Wacław Stefan Lewandowski był postacią niezwykle istotną w polskiej muzyce, urodzony 14 kwietnia 1888 roku w Warszawie. Swoje życie zakończył 5 kwietnia 1971 roku w Poznaniu, gdzie pozostawił trwały ślad w historii edukacji muzycznej.
Jako utalentowany pianista miał znaczący wpływ na rozwój tej sztuki w Polsce. Wacław Lewandowski pełnił również funkcję rektora PWSM w Poznaniu, co potwierdza jego zaangażowanie w kształcenie kolejnych pokoleń muzyków.
Życiorys
Wacław Stefan Lewandowski urodził się w rodzinie Michała, adwokata, oraz Ludwiki z domu Doehr. Swój rozwój edukacyjny rozpoczął w Szwajcarii, gdzie od 1905 roku studiował w wyższej szkole handlowej w St. Gallen. Następnie w Warszawie podjął naukę muzyki pod okiem J. Oberfelta oraz J. Śliwińskiego.
W Lipsku, od 1912 roku, kształcił się w konserwatorium muzycznym, uzyskując w 1914 roku dyplom w klasie gry fortepianowej pod kierunkiem J. Pembaura. W czasie I wojny światowej powrócił do Warszawy, gdzie rozpoczął swoją działalność pedagogiczną, kontynuując ją aż do 1937 roku w łódzkim Konserwatorium Muzycznym, gdzie był także prezesem Towarzystwa Muzycznego.
Oprócz tego, w lwowskim i toruńskim konserwatorium uczył gry na fortepianie. Był uznawanym pianistą w okresie międzywojennym, wyróżniającym się bogatym repertuarem estradowym. W 1937 roku osiedlił się w Poznaniu, gdzie w początkowym okresie pełnił funkcję wykładowcy w Państwowym Konserwatorium Muzycznym. W 1945 roku awansował na docenta w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej. Od 1958 roku kierował Katedrą Fortepianu, a w latach 1951-1961 był rektorem tej uczelni.
Po zakończeniu II wojny światowej, w 1945 roku, zorganizował w Poznaniu Państwową Średnią Szkołę Muzyczną, w której pełnił funkcję dyrektora do 1948 roku. Od 1938 do 1939 oraz od 1945 do 1947 roku uczył w średniej szkole muzycznej w Bydgoszczy. Przez kilka lat po wojnie kontynuował karierę estradową, koncertując w takich miastach jak Poznań, Bydgoszcz oraz Łódź.
W ciągu swojej kariery wykształcił wielu pianistów, w tym między innymi Artura Balsama, Edmunda Rezlera, Lucjana Galona, Bogusława Madeya oraz Teresę Rutkowską. Na emeryturę przeszedł w 1961 roku.
Jego żoną była Helena Kowalewska (ur. 1908), która również pracowała jako wykładowca w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Poznaniu w latach 1930-1939. Mieli troje dzieci: Hannę (ur. 1926), Andrzeja (ur. 1928) oraz Monikę (ur. 1941). Zmarł w Poznaniu i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 42-2-24).
Ordery i odznaczenia
Wśród licznych osiągnięć Wacława Stefana Lewandowskiego warto zwrócić uwagę na jego wyróżnienia, które poświadczają jego zasługi dla kraju.
- złoty Krzyż Zasługi, przyznany 22 lipca 1952,
- medal 10-lecia Polski Ludowej, nadany 28 lutego 1955.
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: MICHAŁ LEWANDOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 19.12.2019 r.]
- M.P. z 1955 r. nr 103, poz. 1410 - Uchwała Rady Państwa z dnia 28.02.1955 r. nr 0/350 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki.
- M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- Akademia Muzyczna im Ignacego Jana Paderewskiego
- Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981, s. 420.
- Gąsiorowski i Topolski (red.) 1981, s. 419.
- Wyjątek stanowił okres okupacji, który spędził w Warszawie.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Marek Barański (historyk) | Eugeniusz Cezary Król | Krzysztof Wojciechowski (filozof i socjolog) | Jan Bielecki (informatyk) | Jadwiga Walczyna | Artur Andrzejuk | Wiktor Lampe | Paulina Krakowowa | Milada Ślizińska | Włodzimierz Surewicz | Konrad Bieliński | Jacek Jagielski | Konstanty Zakrzewski | Paweł Artymowicz | Tadeusz Kahl | Małgorzata Kalinowska-Iszkowska | Mieczysław Brzeziński | Jacek Sawicki | Maciej Jędrusik | Andrzej HouwaltOceń: Wacław Stefan Lewandowski