Władysław Kociatkiewicz


Władysław Kociatkiewicz to postać, która w historii Polski zajmuje istotne miejsce jako kapitan artylerii rezerwy Wojska Polskiego. Urodził się 1 sierpnia 1904 roku w Warszawie, co niewątpliwie wpłynęło na jego późniejsze losy i decyzje życiowe.

Jako działacz niepodległościowy, Kociatkiewicz brał udział w wielu istotnych wydarzeniach, które kształtowały oblicze Polski w okresie międzywojennym. Niestety, po II wojnie światowej, został on jednym z licznych oskarżonych o przestępstwa, padając ofiarą zbrodni katyńskiej.

Jego życie, tragicznie przerwane wiosną 1940 roku w Charkowie, stanowi ważny element w historii walki o niepodległość Polski.

Życiorys

Władysław Kociatkiewicz przyszedł na świat 1 sierpnia 1904 roku w Warszawie, w rodzinie o imieniu Władysław i Maria z Jaworskich. Swoją edukację rozpoczął w Korpusie Kadetów nr 2 w Modlinie. Po ukończeniu nauki, w 1919 roku, rozpoczął służbę w Wojsku Polskim, gdzie uczestniczył w walkach z bolszewikami.

W 1922 roku znalazł się w szeregach 17 pułku artylerii polowej w Gnieźnie. Kontynuował rozwijanie swojej kariery wojskowej, kończąc Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu. Na mocy decyzji Prezydenta RP Stanisława Wojciechowskiego, dnia 24 września 1924 roku został mianowany podporucznikiem, otrzymując starszeństwo z 1 lipca 1923 oraz zajmując 47. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Dalszą służbę pełnił w 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu, a także w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie oraz 30 pułku artylerii polowej we Włodawie.

Dnia 21 grudnia 1925 roku prezydent RP nadał mu stopień porucznika, z dniem 1 lipca 1925 roku, przypisując mu 46. lokatę w korpusie oficerów artylerii. W 1926 roku przeszedł do rezerwy, jednak pozostał przydzielony do 1 pułku artylerii najcięższej.

Po zakończeniu służby wojskowej Kociatkiewicz pracował jako buchalter. W tym czasie osiedlił się w Warszawie, przy ul. Ordynackiej 11. W 1934 roku, jako oficer rezerwy, było widoczne jego zaangażowanie, ponieważ pozostawał on w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III, a przydział do 1 pułku artylerii najcięższej nadal był aktualny.

Kociatkiewicz awansował do stopnia kapitana rezerwy ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 roku, zajmując 5. lokatę w korpusie oficerów artylerii. Niestety, w czasie kampanii wrześniowej w 1939 roku, po agresji ZSRR na Polskę, znalazł się w niewoli sowieckiej, w niejasnych okolicznościach. Został osadzony w obozie w Starobielsku, a wiosną 1940 roku zginął z rąk funkcjonariuszy NKWD w Charkowie. Jego ciało po pewnym czasie odnaleziono i potajemnie pochowano w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach, gdzie obecnie znajduje się oficjalny Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie, ustanowiony 17 czerwca 2000 roku. W wykazie NKWD znajduje się na Liście Starobielskiej, pod numerem 1830.

Pośmiertnie, 5 października 2007 roku, minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go na stopień majora. Uroczysty akt został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, podczas ceremonii „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia

Władysław Kociatkiewicz, jako postać o znaczącym wkładzie w historię odzyskania niepodległości, został odznaczony wieloma prestiżowymi wyróżnieniami. Poniżej przedstawiono najważniejsze z nich:

  • Krzyż Niepodległości – przyznany 20 lipca 1932 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”,
  • Krzyż Walecznych, który otrzymał trzykrotnie,
  • Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921,
  • Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości.

Przypisy

  1. a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 08.02.2024 r.]
  2. Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 40 [dostęp 24.10.2024 r.]
  3. Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 17.09.2024 r.]
  4. Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 26.08.2024 r.]
  5. Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 28.08.2024 r.]
  6. „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 15.09.2023 r.]
  7. Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 05.10.2007 r. w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  8. a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 606.
  9. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.
  10. Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 654.
  11. Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1679.
  13. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 716, 760.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 01.10.1924 r., s. 561.
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 01.10.1924 r., s. 561–562.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23.12.1925 r., s. 737.

Oceń: Władysław Kociatkiewicz

Średnia ocena:4.51 Liczba ocen:24