Jakub Burko, znany szerzej jako Jacques Burko, urodził się 15 czerwca 1933 roku w Warszawie. W swoim życiu osiągnął wiele wspaniałych rzeczy, jednak najbardziej zapisał się w pamięci jako francuski tłumacz, specjalizujący się w przekładach z języka polskiego oraz rosyjskiego.
Burko zmarł 23 marca 2008 roku we Francji, pozostawiając po sobie ważne osiągnięcia zarówno w dziedzinie języków, jak i inżynierii chemicznej, co czyni go postacią o bogatym dorobku i zróżnicowanych zainteresowaniach, powiązanych z jego polskim pochodzeniem.
Biogram
W 1947 roku Jakub Burko, wraz ze swoją matką, lekarzem stomatologiem, postanowił rozpocząć nowe życie na emigracji we Francji. Po ukończeniu matury oraz uczelni technicznej, jego kariery zawodowe nabrały tempa. Był m.in. kierownikiem laboratorium chemicznego, a następnie objął stanowisko dyrektora generalnego w państwowym koncernie Potasse d’Alsace. Ponadto działał jako doradca naukowy we francuskiej telewizji, autorzy felietonów w tygodniku „L’eExpress” oraz redaktor pisma „Mendes France”. W ostatnich latach swojego życia prowadził seminarium z teorii przekładu na Sorbonie.
W latach 60-tych Jacques Burko stał się obiektem zainteresowania polskiej Służby Bezpieczeństwa. W związku z tym prowadzono wobec niego Sprawę Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Bury”, której celem było uzyskanie dostępu do jego patentu dotyczącego anihilacji odpadów radioaktywnych. Służba Bezpieczeństwa próbowała zastosować przyjaciela Burko z czasów szkolnych, pisarza Aleksandra Minkowskiego, do prowadzonych działań inwigilacyjnych, jednak te wysiłki okazały się nieudane. Minkowski, który był gościem Burko, napisał książkę zatytułowaną *Wyprawa na rue Lepic* oraz publikował na jego temat eseje w „Nowej Kulturze” i „Literaturze na Świecie”.
Jako tłumacz, Jacques Burko skupiał się na poezji, czego efektem były jego prace translatorskie, które ukazały się we Francji. Wśród przetłumaczonych przez niego dzieł można znaleźć utwory takich wybitnych autorów, jak Zbigniew Herbert (w antologii *Redresse-toi et va*, Editions de la Différence, 1995 oraz w *Elégie pour le départ et Rovigo*, Le Passeur, 2000), Jerzy Ficowski (w zbiorze wierszy *Tout ce que je ne sais pas*, Buchet/Chastel, 2005 oraz *Déchiffrer les cendres*, Est-Ouest, 2005), Julian Tuwim (*La locomotive*, 2001 oraz wybór utworów *Pour tous les hommes de la terre*, 1993), Andrzej Szczypiorski (*Jeu avec le feu*, Liana Levi, 2000), Krzysztof Niemczyk (*La courtisane et les poussins*, La Différence, 1999) oraz Piotr Bednarski (*Un goût de sel*, 2008). W 2011 roku ukazał się również wybór jego wierszy w Polsce pod tytułem *Wątpewności* [*Certidoutes*], przetłumaczony przez Tomasza Różyckiego, wydany przez Wydawnictwo Literackie.
Pozostali ludzie w kategorii "Nauka i edukacja":
Edward Chwalewik | Marta Ługowska | Jadwiga Jędrzejowska (działaczka społeczna) | Krystyna Iglicka-Okólska | Barbara Wagner (historyk) | Zbigniew Maciej Gliwicz | Jadwiga Turszańska | Sergiusz Toll | Dariusz Dziurzyński | Arnold Walfisz | Włodzimierz Szer | Kamil Stępniak | Jerzy Kondracki | Bogdan Zaborski | Henryk Piętka | Krzysztof Tatarkiewicz | Zofia Podkowińska | Janusz Maciej Zalewski | Janusz Durko | Barbara ZakrzewskaOceń: Jacques Burko