Teodor Naumienko

---

Życiorys

W listopadzie 1918 roku Teodor Naumienko ochotniczo wstąpił do nowo powstałego Wojska Polskiego, gdzie został saperem w 1 pułku inżynieryjnym, stacjonującym w Warszawie, a od lutego 1919 roku w Białej Podlaskiej. Od końca lipca do grudnia 1920 pełnił służbę jako saper w kompanii narzędziowej 16 Dywizji Piechoty. Po demobilizacji, zakończył naukę w warszawskim gimnazjum, lecz nie zdobył matury. W latach 1927–1929 Naumienko pracował w Wilnie jako rysownik oraz pomocnik techniczny w oddziale pomiarowym Dyrekcji Dróg Wodnych. Następnie powrócił do Warszawy, gdzie zajął się kartografią w Wojskowym Instytucie Geograficznym.

Między 1934 a 1935 rokiem aktywnie działał w Związku Pracowników Administracji Wojskowej, a następnie w latach 1936-1937 w Stowarzyszeniu Urzędników Państwowych oraz od 1938 do 1939 w Stowarzyszeniu Pracowników Urzędów Przemysłu Państwowego. W 1938 roku zdał eksternistycznie maturę, co pozwoliło mu podjąć studia na Politechnice Warszawskiej.

W wyniku agresji Niemiec na Polskę, Naumienko został zmobilizowany do Wojska Polskiego, jednak pozostał w grupie ewakuacyjnej, z którą opuścił Warszawę 5 września 1939 roku. Został ranny pod Lwowem 18 września tego samego roku. Po powrocie do Warszawy w październiku 1939 roku, rozpoczął pracę jako szklarz. Związał się z organizacjami lewicowymi, a w 1941 roku przystąpił do OMS „Życie”. W styczniu 1942 roku wstąpił do PPR, a od marca 1942 roku był członkiem GL, przyjmując pseudonim „Karol”. Na jego barkach spoczywała odpowiedzialność za organizowanie konspiracyjnych zebrań.

W związku z poleceniem Bolesława Mołojca, Teodor Naumienko zainicjował działalność nielegalnego zakładu kartograficznego, który skupił się na kopiowaniu map wojskowych oraz dokumentów potrzebnych dla oddziałów partyzanckich. Od stycznia 1944 roku obejmował stopień porucznika AL, a od maja tego samego roku działał w Małkini. 1 lipca 1944 roku został mianowany dowódcą Okręgu AL Warszawa-Prawa Podmiejska.

W dniu 15 sierpnia 1944 roku wstąpił do Wojska Polskiego jako podpułkownik i objął stanowisko szefa Oddziału Topograficznego Sztabu Głównego Naczelnego Dowództwa. Od 2 lipca 1945 roku piastował funkcję szefa Wojskowego Instytutu Geograficznego. Niestety, w latach 1948-1954 był więziony na podstawie sfałszowanych oskarżeń. W lutym 1955 roku został przeniesiony do rezerwy, a w Centralnym Urzędzie Geodezji i Kartografii pracował do grudnia 1956 roku, kiedy to ponownie przywrócono go do służby w WP, mianując go szefem Służby Topograficznej. W październiku 1958 roku awansował na stopień generała brygady, a do 1961 roku kontynuował studiowanie w Akademii Sztabu Generalnego WP.

Od 1968 roku Teodor Naumienko znajdował się w stanie spoczynku. Był współautorem Atlasu Świata Służby Topograficznej WP, który ukazał się w latach 1962–1968. Zmarł w Warszawie i 22 stycznia 1987 roku został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach, w kwaterze B4-7-9. W jego pogrzebie wzięli udział m.in.: szef Sztabu Generalnego WP, wiceminister obrony narodowej gen. broni Józef Użycki oraz gen. broni Antoni Jasiński, wicepremier obrony narodowej. W imieniu kierownictwa MON oraz żołnierzy WP, zmarłego pożegnał gen. bryg. Henryk Szumski.

Ordery i odznaczenia

Teodor Naumienko, znany z licznych osiągnięć, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami, które odzwierciedlają jego wkład w rozwój kraju oraz zaangażowanie w obronę ojczyzny.

• Order Sztandaru Pracy II klasy (1959),
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1964),
• Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945),
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1945),
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1944),
• Złoty Krzyż Zasługi (1947),
• Srebrny Krzyż Zasługi,
• Krzyż Partyzancki (1946),
• Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946),
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk (1945),
• Medal „Za udział w walkach o Berlin” (1967),
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” (1962),
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (1967),
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1965),
• Medal za Wyzwolenia Warszawy (ZSRR),
• Medal za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945 (ZSRR).

Jego odznaczenia są świadectwem nie tylko osobistych osiągnięć, ale także dedykacji wobec wartości, które reprezentują.

Życie prywatne

Teodor Naumienko spędził swoje życie w stolicy Polski, Warszawie. Od roku 1930, jego małżonką była Janina Zacharewicz, która przyszła na świat w 1904 roku i zmarła w 1989 roku. Para doczekała się dwóch synów, którzy są częścią ich rodzinnej historii.

---

Oceń: Teodor Naumienko

---