Kazimierz Zienkiewicz (powstaniec styczniowy)

---

Życiorys

Kazimierz Zienkiewicz był synem Feliksa Zienkiewicza, kupca warszawskiego herbu Leliwa. Jego matka, Józefa Kwiatkowska, zginęła tragicznie podczas masakry, która miała miejsce 8 kwietnia 1861 roku na Placu Zamkowym. To wydarzenie było dla niego przełomowe i zainspirowało młodego Kazimierza do złożenia przysięgi na zemstę na Rosjanach.

W momencie wybuchu powstania styczniowego Kazimierz zdecydował się włączyć do walki. W trakcie swojego zaangażowania uczestniczył w piętnastu bitwach oraz potyczkach, dwukrotnie odnosząc rany – raz pod Rudnikami w prawą nogę, a następnie pod Ociesękami w prawą rękę. Jego kariera wojskowa rozwijała się szybko, awansując stopniowo z podoficera na kapitana, a pod koniec powstania objął dowództwo kompanii. Walczył w szeregach żuawów śmierci, należąc do oddziału Zygmunta Chmieleńskiego oraz Władysława Sokołowskiego-Iskry.

W 1864 roku, po przechwyceniu przez Rosjan i zidentyfikowaniu pod przybranym nazwiskiem Ludwika Wysockiego, Kazimierz został zesłany na Syberię, gdzie spędził sześć lat w Guberni janisejskiej. Dzięki amnestii w 1870 roku mógł wrócić do Lwowa, gdzie osiedlił się na stałe jako urzędnik w magistracie. Jego życie osobiste również się rozwijało; założył rodzinę i wychowywał dwoje dzieci.

W wolnych chwilach Zienkiewicz angażował się w działalność publicystyczną oraz dziennikarską, pisząc wierszowane gawędy o tematyce patriotycznej, które były publikowane w lokalnych periodykach. Jego wspomnienia z czasów powstania, zatytułowane „Wspomnienia powstańca 1863 roku”, zostały wydane po jego śmierci i stanowią ważny dokument historyczny.

W czerwcu 1923 roku, jako kapitan, został zaliczony do Korpusu Weteranów, a za swoje zasługi bojowe zdobył krzyż Virtuti Militari V klasy oraz dwukrotnie Krzyż Walecznych. Kazimierz Zienkiewicz zmarł 3 października 1925 roku i został pochowany z honorami wojskowymi na cmentarzu Łyczakowskim.

---

Oceń: Kazimierz Zienkiewicz (powstaniec styczniowy)

---