Seweryn Cytronberg

W 1909 roku uzyskał świadectwo dojrzałości w Warszawskim Korpusie Kadetów im. Suworowa. Kontynuując swoją edukację, studiował medycynę na Uniwersytecie w Bonn, a także na Uniwersytecie we Wrocławiu oraz Uniwersytecie w Berlinie. Jego dyplom, zdobyty 22 lipca 1914 roku, został nostryfikowany na Uniwersytecie Kijowskim. W latach 1918–1921 pełnił funkcję kapitana lekarza Wojska Polskiego, co podkreśla jego zaangażowanie w obronę kraju w trudnych czasach.

Po zakończeniu służby wojskowej, Cytronberg pracował w klinice chorób wewnętrznych pod kierunkiem Witolda Orłowskiego, co pozwoliło mu zdobyć cenną wiedzę i doświadczenie. W 1931 roku uzyskał tytuł docenta chorób wewnętrznych na Uniwersytecie Warszawskim, co stanowiło istotny krok w jego karierze akademickiej. Osiedlił się w Warszawie, gdzie mieszkał przy ulicy Miodowej 11, miejscu, które mogło stać się świadkiem jego naukowego i osobistego rozwoju.

W 1938 roku zdecydował się na emigrację do Meksyku, gdzie kontynuował swoją karierę jako wykładowca i profesor na Uniwersytecie w Guadalajarze. Jego prace naukowe, w tym badania, które zyskały miano „testu Cytronberga”, pozostają istotnym wkładem w rozwój medycyny wewnętrznej.