Marceli Siedlanowski, urodzony 12 stycznia 1894 roku w Warszawie, to postać niezwykle istotna w polskiej historii przemysłowej. Jego życie zakończyło się 10 marca 1976 roku, również w stolicy Polski.
Wśród osiągnięć Siedlanowskiego na szczególną uwagę zasługuje jego rola jako pierwszy dyrektor Zakładów Południowych w Stalowej Woli. To właśnie z jego inicjatywy i wizji powstało wiele przedsięwzięć dla rozwijającego się Centralnego Okręgu Przemysłowego.
Marceli Siedlanowski jest często uznawany za jednego z kluczowych architektów przemysłowego rozwoju Stalowej Woli, a jego wkład w ten region ma znaczenie, które wykracza poza samą inżynierię, wpisując się w szersze ramy polskiej myśli gospodarczej i przemysłowej ówczesnych czasów.
Życiorys
Marceli Siedlanowski przyszedł na świat 12 stycznia 1894 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje dzieciństwo i młodość. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej, z pełnym zapałem zgłosił się jako ochotnik do wojska, co podkreśla jego patriotyzm oraz chęć obrony ojczyzny. Po wojnie dążył do zdobycia wiedzy, kończąc studia na wydziale mechanicznym Politechniki w Petersburgu, gdzie uzyskał tytuł inżyniera.
Jego kariera zawodowa była imponująca – pracował w fabryce w Starachowicach oraz w warszawskim zakładzie silników lotniczych Skoda. W późniejszych latach objął stanowisko dyrektora huty „Baildon” w Katowicach, gdzie znacząco przyczynił się do rozwoju i modernizacji zakładu.
W 1936 roku, dzięki jego inicjatywie, rozpoczęto budowę huty stali żelaznych w widłach Wisły i Sanu, co było ogromnym krokiem naprzód dla przemysłu stali w Polsce. Marceli przewodniczył komisji, która odpowiedzialna była za wybór lokalizacji budowy, a jego umiejętności organizacyjne pozwoliły na realizację planu budowy w szybkim tempie. W latach 1937-1939 piastował rolę pierwszego dyrektora naczelnego oraz prezesa zarządu Zakładów Południowych w Stalowej Woli.
Jednak po wybuchu wojny we wrześniu 1939 roku, sytuacja uległa dramatycznej zmianie. Marceli wyjechał z Stalowej Woli i osiedlił się w Warszawie. Całą okupację spędził ukrywając się w stolicy, a jego los dopełnił niemiecki oboz pracy, z którego powrócił do Krakowa. Po zakończeniu wojny, Siedlanowski związał się z ministerstwem hutnictwa oraz przemysłu ciężkiego, a także podjął pracę jako wykładowca wyższych uczelni.
Zmarł 10 marca 1976 roku w Warszawie. Jego ostatnim miejscem spoczynku jest cmentarz Powązkowski, gdzie został pochowany w kwaterze 238-2-21, pozostawiając po sobie trwały ślad w historii polskiego przemysłu i inżynierii.
Upamiętnienie
Marceli Siedlanowski jest osobą, która doczekała się zaszczytnego upamiętnienia w Stalowej Woli. Jego imieniem nazwana została jedna z ulic, co symbolizuje jego wkład w historię regionu.
W 2020 roku zrealizowano ciekawy projekt, który nosił nazwę „Marceli Siedlanowski – żołnierz i budowniczy Niepodległej”.
W ramach tego przedsięwzięcia na budynku przy ulicy Marcelego Siedlanowskiego 10 powstał wspaniały mural, który upamiętnia życie i dokonania tego wybitnego człowieka.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ SIEDLANOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 13.04.2022 r.]
- Quizspotter – „Marceli Siedlanowski – żołnierz i budowniczy Niepodległej” [online], Portal Tygodnika „Sztafeta” [dostęp 16.12.2020 r.]
- M.P. z 1935 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
- M.P. z 1929 r. nr 188, poz. 451 „za zasługi około rozwoju przemysłu wojennego”.
Pozostali ludzie w kategorii "Inżynieria i technologie":
Jerzy Rudowski | Symcha Blass | Jacek Młochowski | Andrzej Misiorowski | Zbigniew Mazurkiewicz | Romuald Romicki | Krystyna Palmowska | Henryk Liefeldt | Jan Sukiennik | Fryderyk Schütz | Antoni Jawornicki | Roman Januszkiewicz | Stefan Rogowicz | Tadeusz Hennel | Lech Kłosiewicz | Zdzisław Celarski | Zygmunt Szczotkowski | Zygmunt Stępiński (1908–1982) | Józef Witkowski (inżynier) | Grzegorz SochaOceń: Marceli Siedlanowski