Antoni Gawiński

Kultura i sztuka

Antoni Gawiński, urodzony 28 stycznia 1876 roku w Warszawie, jest postacią niezwykle znaczącą w historii polskiej sztuki. Jego działalność obejmowała nie tylko malarstwo, ale również ilustrowanie książek i czasopism, co czyni go wszechstronnym twórcą. Gawiński stworzył swoje prace w stylu secesji, który charakteryzuje się dekoracyjnością i organicznymi formami.

Oprócz tego, był także krytykiem artystycznym, a jego pisarska twórczość obejmuje zarówno eseje, jak i poezję. Jego wkład w rozwój kultury artystycznej w Polsce pozostaje niezatarte, a ślady jego talentu można dostrzec w wielu dziedzinach sztuki.

Antoni Gawiński zmarł 29 lipca 1954 roku, a miejsce jego śmierci może być określane jako Warszawa lub Lasków-Głuchy.

Życiorys

Antoni Gawiński był synem Jana oraz Wandy z Jeziorańskich. Jego edukacja artystyczna rozpoczęła się pod okiem Wojciecha Gersona w Szkole Rysunkowej w Warszawie. W okresie od 1896 do 1900 roku kontynuował studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, gdzie kształcił się pod kierunkiem Jacka Malczewskiego oraz Teodora Axentowicza. W 1899 roku rozszerzał swoje umiejętności w prywatnej szkole malarstwa Stanisława Grocholskiego w Monachium. Po zakończeniu studiów artysta przebywał we Włoszech w latach 1903–1904. Po powrocie do kraju, w 1904 roku osiedlił się na stałe w Warszawie.

W 1910 roku zawarł związek małżeński z Ireną z Jeziorańskich. Niestety, po wybuchu powstania warszawskiego w 1944 roku, został zmuszony do wysiedlenia do Kamieńska. W 1945 osiedlił się w wiejskim dworku w Głuchym, który należał do rodziny Jeziorańskich. Ostatecznie spoczął na cmentarzu w Niegowie.

W twórczości plastycznej A. Gawińskiego widoczna była bogata różnorodność technik oraz tematów. Artysta stworzył ponad 500 rysunków oraz obrazów, większość z nich miała niewielkie rozmiary. Najczęściej posługiwał się techniką tempery, akwareli oraz gwaszu, chociaż czasami sięgał po farby olejne i pastele. Sporadycznie tworzył także cynkografie. Dodatkowo, projektował dekoracje i stroje do przedstawień teatralnych, a także witraże i mozaiki, a jego zdolności obejmowały również ekslibrisy. Zajmował się ilustracją książek oraz czasopism. Jego twórczość, z wyjątkiem młodzieńczych dzieł realistycznych, osadzona była głównie w nurtach secesji oraz symbolizmu. W jego malarstwie oraz rysunkach można dostrzec pejzaże, portrety, postacie literackie oraz wiele obrazów o tematyce religijnej. Gawiński odbył kilka indywidualnych wystaw, a niektóre jego prace zostały uhonorowane nagrodami.

Artysta napisał trzy powieści: „Sen życia” (1906), „Stella” (1910) oraz „Peregrynacje Andrzeja Wilczka” (1937). Dodatkowo, stworzył i sam zilustrował cztery książki dla dzieci, w tym „Lolek Grenadier”, której głównym bohaterem jest dziewięcioletni Karol, syn Bolesława Jeziorańskiego. W swoich działaniach Gawiński zajmował się także krytyką literacką, publikując swoje teksty w wielu czasopismach, takich jak „Sfinks” oraz „Tygodnik Illustrowany”.

Obszerny zbiór przeszło 170 rysunków i obrazów Gawińskiego znajduje się w Muzeum Narodowym w Warszawie, a pojedyncze dzieła można zobaczyć w Muzeum Narodowym w Krakowie oraz w Muzeum Narodowym w Poznaniu.

Oceń: Antoni Gawiński

★★★★★
Średnia ocena:4.47 Liczba ocen:6