Andrzej Włodarkiewicz

Wojsko i służby mundurowe

Andrzej Włodarkiewicz to postać, która zostawiła ślad w historii polskiego lotnictwa. Urodził się 13 września 1906 roku w Warszawie, gdzie spędził swoje wczesne lata. Jego kariera w lotnictwie rozpoczęła się w szeregach Wojska Polskiego, gdzie osiągnął stopień kapitana.

Włodarkiewicz był także wyspecjalizowanym pilotem doświadczalnym, co podkreśla jego zaangażowanie w rozwój technologii lotniczej na tamte czasy. Niestety, jego życie zakończyło się tragicznie 10 sierpnia 1939 roku w Villacoublay, co stanowi smutny akcent na tle jego osiągnięć.

Życiorys

Po ukończeniu matury w warszawskim gimnazjum, Andrzej Włodarkiewicz rozpoczął swoją edukację w Cywilnej Szkole Pilotów w Poznaniu, zdobywając tytuł pilota. Wkrótce potem kontynuował naukę w Szkole Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, gdzie promowany był z trzecim miejscem w swoim roku w 1929, początkowo jako obserwator. Po ukończeniu szkolenia, został przydzielony do 3 pułku lotniczego stacjonującego w Poznaniu, gdzie służbował w 32 eskadrze liniowej, pełniąc funkcje zarówno pilota, jak i obserwatora.

W 1930 roku Włodarkiewicz ukończył intensywny kurs wyższego pilotażu, po czym przeszedł do 132 eskadry myśliwskiej. Jego umiejętności jako pilota zauważono, co zaowocowało skierowaniem go na prestiżowe zawody Challenge w 1934 roku, gdzie wystartował w tandemie z nawigatorem Eugeniuszem Przysieckim. Niestety, wyścig ten zakończył się przedwcześnie z powodu awarii silnika w samolocie PZL.26.

W tym samym roku został wysłany na specjalistyczny kurs w Centrum Wyszkolenia Technicznego Lotnictwa w Bydgoszczy. Po zakończeniu szkolenia otrzymał nowe zadania jako pilot doświadczalny w samodzielnym dywizjonie, specjalizując się w akrobacji, którą z pasją prezentował na samolocie RWD-10. Włodarkiewicz brał również udział w pokazach myśliwców PZL P.7, PZL P.11, a także samolotów liniowych, w tym PZL.23 Karaś. Działał intensywnie, prowadząc badania nad eliminacją problemów z drganiami ogona typu buffeting.

Podczas pracy w charakterze pilota doświadczalnego zdarzały mu się również incydenty, w których musiał ratować swoje życie skacząc na spadochronie. Pierwszą taką sytuację miał miejsce podczas akrobacji na RWD-10, gdy podczas pokazowej walki z PZL P.11 stracił pokrycie jednego z płatów. W 1937 roku, podczas badań nad prototypem szybowca Sokół, doszło do złamania płata w trakcie wykonywania ekstremalnych manewrów, jednak pilot zdołał skoczyć na spadochronie i przeżyć.

Został mianowany kapitanem z dniem 19 marca 1937 roku, uzyskując 24. lokatę w korpusie oficerów lotnictwa w grupie liniowej. W 1938 roku rozpoczął naukę w Wyższej Szkole Lotniczej w Warszawie, uczestnicząc w Kursie 1938–1939. W sierpniu 1939 roku Włodarkiewicz został przydzielony do zespołu pilotów, którzy mieli ocenić myśliwce w związku z planowanym ich zakupem do polskiego lotnictwa.

10 sierpnia 1939 roku, podczas startu z lotniska Villacoublay na samolocie Morane-Saulnier MS.406, zginął tragicznie, gdy jego samolot uległ wypadkowi w trakcie prób powietrznych. Mimo podjętej próby ratunku przez skok na spadochronie, niestety ten zawiódł – jego czasza nie zdążyła się rozwinięć.

Andrzej Włodarkiewicz został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze C-14-7-1.

Ordery i odznaczenia

Andrzej Włodarkiewicz został uhonorowany różnymi odznaczeniami, które są wyrazem uznania jego wkładu i osiągnięć. Pośmiertnie przyznany Złoty Krzyż Zasługi jest szczególnym wyróżnieniem, które otrzymał 16 sierpnia 1939 roku, podkreślając jego zasługi i oddanie dla kraju.

Dodatkowo, Włodarkiewicz był również laureatem Srebrnego Krzyża Zasługi, które otrzymał 11 listopada 1934 roku, co świadczy o jego zaangażowaniu i wkładzie w sprawy narodowe.

Przypisy

  1. M.P. z 1939 r. nr 195, poz. 476 „za zasługi w służbie wojskowej”.
  2. M.P. z 1934 r. nr 259, poz. 341 „za zasługi na polu propagandy i rozwoju sportu lotniczego”.
  3. Stanisław Prauss, Z Zakopanego na Stag Lane, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996.
  4. Challange 1934. Polski zespół na Międzynarodowy turniej lotniczy. „Ilustracja Polska”. Nr 35, s. 2, 02.09.1934 r. [dostęp 12.02.2015 r.]
  5. Rybka i Stepan 2006, s. 957.
  6. Rybka i Stepan 2006, s. 451.
  7. Rybka i Stepan 2006, s. 210.
  8. Wyszukiwarka cmentarna Warszawskie cmentarze.

Oceń: Andrzej Włodarkiewicz

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:8