Helena Łuczywo

---

Życiorys

Helena Łuczywo, urodzona w rodzinie działaczy komunistycznych pochodzenia żydowskiego, to postać, której biografia jest bogata i pełna zaangażowania społecznego. Jej rodzicami byli Ferdynand Chaber (1907–2005) i Dorota (Debora) z domu Guter (1913–2012). W młodości uczęszczała do XIV Liceum Ogólnokształcącego im. Klementa Gottwalda w Warszawie. W latach 1964–1967 aktywnie uczestniczyła w Związku Młodzieży Socjalistycznej.

Wydarzenia marcowe w 1968 roku były dla niej kluczowe, gdyż jako aktywistka strajków studenckich została relegowana z uczelni. Ukończyła studia w 1969 roku na Wydziale Ekonomii Politycznej na Uniwersytecie Warszawskim, a w latach 1973–1977 podjęła studia z zakresu anglistyki, gdzie jej promotorem był Włodzimierz Brus.

W okresie PRL, Łuczywo angażowała się w działalność opozycyjną, nawiązując współpracę z Komitetem Obrony Robotników od 1976 roku. Była również współpracowniczką Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. W 1977 roku brała udział w zakładaniu oraz redagowaniu pisma „Robotnik”, które funkcjonowało do 1981 roku. Jej kariera zawodowa obejmowała również pracę w centrali Banku Rolnego w latach 1970-1973 oraz nauczanie języka angielskiego w XVIII Liceum Ogólnokształcącym im. Jana Zamoyskiego w Warszawie w roku szkolnym 1977/1978.

Po zwolnieniu z pracy z przyczyn politycznych, Łuczywo zajęła się tłumaczeniami, a w latach 1980-1981 była korespondentką gazety „The Daily Telegraph”. Jej wkład w historię mediów był znaczący, bowiem w 1981 roku objęła stanowisko redaktora naczelnego Agencji Prasowej „Solidarność”. Po wprowadzeniu stanu wojennego przez długi czas pozostawała w ukryciu, a po śmierci Jerzego Zieleńskiego w 1982 roku, przejęła kierownictwo redakcji „Tygodnika Mazowsze”, który stał się najważniejszym pismem podziemnej „Solidarności” do 1989 roku.

W 1989 roku Łuczywo była jedną z osób zakładających „Gazetę Wyborczą”, gdzie objęła stanowisko zastępczyni redaktora naczelnego. W latach 1990–1998 pełniła funkcję prezesa przedsiębiorstwa Agora-Gazeta, a następnie do 2004 roku zajmowała stanowisko zastępczyni prezesa zarządu Agory. W latach 2004–2007, w związku z chorobą Adama Michnika, de facto kierowała redakcją „Gazety Wyborczej” aż do przejścia na emeryturę w 2009 roku.

W uznaniu za swoją pracę, Łuczywo zdobyła nagrody takie jak Harvard University Niemann Foundation Lyons Award for Conscience and Integrity in Journalism w 1989 roku oraz Knight International Press Fellowship Award w 1999 roku. Jej osiągnięcia finansowe również zostały docenione, gdyż w latach 2002, 2004 i 2005 znalazła się na liście najbogatszych Polaków według tygodnika „Wprost”. W 2019 roku jej wizerunek został umieszczony na muralu „Kobiety Wolności” na stacji PKM Strzyża w Gdańsku, co stanowi symboliczne uhonorowanie jej wkładu w historię Polski.

Życie prywatne

Helena Łuczywo jest osobą z bogatym życiem osobistym. Zakończyła swoje małżeństwo z Witoldem Łuczywą, który był znanym działaczem opozycji demokratycznej oraz organizatorem podziemnej poligrafii w czasach PRL. Ich rozwód nie umniejsza jednak znaczeniu, jakie miał Witold w historii Polski.

Ponadto, Helena ma córkę Łucję, która jest częścią jej życia i jej rodzinnych historii.

---

Oceń: Helena Łuczywo

---