Julian Poznański

Nauka i edukacja

Julian Juliusz Poznański, ur. 5 maja 1880 roku w Warszawie, był znaczącą postacią w dziedzinie inżynierii i edukacji w Polsce. Jego życie zakończyło się 22 marca 1949 roku w tym samym mieście, w którym się urodził.

Jako inżynier, Poznański pozostawił po sobie trwały ślad, który wpłynął na rozwój wielu projektów inżynieryjnych w Polsce. Jako pedagog z kolei, kształtował umysły młodego pokolenia, przekazując swoją wiedzę i doświadczenie. Jego wkład w te dziedziny stanowi ważny element historii polskiej nauki i techniki.

Życiorys

Młodość i wykształcenie

Julian Poznański przyszedł na świat w Warszawie w zamożnej rodzinie żydowskiej, która była zasymilowana i wyznawała reformowany judaizm. Był synem Natana, bankiera, który zmarł w 1917 roku, oraz Heleny, z domu Szpilrain, która zmarła w 1934 roku. Po zakończeniu nauki w 1899 roku uzyskał dyplom inżyniera w Szkole Inżynierskiej im. Wawelberga, mieszczącej się przy ul. Mokotowskiej 4/6.

Po uzyskaniu wykształcenia, podjął pracę jako nauczyciel w Szkole Natansona przy ul. Grzybowskiej 26/28, gdzie pełnił także funkcję kierownika. W latach 1905–1908 prowadził wykłady z zakresu „kreślenia technicznego” na Uniwersytecie dla Wszystkich, który znajdował się w północnej dzielnicy Warszawy.

Okres I wojny światowej

W 1914 roku Julian Poznański był jednym z współzałożycieli Centralnego Żydowskiego Związku Rzemieślników, któremu przewodniczył razem z Adamem Czerniakowem. Po wybuchu I wojny światowej, organizacja ta koncentrowała swoje działania na zapewnieniu wsparcia i dożywianiu żydowskich uchodźców. W latach 1915–1916 Poznański kierował sekcją pracy Towarzystwa Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny oraz zorganizował „Jednoroczny kurs ślusarstwa” przy Szkole Natansona, mający na celu nauczanie młodych żydowskich uchodźców zawodu, który pozwalałby im na zarobienie na życie.

Okres II RP

W 1919 roku był współzałożycielem partii Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, która stanowiła ugrupowanie asymilatorów żydowskich. W okresie międzywojennym Julian Poznański odniósł sukces w sferze biznesowej, prowadząc działalność gospodarczą, w tym Biuro Komisowo Agenturowe oraz firmę zajmującą się instalacyjnym sprzętem techniki samochodowej.

Okres II wojny światowej

Kiedy rozpoczęła się II wojna światowa, Poznański aktywnie organizował działalność edukacyjną w warszawskim getcie, gdzie pełnił funkcję dyrektora oświaty gminy. Był także przewodniczącym Wydziału Batalionów Pracy oraz Oświaty Zawodowej. Po likwidacji getta, przeżył na sfałszowanych dokumentach w pobliżu Skierniewic. Julian Poznański zmarł 22 marca 1949 roku w Warszawie, a jego ostatnim miejscem spoczynku jest Cmentarz Powązkowski w Warszawie.

Życie prywatne

Julian Poznański pochodził z rodziny, w której miał jedną siostrę oraz dwóch braci – Marcelego i Ignacego. Ignacy, niestety, doświadczył tragicznych wydarzeń w czasie I Wojny Światowej. Został on zesłany na Syberię, gdzie jego sytuacja stała się jeszcze bardziej dramatyczna. Za działalność antysowiecką oraz kontrrewolucyjną, 4 grudnia 1937 roku, został rozstrzelany przez NKWD w Moskwie.

Julian był mężem Zofii, z domu Konińskiej, a także ojcem Krystyny, co związane było z jego osobistym życiem i rodzinnymi relacjami.

Przypisy

  1. Żertwy politcznego terora w SSR [online], memo.ru [dostęp 23.04.2024 r.]
  2. Elimelech Rak, „Wspomnienia żydowskiego działacza rzemieślniczego” – tłum. Marcin Urynowicz, 2010, s. 39.
  3. Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 96.
  4. Marcin Urynowicz „Adam Czerniaków Prezes Getta Warszawskiego”- 2009, s. 42.
  5. Pamiętnik pierwszego walnego zjazdu Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego Wszystkich Ziem Polskich, 1919 s. 96.
  6. Meldunki z Getta Warszawskiego 1941-1943; dokumenty z Archiwum Akt Nowych, sygn. 202/II-27 s. 50.
  7. Nekrolog w; Kurjer Warszawski. R. 97, 1917, nr 340.
  8. Sprawozdanie z działalności Komisji Niesienia Pomocy Żydom – Ofiarom Wojny przy Warsz. Gminie Starozakonnych za czas od powstania Komisji do 31 grudnia 1916 r.
  9. Uniwersytet dla Wszystkich – sprawozdanie za 1 rok działalności 1906-1907, 1907, s. 22.
  10. Izraelita nr.38 22.09.1911 s. 6.
  11. Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1915 i Towarzystwo Niesienia Pomocy Żydom Ofiarom Wojny. 1916.
  12. Sprawozdanie ze Stanu i Działalności 4-o Klasowej Szkoły Rzemieślniczej Istniejącej pod Nazwą „Warsztaty Naukowe” Warszawskiej Gminy Starozakonnych za Rok 1916.
  13. Warszawski skorowidz branżowy na rok 1936-37 : obejmuje: finanse, przemysł, handel, rzemiosło, wolne zawody.
  14. „Spis abonentów sieci telefonicznej m.st. Warszawy P.A.S.T. Warszawskiej Sieci Okręg P.P.T.T. rok 1939/40.” Wyd. 1939 r.
  15. Mary Berg „Dziennik z getta warszawskiego” – 1983 s. 124.

Oceń: Julian Poznański

★★★★★
Średnia ocena:4.78 Liczba ocen:22