Jerzy Maternicki

---

Życiorys

Jerzy Maternicki to wybitny historyk, który odznacza się wieloma osiągnięciami w swojej karierze akademickiej. Ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego w roku 1958. Następnie podjął studia doktoranckie pod opieką prof. W. Moszczeńskiej, co zaowocowało obroną doktoratu w 1966 roku. Po kilku latach intensywnej pracy naukowej, w 1971 uzyskał habilitację w tej samej instytucji.

Jego kariera w Uniwersytecie Warszawskim rozpoczęła się na poważnie w 1978, kiedy to zyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, który pełnił aż do 1988. Później, aż do 1997, był profesorem zwyczajnym w Instytucie Historii tej uczelni. W latach 1976–1978 piastował również funkcję prodziekana Wydziału Historycznego. W ramach swoich obowiązków kierował Zakładem Historii Historiografii i Dydaktyki Historii przez długie 21 lat, od 1976 do 1997.

W 1993 roku rozpoczął pracę w Rzeszowie, gdzie przez osiem lat pełnił funkcję profesora zwyczajnego. Jego działalność w Rzeszowie była nie mniej znacząca; od 1993 do 2001 kierował Zakładem Historii Historiografii i Metodologii Historii w WSP w Rzeszowie. Obecnie, od 2001 roku, pełni funkcję kierownika Zakładu Historii Historiografii i Metodologii Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego.

Zainteresowania naukowe

Jerzy Maternicki specjalizuje się w badaniu historiografii polskiej z przełomu XIX i XX wieku. Jego zainteresowania obejmują również metodologię nauczania historii, co wskazuje na jego zaangażowanie w dydaktykę tego przedmiotu.

Uczniowie

Wśród jego uczniów znajdują się znakomite osobistości, które osiągnęły wiele w różnych dziedzinach. Należą do nich między innymi Katarzyna Błachowska, Wit Górczyński, Hanna Konopka oraz Maria Królikowska. Warto wymienić również Jarosława Książka oraz Alicję Puszkę, a także Józefa Rella i Andrzeja Stępniaka. Nie można zapomnieć o Hannie Wójcik-Łagan oraz Barbarze Wagner, która również należy do tego wspaniałego grona.

Członkostwo w towarzystwach i organizacjach naukowych

Jerzy Maternicki był aktywnym uczestnikiem wielu towarzystw i organizacji naukowych, w których odgrywał kluczowe role w promowaniu i rozwijaniu wiedzy historycznej.

• Komitet Nauk Historycznych Polskiej Akademii Nauk, w którym działał od 1975 do 1999,
• przewodniczył Komisji Dydaktyki Historii w ramach tego komitetu w latach 1985–1993,
• należał do Komisji Metodologii i Badań nad Historiografią KNH PAN, która powstała w 1885 roku,
• uczestniczył w pracach Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN w latach 1984–1986,
• był członkiem Polskiego Towarzystwa Historycznego,
• pełnił funkcję przewodniczącego Komisji Dydaktycznej Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego w 1974–1976,
• od 1985 roku jest członkiem International Society for History Didactics.

Odznaczenia i nagrody

Jerzy Maternicki był artystą, który w swojej karierze zdobył szereg znaczących nagród oraz odznaczeń, które świadczą o jego wkładzie w rozwój kultury oraz edukacji w Polsce. Oto niektóre z jego najważniejszych wyróżnień:

• Złoty Krzyż Zasługi, przyznany w 1976 roku,
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, który otrzymał w 1979 roku,
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, nadany w 2000 roku,
• Medal Komisji Edukacji Narodowej, przyznany w 1975 roku,
• Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”, która przypadła mu w 1977 roku,
• Złota Odznaka ZNP, otrzymana w 1981 roku,
• Króż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, który został nadany przez Andrzeja Dudę w 2019 roku.

Te odznaczenia są dowodem nie tylko na osobiste osiągnięcia Maternickiego, ale również na znaczący wpływ, jaki wywarł na życie kulturalne i edukacyjne w kraju.

Wybrane publikacje

Lista publikacji Jerzego Maternickiego obejmuje wiele ważnych dzieł, które znacznie przyczyniły się do polskiej historiografii oraz dydaktyki historii. Oto niektóre z nich:

• Warszawskie środowisko historyczne 1832–1869, (1970),
• Dydaktyka historii w Polsce 1773-1918, (1974),
• Idee i postawy. Historia i historycy polscy 1914–1918, (1975),
• Kultura historyczna dawna i współczesna, (1979),
• (redakcja) Edukacja historyczna społeczeństwa polskiego w XIX w., (1981),
• Historiografia polska XX w., cz. I: Lata 1900–1918, (1982),
• (redakcja) Środowiska historyczne II Rzeczypospolitej, t. 1–5,(1986–1990),
• (redakcja) Tradycja grunwaldzka, t. 1-5 (1989–1990),
• Wielokształtność historii, (1990),
• (redakcja) Historia najnowsza jako przedmiot badań i nauczania, (1990),
• Historiografia i kultura historyczna, t. 1–2, (1990),
• (współautor) Dydaktyka historii (1993, wyd. 2 – 1994),
• Historia jako dialog, (1996),
• Edukacja historyczna młodzieży – problemy i kontrowersje u progu XXI w., (1998),
• (redakcja) Metodologiczne problemy syntezy historii historiografii polskiej, (1998),
• Warszawskie środowisko historyczne w okresie II Rzeczypospolitej, (1999),
• (redakcja) Wielokulturowe środowisko Lwowa w XIX i XX w., t. 1–5 (2004–2007),
• (redakcja) Współczesna dydaktyka historii, (2004),
• Historia i historycy, (2005),
• (redakcja) Złota księga historiografii lwowskiej XIX i XX wieku, (2007).

---

Oceń: Jerzy Maternicki

---