Krzysztof Biegański

---

Życiorys

Urodził się jako syn Piotra Biegańskiego oraz Ireny Szperl, wkrótce po czym rozpoczął swoją edukację w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie, które ukończył w 1953 roku. W 1959 roku zdobył dyplom z muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie swoją edukację odbywał pod czujnym okiem ks. prof. Hieronima Feichta. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie w Poitiers, co poszerzyło jego horyzonty akademickie.

Podczas dalszej kariery artystycznej Biegański podjął studia dyrygenckie, które odbywał pod przewodnictwem Stanisława Wisłockiego w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom z wyróżnieniem w 1963 roku. Jego edukacja dyrygencka była kontynuowana pod okiem Sergiu Celibidache’a w renomowanej Accademia Chigiana w Sienie oraz na kursach „Vacanze Musicali” u Franco Ferrary w Wenecji. W 1967 roku, po obronie pracy doktorskiej na Uniwersytecie Warszawskim, poświęconej polskim zabytkom monodii cheironomicznej, zyskał uznanie w środowisku muzykologicznym, a jego promotorem był Hieronim Feicht.

Już od 1957 roku angażował się w akcje mające na celu inwentaryzację muzyki dawnej w Polsce. W okresie od 1959 do 1967 roku pracował w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego, początkowo jako asystent, a później jako adiunkt. Swoje zainteresowania dydaktyczne rozwijał także wykładając dyrygenturę w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, będąc równocześnie kierownikiem tamtejszej orkiestry. Od roku 1960 pełnił rolę sekretarza naukowego serii wydawniczej „Antiquitates Musicae in Polonia”, pod kierunkiem Hieronima Feichta.

W swoim dorobku naukowym, zajmował się badaniami nad chorałem gregoriańskim, z powodzeniem dokonując pierwszego opracowania oraz wydania gnieźnieńskiego Missale Plenarium – jednego z najcenniejszych zabytków monodii cheironomicznej w Polsce. Jego zainteresowania obejmowały także muzykę Fryderyka Chopina oraz współczesną kulturę muzyczną, ze szczególnym uwzględnieniem dokonań takich artystów jak Karol Szymanowski oraz Aleksander Tansman. Był autorem jednego z pierwszych tekstów po roku 1945, który przywracał uwagę na dorobek Tansmana w Polsce.

Kiedy nadeszła jego chwila odpoczynku, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw. 114-VI-14).

Wybrane publikacje

Oto zestawienie wybranych publikacji, które ułatwiają zrozumienie wkładu Krzysztofa Biegańskiego w świat muzyki oraz jego oświecającej działalności naukowej. Publikacje te zawierają zarówno recenzje, jak i prace badawcze, ukazujące różnorodność tematów, które były przedmiotem jego zainteresowań.

• [rec.] Traité d’harmonie tonale, atonale et totale, Nicolas Obouhow, José David, Lucien Garban, Paris 1956, „Muzyka” 1957, nr 2, s. 89–94,
• Technika dźwiękowa w „Metopach” i „Maskach” Karola Szymanowskiego, „Muzyka” 1957, nr 4, s. 45–66,
• The National Philharmonic Warsaw, Kraków 1959,
• Filharmonia Narodowa, Warszawa 1960,
• Chopin w literaturze i muzyce światowej, „Problemy Polonii Zagranicznej” 1960, t. 1, s. 205–234,
• Elementy skalowości ludowej w mazurkach Chopina i ich konsekwencje harmoniczne [w:] F. F. Chopin, red. Z. Lissa, „Prace Instytutu Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego”, Warszawa 1960, s. 79–123,
• Aleksander Tansman, kompozytor, pianista, dyrygent, „Ruch Muzyczny” 1960, nr 10–11, s. 8–9,
• Koncert na orkiestrę Aleksandra Tansmana, „Ruch Muzyczny” 1960, nr 21, s. 14,
• Sabbataj C’wi, nowa opera A. Tansmana, „Ruch Muzyczny” 1961, nr 9, s. 2–3,
• Évolution de l’attitude de Chopin a l’égard du folklore (suivant ses mazurkas) [w:] The Book of the First International Musicological Congress devoted to the Works of F. Chopin: 16–22 II 1960, red. Z. Lissa, Warszawa 1963, s. 95–99,
• [rec.] Musica Medii Aevi, t. I, pod red. Jerzego Morawskiego, Kraków 1965, „Muzyka” 1966, nr 2, s. 156–162,
• Gnieźnieńskie „Missale plenarium” jako przykład zabytku izolowanego, „Muzyka” 1966, nr 3–4, s. 75–81,
• Muzyka staropolska. Wybór nie publikowanych utworów z XII–XVIII wieku, red. H. Feicht, oprac. K. Biegański, Kraków 1966,
• Biblioteka muzyczna Zamku w Łańcucie, Łańcut-Kraków 1968,
• Missale Plenarium. Bibl. Capit. Gnesnensis MS 149, „Antiquitates musicae in Polonia”, vol. 11–12, red. H. Feicht, Warszawa 1970–1972 (współpraca Jerzy Woronczak).

Każda z wymienionych pozycji przyczynia się do wzbogacenia naszej wiedzy o muzyce, autorach oraz zjawiskach, które miały miejsce w polskim i międzynarodowym kontekście muzycznym.

---

Oceń: Krzysztof Biegański

---