Władimir Agapiejew

---

Życiorys

Urodziny Włodzimierza Agapiejewa miały miejsce 9 czerwca 1876 roku w Warszawie, która wówczas była stolicą Królestwa Polskiego. Już w 1893 roku zakończył edukację w 1 Sankt Petersburskim Korpusie Kadetów, a dwa lata później ukończył Mikołajewską Szkołę Kawalerii, znajdującą się w Sankt Petersburgu. Swoją karierę wojskową rozpoczął w Lejb-Gwardyjskim Pułku Ułanów Jego Wysokości. Po kolejnych studiach, w 1901 roku, uzyskał dyplom Mikołajewskiej Akademii Sztabu Generalnego w Sankt Petersburgu.

W czasie wojny rosyjsko-japońskiej, która miała miejsce w latach 1904–1905, Agapiejew aktywnie uczestniczył w walkach. Po zakończeniu konfliktu, w 1905 roku, piastował stanowisko szefa sztabu 3 Zaamurskiej Brygady. Od 1907 roku pełnił rolę attaché wojskowego w Królestwie Serbii, a od 1909 roku w Belgii oraz Holandii. Po awansie do rangi pułkownika, po wybuchu I wojny światowej, objął funkcję szefa sztabu 10 Dywizji Kawalerii. W 1915 roku, w randze generała majora, został dowódcą 2 Lejb-Huzarskiego Pawłogradzkiego Pułku, a w 1916 roku objął stanowisko szefa sztabu VI Korpusu Kawalerii. Od początku 1917 roku był szefem sztabu XXXV Korpusu Armijnego.

W drugiej połowie 1917 roku mianowany został szefem sztabu I Korpusu Polskiego w Rosji. Jego przełożony, generał porucznik Józef Dowbor-Muśnicki, charakteryzował go jako „wyjątkowo porządnego i lojalnego względem nas człowieka”. Generał zdecydował się powierzyć mu tak ważne stanowisko ze względu na niedobór polskich oficerów w Sztabie Generalnym. Za swoją działalność na tym eksponowanym stanowisku został odznaczony Krzyżem Walecznych w 1922 roku.

Po rozbrojeniu przez Niemców Korpusu w maju 1918 roku, Agapiejew udał się do Charkowa, gdzie przeszedł do armii białych gen. Antona I. Denikina. Na koniec 1918 roku trafił do sztabu wojsk białych w Jekaterinodarze. W wyniku reorganizacji, w styczniu 1919 roku, objął stanowisko szefa sztabu II Korpusu Armijnego. Kiedy jednak gen. Władimir Z. Maj-Majewski, nowy dowódca II Korpusu, przejął dowództwo armii białych, nie zgodził się na mianowanie Agapiejewa na szefa sztabu, co skutkowało jego przeniesieniem do rezerwy. Latem 1919 roku rozpoczął pracę jako wojskowy przedstawiciel białych przy dowództwie alianckim w Konstantynopolu.

Po uwolnieniu z tej funkcji przez gen. Piotra N. Wrangla w marcu 1920 roku, Agapiejew osiedlił się w Królestwie SHS, gdzie zamieszkał w Belgradzie. Zaangażował się aktywnie w działania związane z IV Oddziałem Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego, oraz pracował w wojskowym instytucie topograficznym. Po ataku wojsk niemieckich na Jugosławię w kwietniu 1941 roku, mimo że miał już 65 lat, wstąpił do nowo formowanego Rosyjskiego Korpusu Ochronnego jako szeregowy. Kiedy okazało się, że Korpus nie zostanie wysłany na front wschodni przeciw Armii Czerwonej, udał się na jesieni 1942 roku do Austrii, gdzie pozostał do końca wojny.

Po zakończeniu konfliktu, Agapiejew przeniósł się do Chile, a w 1950 roku osiedlił się w Argentynie, gdzie zmarł w Buenos Aires 6 maja 1956 roku.

---

Oceń: Władimir Agapiejew

---