Władysław Poliński

---

Życiorys

Władysław Poliński był synem Aleksandra Polińskiego, cenionego historyka oraz krytyka muzycznego, oraz Wandy z domu Adelsztein. W 1904 roku zainicjował swoją edukację na Wydziale Fizyczno-Matematycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Jednak po przystąpieniu do bojkotu uczelni carskich, przeniósł się do Krakowa, gdzie kontynuował naukę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

W czasie studiów Poliński rozwijał swoje zainteresowania w zakresie anatomii porównawczej oraz zoologii. Jego działalność naukowa była ściśle związana z Zakładem Anatomii Porównawczej, gdzie pracował pod kierunkiem profesora Henryka Hoyera. W 1911 roku obronił pracę Badania nad rozwojem podskórnych naczyń limfatycznych ssawców, a zwłaszcza bydła rogatego, co umożliwiło mu uzyskanie tytułu doktora filozofii w dziedzinie zoologii.

Po uzyskaniu doktoratu Poliński pozostał na uniwersytecie jako demonstrator w Zakładzie Anatomii Porównawczej. Jego badania koncentrowały się na mięczakach i w efekcie do 1914 roku przygotował jedenaście rozpraw oraz ukończoną do druku pracę Materyały do fauny malakozoologicznej Królestwa Polskiego, Litwy i Polesia. Od 1912 roku był członkiem Związku Strzeleckiego, a w sierpniu 1914 roku zgłosił się jako ochotnik do I Brygady Legionów. W stopniu podporucznika brał udział w walkach na Kielecczyźnie oraz Wołyniu, jednak postępująca choroba serca zmusiła go do przejścia do rezerwy w 1917 roku.

Po wojnie Poliński objął stanowisko kustosza w Państwowym Muzeum Zoologicznym. W 1921 roku przedstawił swoją pracę habilitacyjną na Uniwersytecie Jagiellońskim, co pozwoliło mu uzyskać stopień docenta. Do 1926 prowadził wykłady z faunistyki i zoogeografii Polski, a od 1922 roku wykładał zoologię leśną w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego.

W 1926 roku Poliński zakończył współpracę z Uniwersytetem Jagiellońskim, a następnie został wykładowcą w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1929 roku zrezygnował z pracy kustosza i podjął nowe wyzwanie jako profesor zoologii oraz kierownik Zakładu Zoologii w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego. Zmarł na serce i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 20-4-19).

Dorobek naukowy

Dorobek naukowy Władysława Polińskiego składa się z czterdziestu sześciu prac naukowych, które dotyczą szerokiego zakresu badań nad mięczakami, kręgowcami, owadami oraz wypławkami. Szczególna atencja została poświęcona badaniu ślimaków, co odzwierciedla głęboki związek autora z tymi organizmami. W jego publikacjach można znaleźć również wyniki badań poświęconych anatomii, zoogeografii oraz systematyce ślimaków, które zamieszkują Jezioro Ochrydzkie.

Władysław Poliński był jedną z kluczowych postaci, która przyczyniła się do powstania Podręcznika do zbierania i konserwowania zwierząt polskiej fauny, który był publikowany w latach 1921-1929 i obejmuje siedem tomów. Jego wkład w ten projekt był znaczący, gdyż działał jako jeden z inicjatorów oraz redaktorów tego ważnego dzieła.

Oprócz tego, Poliński zasiadał w szeregach Komisji Fizjograficznej i Anatomicznej Polskiej Akademii Umiejętności. Ponadto, był aktywnym członkiem Polskiego Towarzystwa Przyrodników im. Mikołaja Kopernika oraz Polskiego Towarzystwa Anatomiczno-Zoologicznego. Jego działalność obejmowała także występy w międzynarodowych organizacjach, takich jak Deutsche Malakozoologische Gesellschaft oraz Conchological Society of Great Britain & Ireland.

---

Oceń: Władysław Poliński

---