Henryk Litwin

---

Życiorys

Wykształcenie

Henryk Litwin rozpoczął swoją drogę akademicką, kończąc w 1982 roku studia na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zdobył fundamenty w historii. Następnie podjął studia doktoranckie w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk, które zakończył w 1988 roku obroną pracy doktorskiej zatytułowanej „Napływ szlachty polskiej na Ukrainę w latach 1569–1648”.

Jego dalsze sukcesy naukowe obejmują habilitację w 2014 roku w dziedzinie nauk humanistycznych w dyscyplinie historia, uzyskaną na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Praca habilitacyjna nosiła tytuł „Chwała Północy. Rzeczpospolita w polityce zagranicznej Stolicy Apostolskiej w I połowie XVII wieku”.

W swojej karierze naukowej Litwin koncentruje się na badaniach dotyczących dziejów ukraińskich ziem I Rzeczypospolitej, a także na historii dyplomacji papieskiej w XVI i XVII wieku oraz intelektualnej genezie demokracji szlacheckiej. Jego lingwistyczne umiejętności obejmują pięć języków: angielski, rosyjski, włoski, ukraiński oraz łacinę.

Praca zawodowa

Po zakończeniu studiów Henryk Litwin rozpoczął pracę w 1988 roku jako adiunkt w Instytucie Historii PAN, gdzie pracował do 1991 roku. Niebawem, w 1991 roku, rozpoczął karierę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Został kierownikiem Agencji Konsularnej RP we Lwowie, a w 1993 roku, po przekształceniu tej agencji w konsulat generalny, objął stanowisko pierwszego konsula generalnego RP we Lwowie.

W latach 1994–1995 Litwin pracował w Polskim Instytucie Historii w Rzymie, gdzie pełnił rolę koordynatora edycji „Acta Nuntiaturae Polonae”. Po powrocie do służby dyplomatycznej w 1995 roku, został zastępcą dyrektora Departamentu Europa-Wschód w MSZ, gdzie odpowiadał za rozwijanie stosunków Polski z Białorusią, Ukrainą i Mołdawią.

W 1997 roku objął kierownictwo w wydziale konsularnym w Ambasadzie RP w Rzymie, awansując do rangi radcy-ministra. Praca w Moskwie w latach 2001–2005 jako zastępca ambasadora oraz kierownik wydziału politycznego przyniosła mu nowe doświadczenia.

W lutym 2006 roku Litwin został powołany na ambasadora RP na Białorusi. Złożenie listów uwierzytelniających miało miejsce ze względu na napięcia w stosunkach dyplomatycznych dopiero 11 grudnia 2007 roku. W maju 2010 roku przeszedł na stanowisko podsekretarza stanu w MSZ, gdzie podejmował decyzje dotyczące polityki wschodniej oraz kwestii konsularnych.

W 2011 roku objął stanowisko ambasadora RP na Ukrainie, a jego kadencja trwała do 2016 roku, pomimo zamieszania związane z odwołaniem. Po powrocie do kraju jego praca skupiła się na Departamencie Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą MSZ. W 2016 roku zaczął wykładać na Studium Europy Wschodniej na Uniwersytecie Warszawskim. Ostatnio, od września 2019 do listopada 2022, pełnił funkcję dyrektora Departamentu Polityki Europejskiej MSZ.

W 2024 roku Henryk Litwin zakończył działalność w MSZ, a w czerwcu 2024 roku objął stanowisko prezesa zarządu Fundacji Solidarności Międzynarodowej.

Publikacje

Henryk Litwin to znany badacz i autor, który ma na koncie wiele istotnych publikacji w obszarze historii i nauk politycznych. Jego prace dotyczą zarówno organizacji parlamentu dawnej Rzeczypospolitej, jak i migracji szlachty oraz wpływu polityki Stolicy Apostolskiej na Rzeczpospolitą w XVI i XVII wieku.

W zakres jego publikacji książkowych wchodzą następujące tytuły:

• Henryk Litwin, Dariusz Maciak, Sejm polski w połowie XVII wieku. Organizacja i działanie systemu parlamentarnego dawnej Rzeczypospolitej, Warszawa: SKNH, 1983, s. 69, OCLC 830219597,
• Acta Nuntiaturae Polonae, t. 23: Antonius Santa Croce (1627–1630). Vol. 1 (1.III.1627–29.VII.1628), Henryk Litwin (red.), Fryburg: Fundacja z Brzezia Lanckorońskich, 1996, s. 418, OCLC 835848256,
• Henryk Litwin, Napływ szlachty polskiej na Ukrainę 1569–1648, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Semper, 2000, s. 224, ISBN 83-86951-67-2,
• Henryk Litwin, Równi do równych. Kijowska reprezentacja sejmowa 1569–1648, Warszawa: Wydawnictwo DiG, 2009, s. 193, ISBN 978-83-7181-573-7,
• Henryk Litwin, Chwała północy. Rzeczpospolita w polityce Stolicy Apostolskiej 1598–1648, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2018, s. 432, ISBN 978-83-06-03469-1,
• Henryk Litwin, Zjednoczenie narodów cnych: polskiego, litewskiego, ruskiego. Wołyń i Kijowszczyzna w Unii Lubelskiej, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2019, s. 247, ISBN 978-83-66272-75-0,
• W poszukiwaniu polskości. Historia Kartą Polaka pisana, Henryk Litwin, Dorota Byszewska-Miłosińska (red.), Warszawa: Departament Współpracy z Polonią i Polakami za Granicą. Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2020, s. 159, ISBN 978-83-955989-0-6.

Dodatkowo, Litwin zaangażował się w tłumaczenia, w tym znaczące dzieło:

• Stanisław Zaborowski, Traktat w czterech częściach o naturze praw i dóbr królewskich oraz o naprawie królestwa i o kierowaniu państwem, Henryk Litwin, Jerzy Staniszewski (tłum.), Kraków: Arcana, 2005 (Mądrość Polska), s. 345, ISBN 83-89243-47-4.

---

Oceń: Henryk Litwin

---