wolfgang von Goethe, co przyczyniło się do popularyzacji twórczości tego niemieckiego poety w Polsce. Nie można nie wspomnieć o jego aktywności w parafii ewangelicko-augsburskiej Świętej Trójcy w Warszawie, gdzie od 1877 do 1898 pełnił rolę Prezesa Kolegium Kościelnego.
Jego życie osobiste to również ciekawe wątki, bowiem jego pierwszą żoną była Aniela z domu Rydzewska (żyjąca w latach 1828-1869), zaś drugą żoną, którą pojął w czerwcu 1870 roku, była Tekla z domu Dalewska, urodzona w 1838 roku.
Ludwik Jenike był jednym z autorów haseł do 28-tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda, wydawanej od 1859 do 1868 roku. Jego nazwisko znajduje się w pierwszym tomie wydanym w 1859 roku, co potwierdza jego wkład w rozwój i popularyzację wiedzy w tym okresie.
Życie Ludwika zakończyło się 2 maja 1903 roku w wyniku powikłań po grypie, w jego mieszkaniu przy ul. Wilczej 27 m. 6. W chwili śmierci towarzyszyła mu żona oraz siostrzeniec, dr Turski. Został pochowany na cmentarzu ewangelicko-augsburskim w Warszawie, w alei 9, na grobie 36.
Twórczość
Twórczość Ludwika Jenike obejmuje liczne dzieła, które znacząco wpłynęły na literaturę polską oraz kulturę ogólnie. Jego prace podejmują różnorodne tematy, w tym analizę rytmu w poezji oraz tłumaczenia klasyków.
- O znaczeniu rytmu w poezji, 1865,
- Młodość Goethego i nie przełożone dotąd poezje jego ulotne, 1897,
- Ze wspomnień, t. 1-2, 1910,
- tłumaczenia Goethego, m.in.,
- Torquato Tasso, 1864,
- Ifigenia w Taurydzie, 1863,
- Herman i Dorota, 1872,
- Reineke Lis, 1877,
- Faust, 1889-91,
- Wybór pism, 1889,
- Z mojego życia, 1895.
Przypisy
- a b c d e f g AlicjaA. Sadomska AlicjaA., Ludwik Jenike (1818-1903). Prezes Kolegium Kościelnego w latach 1877-1898 Wspomnienie w 120. rocznicę śmierci, t. 117, trojca.waw.pl, s. 23-27 [dostęp 08.04.2023 r.]
- O znaczeniu rytmu w poezyi, a mianowicie O rytmiczności języka polskiego napisał Ludwik Jenike [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- Młodość Goethe'go i nieprzełożone dotąd poezye jego ulotne. Cz. 1-2, zebr. Ludwik Jenike [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- LudwikL. Jenike LudwikL., Ze wspomnień. Cz. 1 [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- LudwikL. Jenike LudwikL., Ze wspomnień. Cz. 2 [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- Herman i Dorota : poemat w dziewięciu pieśniach J. W. Göthe'go przeł. sześciomiarem (heksametrem) polskim Ludwik Jenike ; z rys. F. Tegazza). [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- Reineke-lis : poemat satyryczny w dwunastu pieśniach przez Goethego ; oprac. Ludwik Jenike, wyd. 1893 [online], polona.pl [dostęp 05.09.2018 r.]
- Tekla Dalewska. baza-nazwisk.de. [dostęp 15.04.2015 r.]
- "Encyklopedia Powszechna", tom I, wyd. Samuel Orgelbrand, Warszawa, 1859.
Pozostali ludzie w kategorii "Media i komunikacja":
Jerzy Surdykowski | Przemysław Bieliński | Katarzyna Kanclerz | Mikołaj Rostworowski | Marc Jarblum | Maria Szabłowska | Witold Sułkowski | Michał Cichy | Max Cegielski | Monika Olejnik | Krzysztof Stanowski (dziennikarz) | Zygmunt Hertz | Gustaw Stefan Szczawiński | Tomasz Sianecki | Andrzej Pettyn | Jacek Rakowiecki | Włodzimierz Zientarski | Marcin Rotkiewicz | Marcin Kołodyński | Jan SuzinOceń: Ludwik Jenike