Janusz Kulesza

W 1937 roku, po zakończeniu studiów chemicznych na Uniwersytecie Warszawskim, rozpoczął swoją karierę zawodową w Chemicznym Instytucie Badawczym w Warszawie, gdzie zajmował się badaniami i rozwijaniem technologii chemicznych. W okresie II wojny światowej kontynuował swoją pracę edukacyjną w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej w Warszawie.

W 1946 roku obronił doktorat z nauk chemicznych na Uniwersytecie Warszawskim, co otworzyło mu drzwi do pracy na Katedrze Chemii Organicznej Politechniki Warszawskiej. Dwa lata później awansował na stanowisko zastępcy profesora na Wydziale Leśnym Wyższej Szkoły Rolniczej w Poznaniu. W 1956 roku objął kierownictwo Zakładu Technologii Ziół i Aromatów na Politechnice Łódzkiej, a w 1961 roku uzyskał habilitację.

Kulesza dalej rozwijał swoją karierę naukową, zdobywając tytuł docenta oraz pełniąc funkcję kierownika Katedry Technologii Odżywek i Koncentratów Witaminowych. W latach 1956–1958 oraz 1964–1966 był prodziekanem Wydziału Chemii Spożywczej Politechniki Łódzkiej, co potwierdza jego znaczenie w rozwijaniu akademickiego profilu tej uczelni.

W 1968 roku Janusz Kulesza otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a osiem lat później awansował na profesora zwyczajnego. Na początku września 1970 roku, został powołany na dyrektora Instytutu Podstaw Chemii Żywności PŁ. Jego badania koncentrowały się przede wszystkim na chemii i technologii produktów zapachowych, co zaowocowało rozwinięciem tzw. "szkoły produktów zapachowych".

W ciągu 20-letniej działalności na Politechnice Łódzkiej opublikował około 70 prac naukowych oraz zdobył liczne patenty i monografię. Był promotorem pięciu prac doktorskich, a jego osiągnięcia zostały docenione wieloma odznaczeniami i nagrodami. Po śmierci, Janusz Kulesza spoczął na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie pochowano go w kwaterze 194 rząd, 6 grób, 22 i 23.