Czesław Paczkowski

---

Życiorys

Czesław Paczkowski urodził się w Warszawie, gdzie ukończył gimnazjum i zdał maturę w 1915 roku. Jego dalsze losy związane były z ewakuacją do Rosji, co znacząco wpłynęło na jego późniejsze życie. Na Uniwersytecie Moskiewskim spędził rok, studiując prawo, jednak jego ścieżka zawodowa została przerwana przez powołanie do armii rosyjskiej. W latach 1916–1917 studiował w Moskwie w Aleksandrowskiej Szkole Wojskowej, a po jej absolwencji rozpoczął służbę wojskową w 23 syberyjskim pułku strzelców.

W okresie od 21 lipca do 10 listopada 1917 roku był częścią polskich formacji wojskowych, a po ich zakończeniu podjął pracę cywilną w Omsku. Jego działalność w polskich oddziałach na Syberii rozpoczęła się 13 maja 1918 roku. Niestety, po kapitulacji dywizji w pobliżu stacji Klukwiennaja, trafił do niewoli bolszewickiej, z której udało mu się wrócić w czerwcu 1921 roku.

Po powrocie do kraju, Czesław Paczkowski, jako podporucznik, został przydzielony do 84 pułku piechoty. Ukończył w 1921 roku kurs doszkalający w Kościuszkowskim Obozie Szkolnym Saperów, co umożliwiło mu objęcie dowodzenia plutonem pionierów. 3 maja 1922 roku otrzymał awans do stopnia porucznika piechoty, z datą starszeństwa na 1 czerwca 1919 roku i 2417. lokatą w korpusie oficerów piechoty. Jego dalsza kariera wojskowa przyniosła mu przeniesienie w sierpniu 1923 roku do 9 pułku saperów, gdzie awansował do rangi kapitana sap. z datą starszeństwa na 1 lipca 1925 roku.

W listopadzie 1927 roku Paczkowski został przeniesiony do 1 pułku saperów, gdzie również dowodził kompanią. Od sierpnia 1929 do października 1930 roku pracował jako instruktor w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów. Następnie, w październiku 1930 roku, pełnił funkcję szefa sztabu 2 Brygady Saperów, a od czerwca 1931 do lipca 1936 roku dowodził kompanią KOP „Grodno”. 1 stycznia 1936 roku awansował do stopnia majora sap.

W kolejnych latach jego kariera wojskowa przebiegała dynamicznie. Od lipca 1936 do lutego 1938 roku zajmował stanowisko kwatermistrza w Szkole Podchorążych Rezerwy Saperów, aż w końcu, 28 lutego 1938 roku, objął dowództwo Ośrodka Sapersko–Pionierskiego 20 DP. Podczas marcowej mobilizacji w 1939 roku, Czesław Paczkowski stanął na czele 20 batalionu saperów. 3 czerwca 1939 roku przeniesiono go na post szefa fortyfikacji w Modlinie.

W czasie kampanii wrześniowej pełnił funkcję szefa saperów Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I Warszawa, towarzysząc swojemu dowództwu w ewakuacji. 19 września 1939 roku przekroczył granicę rumuńską, po czym został internowany. Udało mu się uciec do Francji w listopadzie tego samego roku, gdzie przydzielono go do Zgrupowania Saperów. W dniach 2 stycznia – 16 marca 1940 roku uczestniczył w kursie w Ecole Militaire et d’Application du Génie w Wersalu.

Po ewakuacji do Wielkiej Brytanii, Czesław Paczkowski został oficerem saperów w 7 Brygadzie Kadrowej Strzelców, a w latach 1940–1943 był zastępcą szefa w Szefostwie Fortyfikacji nr 2. W latach 1943–1946 pełnił funkcję wykładowcy taktyki saperów w Centrum Wyszkolenia Piechoty oraz Ośrodku Wyszkolenia Oficerów Sztabowych. W dniu 1 czerwca 1945 roku został awansowany do stopnia podpułkownika sap.

Po zakończeniu II wojny światowej, 1 listopada 1946 roku został zdemobilizowany. W tym samym miesiącu wrócił do kraju. Od marca do czerwca 1947 roku pracował w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych w Warszawie, po czym przeniósł się do Wrocławia, gdzie zatrudnił się jako zastępca kierownika Wydziału Żeglugi w Okręgowej Dyrekcji Dróg Wodnych. Zmarł we Wrocławiu 14 marca 1953 roku.

Ordery i odznaczenia

W życiorysie Czesława Paczkowskiego dotyczące odznaczeń i wyróżnień pojawia się szereg znaczących nagród, które przyznano mu za wybitne zasługi. Wśród nich wyróżniają się:

• Krzyż Walecznych – dwukrotnie,
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Krzyż Niepodległości.

---

Oceń: Czesław Paczkowski

---