Jan Chyliński

Polityka i administracja

Jan Chyliński, właściwie Jan Bierut do roku 1945, to postać znana w polskim świecie inżynieryjnym oraz administracyjnym. Urodził się 29 stycznia 1925 roku w Warszawie, a zmarł 16 grudnia 2013 roku.

Był nie tylko inżynierem, ale również wysokiej rangi urzędnikiem. W latach 1965–1970 pełnił funkcję wiceministra, co świadczy o jego wpływie na polską politykę w tym okresie. W późniejszym czasie, od 1978 do 1981 roku, reprezentował Polskę jako ambasador PRL w Republice Federalnej Niemiec.

Życiorys

Jan Chyliński był synem Bolesława oraz Janiny Bierutów. Swoją edukację rozpoczął w szkole ogólnokształcącej, która była zlokalizowana przy Robotniczym Towarzystwie Przyjaciół Dzieci na Żoliborzu. Następnie kontynuował naukę w Gimnazjum im. Bolesława Limanowskiego, gdzie zdał maturę w 1944 roku.

W 1943 roku dołączył do Związku Walki Młodych, a później przyłączył się do Gwardii i Armii Ludowej. W okresie 1944–1945 uczestniczył w walkach jako członek oddziału Armii Ludowej w rejonie Podhala. W 1945 roku, przez krótki czas, pełnił funkcję adiutanta Prezydenta Krajowej Rady Narodowej, którym był jego ojciec, w stopniu podporucznika.

W tym samym roku podjął studia na Akademii Górniczej w Krakowie, a od 1947 do 1952 roku kształcił się w Moskiewskim Instytucie Lotniczym, uzyskując dyplom magistra inżyniera specjalizującego się w silnikach lotniczych.

Po powrocie do Polski rozpoczął pracę w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego w Rzeszowie, a następnie w Instytucie Lotnictwa w Warszawie. W 1963 roku został mianowany wiceprzewodniczącym Komisji Nauki i Techniki, funkcję tę pełnił aż do 1965 roku. Następnie, w latach 1965–1967, zajmował stanowisko wiceministra przemysłu ciężkiego, a od 1967 do 1970 roku był wiceministrem przemysłu maszynowego. W 1970 roku rozpoczął pracę jako dyrektor w Zakładach Technicznych „Zgoda” w Świętochłowicach.

Od 1971 do 1978 roku pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Planowania przy Radzie Ministrów. W latach 1971–1981 był także członkiem Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. W 1978 roku objął stanowisko ambasadora Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w Republice Federalnej Niemiec, które pełnił do listopada 1981 roku.

Po powrocie do kraju przeszedł na emeryturę, choć nadal pełnił funkcje doradcze przy Komisji Planowania oraz w Przemysłowym Instytucie Motoryzacji. Jan Chyliński został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera 3A tuje-2-40).

W ciągu swojego życia został odznaczony wieloma wyróżnieniami, w tym Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy oraz Krzyżem Walecznych.

Przypisy

  1. Wyszukiwarka cmentarna. Warszawskie cmentarze.
  2. Lista odznaczonych w URM, „Życie Warszawy”, nr 173 z 19–20.07.1964 r., s. 5.
  3. a b „Trybuna Ludu”, nr 96 z 25.04.1985 r., s. 5.

Oceń: Jan Chyliński

★★★★★
Średnia ocena:4.73 Liczba ocen:14