Anna Zawadzka

Nauka i edukacja

Anna Zawadzka, która przyszła na świat 8 lutego 1919 roku w Warszawie, była osobą niezwykle utalentowaną. Zmarła w tym samym mieście 22 czerwca 2004 roku, pozostawiając po sobie znaczący ślad w edukacji języka angielskiego. Jako anglistka, nauczycielka oraz autorka licznych podręczników, przyczyniła się do rozwoju metod nauczania tego języka w Polsce.

Oprócz kariery akademickiej, Zawadzka była również instruktorką harcerską, co podkreśla jej zaangażowanie w wychowanie młodzieży. Jej wkład w edukację i działalność harcerską jest widoczny do dziś, a jej osiągnięcia pozostają inspiracją dla wielu.

Życiorys

Anna Zawadzka, córka Józefa Zawadzkiego oraz Leony z domu Siemieńskiej, była siostrą Tadeusza Zawadzkiego ps. Zośka. Już w czasach nauki w gimnazjum przyłączyła się do 14 Warszawskiej Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Królowej Jadwigi (WŻDH). W 1937 roku z sukcesem ukończyła kurs drużynowych w Ignalinie, a w latach 1937–1942 pełniła funkcję drużynowej w swojej drużynie.

Podczas obrony Warszawy we wrześniu 1939 roku aktywnie działała w Pomocniczym Szpitalu Harcerskim oraz w schronisku utworzonym przez Komendę Pogotowia Harcerek. W okresie niemieckiej okupacji uczyła dzieci w tajnym Gimnazjum im. Królowej Jadwigi. W latach 1942–1944 pełniła rolę komendantki Hufca Szarych Szeregów Śródmieście oraz brała udział w powstaniu warszawskim.

Po zakończeniu II wojny światowej jej zawodowa ścieżka prowadziła przez warszawskie licea oraz Uniwersytet Warszawski, gdzie uczyła logiki i języka angielskiego. Mimo trudnych czasów, pozostawała aktywną uczestniczką życia harcerskiego, a w latach 1945–1946 była zastępczynią komendantki Warszawskiej Chorągwi Harcerek ZHP, a następnie od 1947 do 1948 roku członkinią Głównej Kwatery Harcerek ZHP.

W okresie po odrodzeniu ZHP, od 1956 do 1958 roku, kierowała Wydziałem Kształcenia Chorągwi Warszawskiej. W latach 80. była zaangażowana w reformowanie Związku Harcerstwa Polskiego, stając się częścią tzw. „bandy czworga”, do której należał również Stefan Mirowski, Janek Rossman oraz Halina Wiśniewska. Jej działania przyczyniły się do odnowy ZHP, co zaowocowało m.in. przywróceniem tradycyjnego prawa i przyrzeczenia harcerskiego po IX/XXVI Zjeździe ZHP.

W latach 1990-1993 pełniła funkcję wiceprzewodniczącej ZHP. Anna Zawadzka jest również autorką kilku monografii poświęconych polskiemu harcerstwu. Po jej śmierci została pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera K, rz. 1, m. 23-24).

Publikacje

Lista publikacji autorstwa Anny Zawadzkiej zawiera ważne prace dotyczące harcerstwa oraz biografie znaczących postaci. Oto niektóre z nich:

  • Dzieje harcerstwa żeńskiego w Polsce w latach 1911−1948/49, Warszawa 2004,
  • Tadeusz Zawadzka „Zośka”, Warszawa 2001,
  • Gawędy o tych które przewodziły Cz. 1: Olga Małkowska, Jadwiga Falkowska, Józefina Łapińska, Jadwiga Zwolakowska, Wyd. 2, Warszawa 2001.

Przypisy

  1. Historia ZHP pisana przez kobiety [online], Związek Harcerstwa Polskiego, 21.12.2023 r. [dostęp 22.12.2023 r.]
  2. KatarzynaK. Nosidlak, W sprawie lektur – 65 lat później, „Języki Obce w Szkole” (1), 2022 r., s. 19–26, ISSN 0446-7965 [dostęp 20.04.2023 r.]
  3. JanuszJ. Wojtycza, Harcerski słownik biograficzny, Muzeum Harcerstwa, 2006 r., s. 253, ISBN 978-83-923571-1-7 [dostęp 20.04.2023 r.]
  4. AnnaA. Zawadzka, Dzieje harcerstwa żeńskiego w Polsce w latach 1911-1948/49, Warszawa: "Horyzonty", 2004 r., ISBN 978-83-89037-77-0 [dostęp 22.12.2023 r.] Brak numerów stron w książce
  5. AnnaA. Zawadzka, Gawędy o tych które przewodziły. Cz. 1: Olga Małkowska, Jadwiga Falkowska, Józefina Łapińska, Jadwiga Zwolakowska, Wyd. 2, Warszawa: Horyzonty, 2001 r., ISBN 978-83-86873-93-7 [dostęp 22.12.2023 r.] Brak numerów stron w książce
  6. Cmentarz Stare Powązki: DOMASZEWSCY i ZAWADZCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 21.06.2020 r.]

Oceń: Anna Zawadzka

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:25