Witold Chwalewik

---

Życiorys

Witold Chwalewik był synem Edwarda Chwalewika oraz Teodozji z Illewiczów. Jego edukacja rozpoczęła się w 1918 roku, kiedy to ukończył Gimnazjum Zamoyskiego w Warszawie. Następnie, w 1925 roku, zdobył dyplom z zakresu prawa na Uniwersytecie Warszawskim. W okresie studiów angażował się w działalność Narodowego Zrzeszenia Młodzieży Akademickiej, pełniąc funkcję skarbnika NZMA w 1921 roku oraz redaktora naczelnego pisma NZMA Głos Akademicki. W 1922 roku należał do grupy kierowniczej nowo utworzonego Związku Akademickiego Młodzież Wszechpolska.

W latach 1926–1928 pracował w Warszawie jako aplikant sądowy. Po tym czasie, od 1928 do 1931 roku, przebywał w Wielkiej Brytanii, gdzie studiował prawo oraz anglistykę na uniwersytetach w Londynie i Oksfordzie. W tym okresie pełnił również rolę asystenta w katedrze języka i literatury polskiej w School of Slavonic Studies w Londynie. Po powrocie do Polski w 1931 roku rozpoczął pracę w Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej, a w 1934 roku, po zdaniu egzaminu, został mianowany referendarzem, pełniąc tę funkcję do wybuchu II wojny światowej.

W latach 1933–1938 był redaktorem działu angielskiego w Roczniku Literackim. W 1938 roku brał udział w wyborach do Sejmu w okręgu nr 13 w Łowiczu, uzyskując 6072 głosy, co stanowiło najmniejszą ilość głosów spośród wszystkich kandydatów w tym okręgu. W czasie II wojny światowej utrzymywał się z korepetycji, jednak w marcu 1940 roku został uwięziony na Pawiaku. W sierpniu 1944 roku wywieziono go do Niemiec, gdzie przebywał w Oberhausen.

Po wojnie Chwalewik powrócił do Polski, gdzie rozpoczął pracę jako tłumacz w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. W latach 1945-1947 pełnił funkcję naczelnika Zagranicznego Wydziału Prawnego Ministerstwa Żeglugi i Handlu Zagranicznego. W latach 1946–1948 prowadził wykłady zlecone w Szkole Głównej Handlowej, a następnie do 1951 roku prowadził lektorat języka angielskiego na Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1949-1952 pracował w Katedrze Filologii Angielskiej na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu.

Od 1951 roku prowadził zajęcia na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie prowadził wykłady i seminaria z literatury amerykańskiej oraz angielskiej. W 1954 roku uzyskał tam stopień docenta, chociaż nie został on zatwierdzony przez władze państwowe. Pomimo usilnych starań, aby uzyskać mianowanie na samodzielnego pracownika naukowego bez posiadania doktoratu, nie uzyskał zgody władz państwowych. W 1966 roku objął kierownictwo nad studiami literatury porównawczej na KUL, a w 1967 roku został profesorem kontraktowym w Katedrze Literatury Porównawczej, gdzie pracował do 1970 roku.

W latach 1953–1954 był zastępcą redaktora naczelnego Kwartalnika Neofilologicznego. W 1971 roku obronił pracę doktorską zatytułowaną „Inspiracja polska w twórczości Szekspira”, pisaną pod kierunkiem Juliana Krzyżanowskiego, a w 1973 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego na podstawie dzieła „Studia o Conradzie”.

Zajmował się twórczością Szekspira i miał na swoim koncie szereg istotnych publikacji, w tym przekład filologiczny „Hamleta” (1963, 1975), tłumaczenia „Miarki za miarkę” (1958), „Króla Leara” (1964), a także opracowanie „Szkiców literackich” T.S. Eliota (1963). Wśród jego publikacji można znaleźć takie tytuły jak „Polska w 'Hamlecie'” (1956), „Z literatury angielskiej. Studia i wrażenia” (1969) oraz „Szkice szekspirowskie” (1983). Przetłumaczył również „Zaginiony horyzont” Jamesa Hiltona (1939), „Bajkę o pszczołach” Bernarda de Mandeville (1958) oraz „Pierwszych ludzi na księżycu” Herberta George’a Wellsa (1959).

Witold Chwalewik spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

---

Oceń: Witold Chwalewik

---