Henryk Ostrowiński, znany również pod różnymi pseudonimami, takimi jak „Smyk”, „Szlemik” oraz „Jaśmin”, był istotną postacią w historii Polski. Urodził się 18 września 1924 roku w Warszawie, a swoją działalność wojskową zakończył w 2000 roku.
W czasie II wojny światowej pełnił służbę w Wojsku Polskim oraz w Armii Andersa, a także w Polskich Siłach Zbrojnych. Warto podkreślić, że był oficerem Armii Krajowej oraz podporucznikiem łączności, co wskazuje na jego istotną rolę w działaniach wojennych. Dodatkowo, Henryk Ostrowiński był cichociemnym, co oznacza, że przeszedł specjalne szkolenie w brytyjskiej armii, aby skutecznie prowadzić działalność w okupowanej Polsce.
Życiorys
W 1939 roku Henryk Ostrowiński rozpoczął naukę w Korpusie Kadetów Nr 1 we Lwowie. Mimo napiętej sytuacji międzynarodowej, w wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Jego dalsza historia zaczęła się w kwietniu 1940 roku, kiedy to został zesłany w głąb ZSRR. W lutym 1942 roku wstąpił do Armii Andersa, gdzie został przydzielony do 2 kompanii 24 pułku piechoty 8 Dywizji Piechoty. Równocześnie rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych.
W wrześniu 1942 roku Ostrowiński został przetransportowany do Wielkiej Brytanii, gdzie przydzielono go do Sekcji Dyspozycyjnej Naczelnego Wodza. Po przeszkoleniu w zakresie łączności radiowej, 10 lipca 1943 roku złożył przysięgę w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. W nocy z 14 na 15 września 1943 roku zrealizowano zrzut w ramach operacji „Neon 10”, której dowodził por. naw. Władysław Krywda.
W październiku 1943 roku dołączył do Oddziału V Łączności sztabu Komendy Głównej AK, gdzie pełnił rolę radiotelegrafisty Kompanii „Kram” Batalionu „Iskry”. Od kwietnia do lipca 1944 roku służył jako dowódca 2 plutonu radiołączności w Oddziale Partyzanckim „Pająk”, który działał przy Oddziale V Łączności sztabu Okręgu Lublin AK.
Po zakończeniu działań wojennych, pozostał w Polsce. Od lutego 1946 roku rozpoczął pracę jako meteorolog i pomocnik synoptyka w PLL LOT. W 1947 roku ujawnił swoje prawdziwe nazwisko. W 1949 roku zdał maturę w Liceum Ogólnokształcącym dla Dorosłych w Warszawie, a w 1953 roku uzyskał dyplom inżyniera łączności na Wydziale Elektrycznym Wieczorowej Szkoły Inżynierskiej.
Od 1949 roku pracował w Instytucie Meteorologii i Gospodarki Wodnej (wówczas znany jako Instytut Hydrologiczno-Meteorologiczny), początkowo na stanowisku kierownika sekcji Pracowni Telekomunikacyjnej, a od 1962 roku jako adiunkt naukowo-badawczy. Po przejściu na emeryturę w 1984 roku, kontynuował pracę na część etatu aż do 1989 roku.
Ordery i odznaczenia
Henryk Ostrowiński, jako osoba wyróżniająca się w swojej dziedzinie, zdobył znaczące odznaczenia. Oto niektóre z nagród, które uhonorowały jego osiągnięcia:
- krzyż srebrny Orderu Virtuti Militari,
- krzyż kawalerski Orderu Odrodzenia Polski.
Życie rodzinne
Henryk Ostrowiński był synem Ludwika, który urodził się w 1896 roku i pełnił funkcję kapitana administracji Wojska Polskiego, oraz Kunegundy z domu Heydrych. W 1952 roku zawarł związek małżeński z Aliną Konat, która przyszła na świat w 1932 roku.
Wspólnie wychowali trójkę dzieci: Janusza, który urodził się w 1953 roku, Krzysztofa, który przyszedł na świat w 1955 roku, oraz Annę, która przyszła na świat w 1957 roku.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Eugeniusz Dowkan | Antoni Szczęsny Godlewski | Teodor Naumienko | Barbara Gancarczyk | Henryk Nowolecki | Szymon Idrjan | Władimir Agapiejew | Stanisław Latour (żołnierz) | Kazimierz Zienkiewicz (powstaniec styczniowy) | Władysław Kociatkiewicz | Wojciech Militz | Wojciech Żaczkiewicz | Stefan Pakuła | Jerzy Wądołkowski | Ignacy Koral | Bronisław Chajęcki | Włodzimierz Słubicki | Zbigniew Osuchowski | Andrzej Włodarkiewicz | Maria DziakOceń: Henryk Ostrowiński