Ignacy Włostowski

Wojsko i służby mundurowe

Ignacy Włostowski, urodzony 1 lutego 1896 roku w Warszawie, to postać, która odgrywała istotną rolę w historii Wojska Polskiego. Jego życie zakończyło się 27 lipca 1978 roku w Londynie, gdzie spędził ostatnie lata swojego życia.

Włostowski był podpułkownikiem dyplomowanym, co oznacza, że posiadł odpowiednie wykształcenie wojskowe i piastował znaczące stanowiska w strukturach armii. Jego kariera wojskowa oraz wkład w dzieje Polski z pewnością zasługują na szczegółowe omówienie.

Życiorys

Po zakończeniu edukacji gimnazjalnej i uzyskaniu matury w 1914 roku, Ignacy Włostowski wcielił się do Legionów Polskich. Już od 1916 roku był aktywnym członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, gdzie ukończył kurs w szkole oficerskiej. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, dekretem nr 201, został przyjęty do Wojska Polskiego jako oficer POW z dniem 2 grudnia 1918, otrzymując stopień podporucznika piechoty. Brał udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej w latach 1919-1920. 1 kwietnia 1920 roku został awansowany na stopień porucznika „z grupy byłych Legionów Polskich”.

Po wojnie, Włostowski został zweryfikowany w stopniu porucznika piechoty, z datą starszeństwa 1 czerwca 1919 oraz 631 lokatą w korpusie oficerów piechoty, służył w 27 pułku piechoty. Równocześnie kształcił się na Uniwersytecie Warszawskim. W połowie października 1924 roku pełnił funkcję zastępcy kapitana Fryderyka Chomsa w sprawie honorowej przeciwko posłowi na Sejm RP, Wacławowi Wiślickiemu. Z kolei 7 stycznia 1925 roku został skierowany na pięciomiesięczny kurs doszkalający dla młodszych oficerów piechoty w Chełmnie. W dniu 6 czerwca 1925 roku wrócił do swojego macierzystego pułku i objął dowództwo kompanii.

W roku 1927 Włostowski został awansowany na kapitana ze starszeństwem, obowiązującym od 1 stycznia 1927 roku oraz 110 lokatą. W październiku tego samego roku przeniesiono go do Wojskowego Sądu Rejonowego w Częstochowie na stan adjutanta do 31 marca 1928 roku, po czym wrócił do 27 pułku piechoty.

Od 8 do 10 maja 1928 roku przystąpił do egzaminów w Wyższej Szkole Wojennej w grupie IX. W październiku 1930 roku rozpoczął Kurs Normalny w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie, który trwał do 1932 roku. Po ukończeniu kursu oraz uzyskaniu dyplomu oficera dyplomowanego, został przydzielony 1 listopada 1932 roku do 8 Dywizji Piechoty w Modlinie, gdzie pełnił rolę I oficera sztabu. Dnia 1 października 1934 roku przeniesiono go do Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy, gdzie został wykładowcą.

W dniu 1 stycznia 1936 roku awansował na majora dyplomowanego i został mianowany dowódcą batalionu w 27 pułku piechoty. 6 listopada 1938 roku przeniesiono go do Korpusu Ochrony Pogranicza, gdzie objął stanowisko szefa sztabu Brygady KOP „Podole”. Zajmował tę funkcję aż do mobilizacji w 1939 roku.

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku pełnił rolę szefa sztabu 36 Rezerwowej Dywizji Piechoty, biorąc udział w walkach na Lubelszczyźnie. Po rozwiązaniu dywizji, udało mu się dotrzeć do Warszawy, a następnie do Francji. Został mianowany szefem sztabu 2 Półbrygady w Samodzielnej Brygadzie Strzelców Podhalańskich, gdzie brał udział w walkach pod Narwikiem.

Po zakończeniu walk w Norwegii, Włostowski został ewakuowany do Francji, a po klęsce Francji przedostał się do Lizbony, skąd drogą morską dotarł 5 października 1940 roku do Anglii. Awansował na stopień podpułkownika i pracował w edukacji wojskowej, pełniąc rolę zastępcy komendanta Szkoły Podchorążych Piechoty i Kawalerii Zmotoryzowanej. Po wojnie i demobilizacji osiedlił się na stałe w Anglii, gdzie mieszkał i pracował w Londynie jako działacz społeczny i kombatancki.

Ignacy Włostowski był żonaty i miał dwoje dzieci.

Ordery i odznaczenia

Ignacy Włostowski, w uznaniu jego wybitnych osiągnięć, otrzymał szereg odznaczeń wojskowych i honorowych. Poniżej przedstawiamy ich pełną listę:

  • Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari – 28 lutego 1921,
  • Krzyż Niepodległości – 12 marca 1931 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych – przyznany czterokrotnie,
  • Złoty Krzyż Zasługi – 11 listopada 1938 „za zasługi w służbie Korpusu Ochrony Pogranicza”.

Przypisy

  1. a b Wojskowe Biuro Historyczne [online], caw.wp.mil.pl [dostęp 11.05.2020 r.]
  2. R.R. Rybka R.R., K.K. Stepan K.K., Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006, s. 27.
  3. Tadeusz T. Panecki Tadeusz T., Samodzielna Brygada Strzelców Podhalańskich, 1992, s. 101.
  4. „Dziennik Personalny” (R. 13, nr 13), MSWojsk., 09.12.1932 r., s. 405.
  5. „Polska Zbrojna” (R. 11, nr 305), 04.11.1932 r., s. 5.
  6. „Dziennik Personalny” (R. 9, nr 8), MSWojsk., 21.03.1928 r., s. 109.
  7. „Dziennik Personalny” (R. 9, nr 2), MSWojsk., 20.01.1928 r., s. 10.
  8. „Dziennik Personalny” (R. 8, nr 25), MSWojsk., 31.10.1927 r., s. 322.
  9. „Dziennik Personalny” (R. 8, nr 13), MSWojsk., 20.04.1927 r., s. 122.
  10. Rocznik Oficerski 1932, s. 63.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. nr 14 z 22.12.1934 r., s. 258.
  12. „Dziennik Personalny MSWojsk,” (R. 6, nr 26), 04.03.1925 r., s. 126.
  13. „Polska Zbrojna” (R. 4, nr 286), 18.10.1924 r., s. 8.
  14. Rocznik Oficerski 1928, s. 43.
  15. Rocznik Oficerski 1924, s. 189.
  16. Rocznik Oficerski 1923, s. 203.
  17. „Dziennik Personalny” (R. 1, nr 49), MSWojsk., 22.12.1920 r., s. 1367.
  18. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”, 1919, R. 2, nr 5, s. 120.

Oceń: Ignacy Włostowski

★★★★★
Średnia ocena:4.74 Liczba ocen:18