Wacław Czarnecki

---

Życiorys

Przed II wojną światową

Wacław Czarnecki, syn Julii, rozpoczął swoją karierę zawodową w młodym wieku, w okresie międzywojennym, podejmując pracę jako dziennikarz. Jego zaangażowanie w mediach objawiło się poprzez zatrudnienie w wielu czasopismach, które miały charakter polityczny oraz profil socjalistyczny. Czarnecki odgrywał kluczową rolę jako redaktor w wydawanym przez Władysława Szczepańskiego od 1925 roku miesięczniku „Przebojem: centralny organ Związku Polskiej Młodzieży Socjalistycznej szkół średnich i zawodowych”, które niestety miało krótki żywot, ukazując się mniej niż rok.

Jako jeden z prominentnych działaczy warszawskich ZNMS, brał udział w redagowaniu miesięcznika „Płomienie”, publikowanego pod auspicjami ZNMS w latach 1931-1933. Przez jedenaście lat Czarnecki pisał dla socjalistycznego organu PPS-u, znanego jako Robotnik. Był jego redaktorem odpowiedzialnym oraz ostatnim, dziewiątym członkiem redakcji działu sportowego, gdzie początkowo pracował jako korektor, a następnie pełnił funkcję miejskiego sprawozdawcy i reportażysty.

Lata wojny

Dnia 16 grudnia 1942 roku, podczas okupacji niemieckiej, Czarnecki został uwięziony i osadzony w obozie w Majdanku. 2 kwietnia 1943 roku, w pierwszym transporcie liczącym 1000 osób, trafił do obozu w Buchenwaldzie, gdzie przydzielono mu numer obozowy 11856. W Buchenwaldzie miał do czynienia z różnymi pracami, m.in. w biurze pracy i fabryce broni Gunstloff-Werke II.

W obozie aktywnie działał w podziemnych strukturach, w tym w polskiej sekcji Międzynarodowego Komitetu Obozowego oraz w Gwardii Ludowej I rzutu, a także w PPR, gdzie był jednym z kierowników. Czarnecki znalazł się również w jedenastoosobowej grupie założycieli Polskiego Komitetu Antyfaszystowskiego, który powstał w maju 1944 roku i został uznany za Radę Narodową Polaków w Buchenwaldzie w listopadzie tego samego roku, a on sam wszedł do jej prezydium. Ponadto, angażował się w kulturę obozową.

Po wojnie

Po zakończeniu wojny Czarnecki wznowił swoją działalność dziennikarską, angażując się głęboko w działania organizacji kombatanckiej ZBoWiD. Był także członkiem Klubu Buchenwald-Dora, który działał w ramach tego związku. Dużą rolę w jego życiu odgrywał przyjaciel z obozu, Kazimierz Nowicki, który razem z pisarzem Zygmuntem Zonikiem namawiał Czarneckiego do dokumentowania i utrwalania brutalnych zbrodni hitlerowskich oraz heroicznych prób utrzymania człowieczeństwa przez więźniów.

Owocem tych starań była książka „Walczący obóz Buchenwald”, opublikowana w 1969 roku, w której rzetelnie przedstawiono historię obozowych przeżyć, wzbogaconą o liczne cytaty. W późniejszych latach, ta autorska para skoncentrowała się na gromadzeniu materiałów do nowego opracowania poświęconego obozowi Mittelbau-Dora, co zaowocowało cztery lata później monografią zatytułowaną „Kryptonim Dora”.

Po przejściu na emeryturę, Czarnecki zrzeszył się w Zespole Seniorów SDP przy Związku Emerytów i Rencistów, gdzie pełnił funkcję prezesa. Był żonaty z Ireną, a jego miejsce spoczynku znajduje się na starym cmentarzu na Służewie (lewa strona, kwatera II, rząd 5, grób 10).

Publikacje

Współautor

Wacław Czarnecki miał istotny wpływ na publikacje związane z historią. W 1966 roku opublikowano jego dzieło zatytułowane Wyzwolenie Buchenwaldu 11 IV 1945, przygotowane dla Zarządu Okręgu Warszawskiego, w ramach Komisji Historycznej i Propagandowej Klubu Buchenwald-Dora. Publikacja ta liczyła 15 stron i powstała we współpracy z Włodzimierzem Kulińskim.

Trzy lata później, w 1969 roku, Czarnecki wspólnie z Zygmuntem Zonikiem stworzył książkę Walczyć obozu Buchenwald, wydaną przez Książkę i Wiedzę w Warszawie.

W 1973 roku na rynku wydawniczym pojawiła się kolejna publikacja, Kryptonim Dora, także wydana w Warszawie przez Książkę i Wiedzę. Dzieło to zawierało 339 stron i było współautorstwem Czarneckiego oraz Zonika.

Redaktor

W dorobku Wacława Czarneckiego znalazły się także ważne prace redakcyjne, które zostały opublikowane po jego śmierci. W 1994 roku ukazała się część pierwsza monumentalnej pracy Polska Partia Socjalistyczna w latach wojny i okupacji 1939-1945, która została opracowana przez społeczny komitet redakcyjny z udziałem Czarneckiego. Książkę tę wydano nakładem Polskiej Fundacji Upowszechniania Nauki oraz Polskiego Towarzystwa Przyjaciół Pamiętnikarstwa i liczyła ona 880 stron.

Rok później, w 1995 roku, na światło dzienne wyszły kolejne tomy tejże pozycji. Tom drugi, w którym również działał Wacław Czarnecki jako redaktor, zawierał istotne informacje na temat Polski podczas II wojny światowej i okupacji, a jego objętość wynosiła 726 stron.

W tym samym roku opublikowano także tom trzeci, który miał charakter aneksu, zawierający zebrane wspomnienia i analizy, czyli Polska Partia Socjalistyczna w latach wojny i okupacji 1939-1945. [T. 3], Aneks. Redakcja tej pracy również była zasługą Wacława Czarneckiego, a książka liczyła 158 stron.

---

Oceń: Wacław Czarnecki

---