Zofia Galewska, z dbałością o szczegóły, należy do grona postaci niezwykłych w historii medycyny polskiej. Urodziła się 29 czerwca 1899 roku w Warszawie, a jej życie zakończyło się w tym samym mieście 24 marca 1997 roku. Przez wiele lat pełniła rolę nie tylko lekarza, ale także działaczki społecznej, angażując się w różnorodne inicjatywy na rzecz ochrony zdrowia.
Obok swojej kariery zawodowej, Zofia Galewska była znana z pasji do pracy na rzecz wspólnoty, co czyniło ją osobą wyjątkową w swoim środowisku. Jej życie i osiągnięcia stanowią inspirujący przykład dla przyszłych pokoleń.
Życiorys
Zofia Galewska, z domu Jasińska, była córką Eugenii z Jastrzębowskich oraz Kazimierza Jasińskiego, właściciela domu bankowego. W jej rodzinie zrodziło się dwoje rodzeństwa – Roman, który przyszedł na świat w 1900 roku oraz Hanna, urodzona w 1903 roku.
W latach 1910–1917, Zofia kształciła się w renomowanej szkole ogólnokształcącej prowadzonej przez hrabiankę Cecylię Plater-Zyberkównę. W tym czasie zaangażowała się również w działalność patriotyczną, która prowadziła do włączenia się w harcerstwo. Wstąpiła do VI Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. Królowej Jadwigi, która działała w tajemnicy przed rosyjskimi władzami. W 1917 roku Zofia Jasińska zdała maturę i zainaugurowała studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego.
Wczesną wiosną 1924 roku poślubiła Tadeusza Galewskiego, relatywnie znanego właściciela drukarni „Galewski i Dau”. Dwa lata później, w 1926 roku, uzyskała tytuł doktora wszechnauk lekarskich, co umożliwiło jej rozpoczęcie pracy w Klinice Ocznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1927 roku stała się także członkiem Warszawskiej Izby Lekarskiej.
W latach 1929–1930, Zofia Galewska pełniła funkcję okulisty w ambulatorium, które było prowadzone przez Warszawskie Towarzystwo Dobroczynności. W tym miejscu opiekowała się dziećmi cierpiącymi na jaglicę, co pokazuje jej zaangażowanie w pomoc potrzebującym. W latach 1931–1933 oraz 1935–1937 była starszym asystentem w Klinice Ocznej UW, zyskując cenne doświadczenie zawodowe.
Po wybuchu II wojny światowej, przez pół roku pełniła rolę wolontariuszki w Instytucie Oftalmologicznym. Od kwietnia 1940 roku, zaczęła pracować jako ordynator Oddziału Ocznego Szpitala Dziecięcego ulokowanego przy ulicy Kopernika. W trakcie okupacji, aktywnie uczestniczyła w różnych akcjach społecznych oraz w tajnym nauczaniu, prowadząc wykłady z okulistyki na Uniwersytecie Ziem Zachodnich.
Po zakończeniu konfliktu, z uwagi na trudności w znalezieniu pracy w Warszawie, zdecydowała się na ofertę zatrudnienia w Kaliszu, gdzie w latach 1945–1949 pracowała jako lekarz w Ubezpieczalni Społecznej oraz ordynator w lokalnym szpitalu. Szansa na powrót do Warszawy pojawiła się w 1950 roku, kiedy to ponownie objęła stanowisko ordynatora oddziału ocznego w szpitalu przy ulicy Kopernika, które zajmowała do 1963 roku.
Dodatkowo, w latach 1950–1987, Zofia Galewska pracowała na stanowisku szkolnego lekarza-okulisty w utworzonym przez siebie Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Słabowidzących, który po 1991 roku przyjął jej imię. Za swoje znakomite osiągnięcia w dziedzinie medycyny, w 1957 roku otrzymała Złoty Krzyż Zasługi, będący potwierdzeniem jej niezwykłej pracy i zaangażowania w życie społeczne.
Pozostali ludzie w kategorii "Medycyna i zdrowie":
Seweryn Cytronberg | Tadeusz Majle | Mikołaj Rejchman | Wanda Piłsudska | Antoni Elzenberg | Henryk Hilarowicz | Jerzy Brunner (bakteriolog) | Barbara Stroińska-Kuś | Jan Macherski | Mariusz Jasik | Zygmunt Grodner | Artur Dziak | Marek Kośmicki | Ewa Pronicka | Piotr Henryk Skarżyński | Leon Kazimierz Ostaszewski | Maurycy Urstein | Anna Członkowska | Jan Libchen | Łukasz SzumowskiOceń: Zofia Galewska