Jan Poliński

---

Życie i twórczość

Jan Poliński był absolwentem Państwowego Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, ukończonego w 1926 roku, a także Wydziału Architektury Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uzyskał dyplom inżyniera architekta w 1937 roku. W okresie dwudziestolecia międzywojennego aktywnie działał w obszarze projektowania wnętrz, organizowania wystaw oraz jako grafik, uczestnicząc w wielu konkursach plastycznych na plakaty.

W latach 30. XX wieku Poliński stał się zaangażowany politycznie w Ruchem Narodowo-Radykalnym „Falanga”, nawiązując bliskie kontakty z Bolesławem Piaseckim. W roku 1939 sprawował funkcję redaktora w czasopiśmie „Architektura i Budownictwo”. Po mobilizacji do wojska w 1939 roku dla obrony kraju, pełnił rolę podporucznika 1 Pułku Artylerii Przeciwlotniczej i brał udział w obronie Warszawy, a także miast takich jak Lublin, Łuck i Stanisławów. Po ucieczce z obozu internowania na Węgrzech, przedostał się do Francji, gdzie następnie służył w Polskich Siłach Zbrojnych w Wielkiej Brytanii. Tam zorganizował niezależny referat propagandy i oświaty w I Korpusie Polskim oraz współorganizował polski wydział architektury na Uniwersytecie w Liverpoolu.

Po wojnie, w 1947 roku, Poliński powrócił do Polski, gdzie kontynuował swoją pracę jako projektant i architekt wnętrz. Do połowy 1955 roku pracował w Przedsiębiorstwie Projektowania Budownictwa Miejskiego „Miastoprojekt-Stolica”, a potem na różnych stanowiskach w przedsiębiorstwach, które podlegały Zjednoczonym Zespołom Gospodarczym „Inco”. Jego osiągnięcia obejmowały m.in. projektowanie wnętrz Banku Handlowego w Warszawie, a także gabinetów dyrektorskich oraz pomieszczeń biurowych dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Jan Poliński zaprojektował także meble dla biur „Orbisu”, sklepu muzycznego oraz tekstylnego, które mieściły się na placu Konstytucji, a także wykonanie mebli dla apteki przy ul. Marszałkowskiej 62 w Warszawie. Uczestniczył również w tworzeniu wystroju wnętrz Centralnego Domu Towarowego w Warszawie (CDT), gdzie zaprojektował wnętrza oraz meble dla pięter typowych, a także kawiarni na antresoli oraz restauracji i dancingu „Stolica” na VI piętrze.

Był również członkiem Stowarzyszenia Architektów Polskich. Jan Poliński odszedł z tego świata i został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, w kwaterze 17, rząd 1, miejsce 5, 6.

---

Oceń: Jan Poliński

---