Bogdan Zaborski

Nauka i edukacja

Bogdan Zaborski, urodzony 5 kwietnia 1901 roku w Warszawie, a zmarły 22 lutego 1985 roku w Ottawie, to postać, która na stałe wpisała się w historię polskiej geografii. Był on nie tylko polskim geografem, ale także profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie kształtował umysły kolejnych pokoleń studentów.

Zaborski był specjalistą w wielu dziedzinach geografii, w tym antropogeografii, geografii fizycznej oraz geomorfologii. Jego prace koncentrowały się również na geografii osadnictwa i ludności, a także geografii historycznej i etnografii, co czyniło go wielostronnym naukowcem.

Życiorys

Od października 1933 roku bogdan zaborski pełnił funkcję docenta na Uniwersytecie Warszawskim. W odniesieniu do miasta Kraków, w dniu 10 września 1938 roku, został mianowany profesorem nadzwyczajnym antropogeografii na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Józefa Piłsudskiego w Warszawie, co zaowocowało także jego objęciem stanowiska kierownika Zakładu Antropogeografii.

Jeśli chodzi o karierę wojskową, otrzymał stopień podporucznika z datą starszeństwa od 1 stycznia 1932 roku w korpusie oficerów rezerwy artylerii. W 1934 roku znajdował się w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Krakowie. Jego przydział dotyczył 5 pułku artylerii ciężkiej stacjonującego w Krakowie. Do stopnia porucznika rezerwy awansował 1 stycznia 1937 roku, zdobywając 1. lokatę w korpusie oficerów geografów.

Po wybuchu II wojny światowej, 19 września 1939 roku, został przydzielony do Oddziału Służby Geograficznej przy Dowództwie Grupy Obrony Lwowa. Po kapitulacji Lwowa z powodzeniem uniknął niewoli i opuścił Polskę.

Po zakończeniu działań wojennych, w 1948 roku objął stanowisko profesora na McGill University w Montrealu, a od 1957 roku przeniósł się na Uniwersytet Ottawy. Z kolei w 1966 roku rozpoczął pracę w Sir George Williams University w Montrealu. Warto również wspomnieć, że był członkiem założycielem Polskiego Towarzystwa Naukowego na Obczyźnie.

Niektóre prace

Bogdan Zaborski posiada bogaty dorobek naukowy, który obejmuje różnorodne badania oraz prace. Wśród jego publikacji znajdują się:

  • Analiza morfometryczna rzeźby terenu niżowego, wydana w: Wiadomości Służby Geograficznej 1931, z. 3, Kraków 1931,
  • O kształtach wsi w Polsce i ich rozmieszczeniu, Kraków 1926, z wydaniem Polska Akademia Umiejętności,
  • Wyżyny krasowe francuskiego masywu Centralnego Causse Méjean et Causse Noir, opublikowane w: Przegląd Geograficzny t. 10, Warszawa 1930,
  • Zarys morfologji północnych Kaszub (powiat morski), Toruń 1933,
  • Antropogeografia (współautorstwo z Antonim Wrzoskiem), zawarta w: Wielka Geografia Powszechna, Trzaska, Evert i Michalski, Warszawa 1937,
  • Uwagi o typach planów wsi na Pomorzu, z roku 1934,
  • Rozmieszczenie ludności według języka i wyznania w środkowej i wschodniej części Karpat, wydana w 1938,
  • Atlas of landscapes and settlements of Eastern Canada, s. 610, Montreal 1972, wydanie Sir George Williams University,
  • Über Dorfformen in Polen und Ihre Verbreitung, Breslau 1930.

Przypisy

  1. Rybka i Stepan 2021, s. 647.
  2. Dokumenty 1997, s. 212.
  3. Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 150, 648.
  4. Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 11, s. 455, 05.11.1938 r.

Oceń: Bogdan Zaborski

★★★★★
Średnia ocena:4.96 Liczba ocen:5