Konrad Bieliński

---

Życiorys

W młodzieńczych latach Konrad Bieliński aktywnie uczestniczył w drużynie harcerskiej walterowców, co stanowiło ważną część jego formacji społecznej. Po ukończeniu Wydziału Matematyki, Informatyki i Mechaniki Uniwersytetu Warszawskiego, wziął udział w protestach studenckich, które miały miejsce w marcu 1968 roku. W okresie od 1970 do 1974 roku, był nie tylko współorganizatorem Klubu Matematyka, ale w 1973 roku również liderem protestu studentów na Uniwersytecie Warszawskim. Protest ten był wymierzony przeciwko centralnemu zjednoczeniu organizacji studenckich w struktury Socjalistycznego Związku Studentów Polskich, co doprowadziło do wcielenia Zrzeszenia Studentów Polskich do Związku Młodzieży Socjalistycznej. W związku z tymi wydarzeniami, materiały, w tym opracowania jego oraz Stanisława Krajewskiego, zostały przemycone z kraju i opublikowane w paryskiej „Kulturze” w numerze 3 z 1973 roku.

W 1976 roku, Bieliński rozpoczął współpracę z Komitetem Obrony Robotników, a od września 1977 roku był aktywnym członkiem Komitetu Samoobrony Społecznej „KOR”. Jako jeden z głównych organizatorów Niezależnej Oficyny Wydawniczej „NOWA”, zajmował się nie tylko poligrafią, ale także organizowaniem kolportażu wydawnictw. W latach 1977–1978 był zaangażowany w redakcję miesięcznika „Głos”, a od połowy 1978 w niezależny kwartalnik polityczny „Krytyka”. W 1979 roku brał udział w głodówce, która miała miejsce w kościele Świętego Krzyża w Warszawie, jako wyraz solidarności z działaczami Karty 77 z Czechosłowacji, którzy stawiali czoła represjom.

Na początku 1980 roku zorganizował wielką akcję ulotkową w Warszawie, by obronić Mirosława Chojeckiego oraz Bogdana Grzesiaka, rozpowszechniając 150 tysięcy ulotek z wysokich budynków. W sierpniu tego samego roku, Bieliński brał udział w strajku w Stoczni Gdańskiej, gdzie redagował „Strajkowy Biuletyn Informacyjny Solidarność”. Otrzymał funkcję redaktora naczelnego niecenzurowanego dziennika „Niezależność” w okresie od marca do listopada 1981 roku.

Po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany 13 grudnia 1981. W 1982 roku, zdołał uciec ze szpitala więziennego i zaangażował się w działania podziemnej „Solidarności”. Od października 1983 do 1984 roku był członkiem Regionalnej Komisji Wykonawczej NSZZ „Solidarność” Region Mazowsze, gdzie koncentrował się na sprawach związanych z poligrafią oraz łącznością międzynarodową, wykorzystując szyfrowaną korespondencję komputerową. Jako „Tomasz” współpracował z Grupami Oporu „Solidarni”. W 1984 roku przeprowadził niezależne badania frekwencji wyborczej, a w 1985 roku, jako pełnomocnik Tymczasowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”, organizował badania w skali całego kraju w trakcie wyborów do Sejmu. Został ponownie aresztowany w maju 1986, ale zwolniono go w wyniku amnestii jeszcze w lipcu tego samego roku.

Po roku spędzonym w Stanach Zjednoczonych, Bieliński wrócił do Polski w 1989 roku. Podjął pracę jako informatyk, tworząc oprogramowanie dla amerykańskiej firmy. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Wolnego Słowa oraz członkiem jego zarządu. W latach 1992–2000 zasiadał w zarządzie Fundacji im. Stefana Batorego. W 2006 roku otrzymał Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, co stanowiło uznanie dla jego wieloletniej pracy na rzecz wolności i demokracji w Polsce.

---

Oceń: Konrad Bieliński

---