Wiesław Domaniewski, urodzony w Warszawie 2 stycznia 1896 roku, to postać o wyjątkowym wkładzie w polskie życie społeczne i polityczne. Zmarł 29 października 1992 roku w Bydgoszczy, pozostawiając po sobie znaczące dziedzictwo.
Był nie tylko żołnierzem, ale również aktywnym działaczem, który z pasją angażował się w działania polityczne i społeczne. Jego działalność miała wpływ na wiele aspektów życia w Polsce, a także poza jej granicami.
Wiesław Domaniewski pełnił także rolę prezesa Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce, co podkreśla jego znaczenie jako osoby, która kultywowała pamięć o jednym z najważniejszych liderów w historii Polski.
Życiorys
Wiesław Domaniewski, urodzony 2 stycznia 1896 roku w Warszawie, był prominentną postacią polskiego życia społecznego i politycznego. Był on synem Czesława Domaniewskiego h. Lubicz (1861–1936) i Zofii z domu Janiszewska h. Ostoja. W rodzinie Domaniewskich, poza Wiesławem, znajdowało się również troje rodzeństwa: brat Jerzy (zm. 1945 w Oranienburgu) oraz trzy siostry: Irena (1894–1984), Halina (1897–1973) i Wanda (1899–1977). Jego żoną była Zofia Domaniewska z domu Godlewska (zm. 1983).
W 1916 roku Wiesław stał się członkiem Polskiej Organizacji Wojskowej, a w trakcie trwania wojny polsko-bolszewickiej, między 1919 a 1920 rokiem, walczył w 35 pułku piechoty na Wołyniu. Domaniewski ukończył studia na Wydziale Prawa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego w 1921 roku, a następnie kontynuował edukację w Berlinie i Paryżu.
W latach 1921-1922 Domaniewski był związany z warszawską ekspozyturą Związku Przemysłowców Bielsko-Bialskich. Według różnych źródeł, jego kariera rozwijała się szybko; w 1926 roku dołączył do Prezydium Rady Ministrów. W kolejnych latach pełnił liczne ważne funkcje: był zastępcą Sekretarza Państwowego Banku Rolnego (1928–1930), radcą finansowym Ambasady RP w Paryżu (1932–1933), naczelnikiem wydziału w Ministerstwie Skarbu (od 1933) oraz dyrektorem Departamentu Obrotu Pieniężnego Banku Polskiego (1937–1939).
W lipcu 1939 roku Domaniewski objął stanowisko wiceprezesa Banku Gospodarstwa Krajowego. Po wybuchu II wojny światowej, wspólnie z generałem Romanem Góreckim, uczestniczył w działaniach mających na celu ratowanie aktywów Banku Polskiego. Dodatkowo, zdołał uratować najcenniejsze zabytki piśmiennictwa polskiego, w tym pelplińską Biblię Gutenberga.
W latach 1942–1944 zajmował stanowisko Radcy Ekonomicznego Ambasady RP w Waszyngtonie. Po zakończeniu II wojny światowej zdecydował się pozostać na emigracji w Stanach Zjednoczonych, gdzie aktywnie angażował się w działalność Instytutu Józefa Piłsudskiego w Ameryce. W 1958 roku był przewodniczącym Komisji Rewizyjnej, a w latach 1967–1987 członkiem Rady Instytutu. W okresie od 1972 do 1980 roku pełnił funkcję skarbnika, oraz od 28 marca 1969 do 17 marca 1972 roku był prezesem Instytutu.
Zmarł 29 października 1992 roku w Bydgoszczy, a 18 grudnia tego samego roku znalazł swój ostatni spoczynek na Cmentarzu Les Champeaux w Montmorency pod Paryżem.
Ordery i odznaczenia
Wiesław Domaniewski ma na swoim koncie wiele wyróżnień oraz odznaczeń, które są potwierdzeniem jego zasług i osiągnięć.
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 11 listopada 1936 roku,
- Złoty Krzyż Zasługi, wręczony 10 listopada 1933 roku,
- Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Wazów, przyznany przez Szwecję w 1937 roku.
Przypisy
- Sveriges statskalender / 1940. Bihang, s. 165
- M.P. z 1936 r. nr 263, poz. 468 „za zasługi w służbie państwowej”.
- a b M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu rokowań finansowo-gospodarczych”.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Maciej Bednarkiewicz | Zygmunt Wielopolski (1863–1919) | Karol Rybasiewicz | Andrzej Celiński | Jan Bojko | Eugeniusz Kembrowski | Jan Ołdakowski | Andrzej Dołecki | Bernard Goldmann | Władysław Stein-Krajewski | Waldemar Marszałek | Wojciech Darasz | Henryk Szafrański | Ewa Czeszejko-Sochacka | Bogumił Luft | Beata Jaczewska | Tadeusz Diem | Tadeusz Anastazy Prószyński | Henryk Litwin | Helena WolińskaOceń: Wiesław Domaniewski