Henryk Szafrański

Polityka i administracja

Henryk Szafrański, urodzony 1 listopada 1905 roku w Warszawie, a zmarły 10 listopada 1992 roku w tym samym mieście, był osobą o istotnym wpływie w polskiej historii. Był inżynierem mechanicznym oraz aktywnym politykiem, którego działalność miała znaczący wpływ na rozwój kraju w okresie powojennym.

Szafrański pełnił funkcję posła w Krajowej Radzie Narodowej, a także zasiadał w Sejmie Ustawodawczym. Jego obecność w polskim parlamencie obejmowała także sejm PRL w kadencjach III, IV, V, VI, VII oraz VIII, co świadczy o jego długotrwałej i wpływowej karierze politycznej. Dodatkowo, między latami 1971 a 1985, był członkiem Rady Państwa, pełniąc istotną rolę w kształtowaniu polityki w tym okresie.

Jako budowniczy Polski Ludowej, Szafrański przyczynił się do wielu projektów i inicjatyw, które miały na celu rozwój infrastruktury oraz przemysłu, co wpływało na codzienne życie obywateli tamtych czasów.

Życiorys

Szczególne życie Henryka Szafrańskiego, który był synem Stanisława – dozorcy kamienicy położonej na rogu ulic Brackiej i Nowogrodzkiej w Warszawie – oraz Magdaleny, rozpoczęło się w czasach, gdy ukończył on szkołę rzemieślniczą w 1921 roku. Przez dwa następne lata pracował jako pomocnik instruktora, co dało mu solidne podstawy zawodowe. W latach 1923–1924, jako stolarz i modelarz w drzewie, był zatrudniony w fabryce wagonów Lilpopa.

W 1924 roku przeszedł do Fabryki Obrabiarek w Pruszkowie, a później, od 1935 roku, do Zakładów „Ursus”, gdzie kontynuował swoją pracę nawet w trudnym okresie okupacji. Siedmioletnia służba w Wojsku Polskim w latach 1927–1928 była kolejnym ważnym etapem jego życia, podczas którego uczył się również w wieczorowej szkole technicznej. Jego działalność społeczna była związana z Stowarzyszeniem Wychowanków Szkół Zawodowych, w którym, motywowany przez Józefa Komorowskiego i Jana Turlejskiego, po raz pierwszy zainteresował się ideologią komunistyczną.

W 1942 roku postanowił wstąpić do Polskiej Partii Robotniczej, a jego zaangażowanie przyniosło efekty w postaci organizacji struktur Gwardii Ludowej oraz PPR w okręgu Warszawa Lewa Podmiejska, szczególnie na terenie Żyrardowa. W 1943 roku stał się funkcjonariuszem PPR na powiecie warszawskim, a od 1945 roku przyjął prestiżową rolę w aparacie partii w KC PPR, gdzie pełnił funkcję kierownika Wydziału Administracyjno-Samorządowego.

W styczniu 1945 roku został przewodniczącym prezydium nowo utworzonej Warszawskiej Wojewódzkiej Rady Narodowej, która na początku miała swoją siedzibę w Pruszkowie. Jego kariera polityczna intensyfikowała się w latach 1948–1949, kiedy to był sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Bydgoszczy, a następnie przez rok w Komitecie Warszawskim. W tym okresie, w latach 1950–1956, zajmował się również przemysłem, pracując w Warszawskiej Fabryce Maszyn Tytoniowych oraz ponownie w Zakładach „Ursus”. Od 1956 roku jego rola znacząco wzrosła, zdobywając pozycję sekretarza, a następnie pierwszego sekretarza Warszawskiego Komitetu Wojewódzkiego PZPR.

Ukończył studia na Politechnice Warszawskiej w 1955 roku, a od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, biorąc aktywny udział w Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR oraz Komitecie Centralnym. Kolejne dekady przyniosły mu funkcję członka Rady Państwa w latach 1971–1985, a także zaangażowanie w Wojewódzkim Komitecie Frontu Jedności Narodu.

W 1981 roku uczestniczył w pracach tzw. Komisji Grabskiego, powołanej przez Komitet Centralny PZPR, by wyjaśnić odpowiedzialność członków ekipy Edwarda Gierka. Jako poseł, Henryk Szafrański zasiadał w Krajowej Radzie Narodowej oraz kolejno w Sejmach PRL, gdzie został przewodniczącym wielu komisji, takich jak Komisja Administracji i Bezpieczeństwa, Komisja Przemysłu Ciężkiego oraz Komisja Przemysłu Maszynowego.

Jego działalność była również związana z organizacją kombatancką Związek Bojowników o Wolność i Demokrację; zasiadał w prezydium Rady Naczelnej od 1974 roku. Działał także w Obywatelskim Komitecie Obchodów 40. Rocznicy Powstania Warszawskiego. W skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR – PPS wszedł 28 listopada 1988.

Henryk Szafrański mieszkał w Warszawie, był żonaty z Eugenią Szafrańską z domu Szoplik, która żyła w latach 1910-2014. Pochowany 18 listopada na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w kwaterze A 3 Tuje rz. 1 m. 26.

Wybrane ordery i odznaczenia

Henryk Szafrański był osobą, która otrzymała szereg zaszczytnych odznaczeń, co podkreśla jego wyjątkowy wkład w życie społeczne i polityczne Polski. Wśród wyróżnień, które mu przyznano, znajdują się m.in.:

  • Order Budowniczych Polski Ludowej (1974),
  • Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1964),
  • Order Sztandaru Pracy I klasy,
  • Order Krzyża Grunwaldu III klasy,
  • Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974),
  • Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984),
  • Medal im. Ludwika Waryńskiego (1986),
  • Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”,
  • Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego (1966),
  • Pamiątkowy Medal z okazji 40. rocznicy powstania Krajowej Rady Narodowej (1983),
  • Medal pamiątkowy „40-lecia PZPR” (1988),
  • Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1968),
  • Złota odznaka „Za zasługi dla województwa warszawskiego” (1962),
  • Pamiątkowy Medal z okazji 25-lecia wyzwolenia Pruszkowa (1970),
  • Medal „40. rocznica Wyzwolenia Czechosłowacji przez Armię Radziecką” (Czechosłowacja, 1985),
  • Medal jubileuszowy „Czterdziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (ZSRR, 1985),
  • tytuł Honorowego Obywatela Miasta Żyrardowa,
  • wiele innych odznaczeń państwowych, resortowych, organizacyjnych, regionalnych i zagranicznych.

Te odznaczenia świadczą o jego zaangażowaniu i oddaniu dla kraju, jak również o uznaniu, jakie zyskał wśród społeczności lokalnych i krajowych.

Przypisy

  1. W 40. rocznicę kongresu zjednoczeniowego, „Głos Pomorza”, nr 292, 16.12.1988 r., s. 2
  2. „Trybuna Robotnicza”, nr 277, 29.11.1988 r., s. 5
  3. Wierni tradycjom walki o wolność i demokrację – wierni Polsce Ludowej, „Trybuna Robotnicza”, nr 104, 06.05.1985 r., s. 1–2
  4. Uhonorowani pamiątkowymi medalami, „Trybuna Robotnicza”, nr 307, 30.12.1983 r., s. 3
  5. „Dziennik Łódzki”, nr 86 (9837), 01-03.05.1981 r., s. 2
  6. Krzysztof Zwoliński. Pierwsze lata władzy ludowej w Pruszkowie (I). „Przegląd Pruszkowski”. 1/1980, s. 3
  7. „Życzenia urodzinowe dla H. Szafrańskiego honorowego obywatela m. Żyrardowa”, „Życie Żyrardowa”, nr 45, 08.11.1980 r.
  8. a b c Informacje w BIP IPN
  9. „Głos mechanika”, nr 3 (44), marzec 1972 r., s. 1
  10. „Głos Mechanika”, nr 1 (23), styczeń 1970 r., s. 2
  11. Uroczyste posiedzenie Prezydium Rady Naczelnej ZBoWiD, „Dziennik Bałtycki”, nr 177, 26.07.1984 r., s. 2
  12. Wręczenie odznaczeń w Belwederze, „Dziennik Polski”, 1974 r., nr 172, s. 3
  13. Medale 30-lecia dla czołowych działaczy partyjnych i państwowych, „Trybuna Robotnicza”, nr 170, 19.07.1974 r., s. 1
  14. Odznaczenia dla pracowników partyjnych, „Trybuna Robotnicza”, nr 171, 21.07.1964 r., s. 5
  15. Nadzwyczajna sesja Sejmu, „Trybuna Robotnicza”, nr 172, 22.07.1966 r., s. 1
  16. Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 10, 01.07.1968 r., s. 2
  17. Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Warszawie, nr 11, 15.08.1962 r., s. 2
  18. a b c Zygmunt Marcińczak, Szafrański – Sekretarz Lewej Podmiejskiej, w: red. Zygmunt Marcińczak, Nasi współcześni, MAW, Warszawa, 1980 r., s. 221–224
  19. Profil na stronie Biblioteki Sejmowej

Oceń: Henryk Szafrański

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:24