Jerzy Rudowski

---

Życiorys

Jerzy Rudowski, syn Zygmunta i Zofii z Mieczkowskich, pochodził z rodziny o głęboko zakorzenionych tradycjach szlacheckich, ziemiańskich oraz korporacyjnych. Uczęszczał do Gimnazjum im. E. Konopczyńskiego w Warszawie, a od 1919 roku był studentem Politechniki Warszawskiej oraz aktywnym członkiem Korporacji Akademickiej Sarmatia. W 1920 roku brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej, a po zakończonej służbie wojskowej wznowił swoje studia na Politechnice Warszawskiej, kończąc je w 1929 roku na Wydziale Mechanicznym Politechniki Lwowskiej.

Po rocznej praktyce w fabrykach maszyn mleczarskich w Niemczech i Danii, Jerzy Rudowski otworzył w Warszawie, wspólnie z ojcem Zygmuntem, Biuro Techniczno-Mleczarskie „Eridan” inż. J. i Z. Rudowscy, Sp. z o.o. W tej firmie zajmował się prowadzeniem działu technicznego. Przed wybuchem drugiej wojny światowej projektował oraz urządzają dwa setki mleczarni różnych zdolności produkcyjnych, instalując w nich nowoczesną aparaturę.

W latach 1935–1937 pełnił rolę kierownika warsztatów mechanicznych w Warszawskiej Fabryce Wyrobów Metalowych „Pelikan”, gdzie usprawniał produkcję wprowadzając nowe typy sprzętu mleczarskiego. W 1937 roku, pragnąc zyskać niezależność od kooperantów krajowych i zagranicznych, stworzył własne warsztaty mechaniczne, które specjalizowały się w produkcji aparatury mleczarskiej. Niestety jego działalność została przerwana przez wybuch drugiej wojny światowej.

Po wojnie, w której również uczestniczył, wrócił do Warszawy, gdzie zorganizował w swoich warsztatach konspiracyjną produkcję części oraz podzespołów do broni dla Armii Krajowej. Jego prace obejmowały różnorodne elementy, w tym granaty ręczne i podzespoły do pistoletów maszynowych „Błyskawica”, których dostarczył około 800 kompletów do sierpnia 1944 roku.

Po wojnie, przez pewien czas pełnił funkcję dyrektora Fabryki Obić Papierowych i Papierów Kolorowych „J. Franaszek” S.A. w Warszawie. Następnie pracował w Centrali Spółdzielni Mleczarsko-Jajczarskich, gdzie m.in. nadzorował budowę zakładu mleczarskiego w stolicy oraz projektował dużą mleczarnię w Nowej Hucie. Od 1952 roku był głównym specjalistą technologiem oraz projektantem w Biurze Projektów Inwestycyjnych Przemysłu Mięsnego i Mleczarskiego, a także konsultantem Biura Studiów i Projektów Budownictwa Wiejskiego dla zakładów mleczarskich.

Jerzy Rudowski opracował projekt pierwszej w Polsce fabryki laktozy, który został później zakupiony przez Rumunię, a także projekt modernizacji topialni serów. Jego działalność obejmowała współpracę z wieloma zachodnioeuropejskimi ośrodkami naukowymi, a także badania najnowszych rozwiązań technologicznych w produkcji mleka w krajach skandynawskich oraz we Francji, Holandii i RFN. Był pionierem w dziedzinie naukowych rozwiązań polskiego przemysłu mleczarskiego, a także szanowanym autorytetem w zakresie projektowania aparatury mleczarskiej oraz współautorem przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Zmarł 11 listopada 1973 roku w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 154c-3-18/19).

Odznaczenia

Jerzy Rudowski był wspaniałym człowiekiem, który otrzymał szereg prestiżowych odznaczeń za swoje zasługi. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
• Krzyż Kampanii Wrześniowej 1939,
• Krzyż Armii Krajowej,
• Medal Wojska.

---

Oceń: Jerzy Rudowski

---