Jan Libchen


Jan Ferdynand Libchen, urodzony w 1816 roku w Warszawie i zmarły w tym samym mieście w 1891 roku, był znaczącą postacią w polskiej medycynie. Był to polski lekarz, który swoje wykształcenie zdobywał na renomowanych studiach w Berlinie. Po zakończeniu nauki rozpoczął praktykę lekarską w Grójcu, gdzie do ówczesnej guberni radomskiej wnosił znaczący wkład w rozwój medycyny, a swoje umiejętności momentami wykorzystywał także w Solcu.

W 1853 roku Libchen przeniósł się do Warszawy, gdzie pełnił funkcję ordynatora w Szpitalu Św. Ducha. Później objął rolę lekarza naczelnego w Szpitalu Ewangelickim, co znacząco wpłynęło na jego karierę. Oprócz pracy w instytucjach medycznych prowadził także wolną praktykę lekarską, co pozwoliło mu na bezpośrednie zaangażowanie się w pomoc pacjentom.

Libchen był zwolennikiem stosowania tracheotomii w leczeniu krupu, co pokazuje jego innowacyjne podejście do ówczesnych wyzwań medycznych. Po swojej śmierci został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie, gdzie spoczywa obok wielu innych zasłużonych przedstawicieli polskiej kultury i nauki.

Publikacje

Wśród publikacji J.F. Libchena znajdują się znaczące prace, które przyczyniły się do rozwoju medycyny dziecięcej. Oto niektóre z nich:

  • J.F. Libchen – Dziecko 3 letnie wyleczone z krupu przy pomocy tracheotomii. Pam.Tow.Lek.Warsz. 1860, Tom XLIV, nr 2, str.120,
  • J.F. Libchen – Przypadek wyleczenia dziecka z krupu przy pomocy tracheotomii. Pam.Tow.Lek.Warsz. 1860, Tom XLIV, nr 2, str.120.

Oceń: Jan Libchen

Średnia ocena:4.92 Liczba ocen:21