Henryk Konic

---

Życiorys

Henryk Konic przyszedł na świat w rodzinie żydowskiej, będąc synem przemysłowca Samuela (1821-1879) oraz Karoliny Kronenberg (1826-1913). Jego edukacja prawnicza zakończyła się w 1881 roku, kiedy to uzyskał dyplom na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Po ukończeniu studiów rozpoczął aplikację w Sądzie Okręgowym w Warszawie, gdzie miał szansę zdobywać doświadczenie w wydziale cywilnym oraz hipotecznym. Następnie przyjął posadę pomocnika adwokata Leona Krysińskiego, co otworzyło przed nim drogę do kariery w zawodzie prawniczym.

W roku 1881 rozpoczął współpracę z Gazetą Sądową Warszawską, a po kilku latach objął stanowisko redaktora naczelnego, które piastował aż do końca swojego życia. W 1886 roku został wpisany na listę adwokatów i rozpoczął działalność jako radca prawny dla instytucji takich jak Koleje Nadwiślańskie, Bank Handlowy w Warszawie, Zakłady Żyrardowskie oraz Kasa im. Józefa Mianowskiego.

Swoje zaangażowanie w życie polityczne wykazał jako członek Związku Postępowo-Demokratycznego oraz jako jeden z założycieli Polskiej Partii Postępowej. Jego działalność w Drugiej Dumie, gdzie zasiadał jako wiceprezes Koła Polskiego oraz deputowany z guberni płockiej w 1907 roku, była kluczowa dla prób uzyskania autonomii dla Królestwa Polskiego. Wraz z Franciszkiem Nowodworskim i Janem Steckim pracował nad projektem zakładającym nadanie Polsce autonomii, który niestety nie spotkał się z zainteresowaniem rosyjskich władz.

Po rozpoczęciu I wojny światowej Konic wstąpił do Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Warszawie, a także brał udział w tworzeniu pierwszych polskich sądów obywatelskich, stając na czele Wydziału Sądowego Komitetu Obywatelskiego Miasta Warszawy, co było pionierskim krokiem w budowie polskiego systemu sądownictwa.

W 1915 roku został internowany przez Niemców, przebywając w obozach w Szczypiornie, Lubaniu oraz Getyndze. Po wojnie aktywnie uczestniczył w odbudowie państwowości polskiej. Zasiadał w Komisji Kodyfikacyjnej, a przewodnictwo objął w Wydziale Prawa Cywilnego, zajmując się przygotowaniem projektu kodeksu zobowiązań. Był również członkiem Głównej Komisji Ziemskiej oraz przewodniczącym Naczelnej Rady Adwokackiej w latach 1929–1930 oraz 1931–1932. Jego działalność w polskim prawodawstwie i prawnictwie była niezwykle cenna: przewodniczył także Stowarzyszeniu Polsko-Francuskiemu oraz był związany z Bankiem Handlowym w Warszawie.

Od 1919 roku wykładał prawo osobowe, rzeczowe oraz małżeńskie na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie zdobył uznanie jako profesor. W 1927 roku zainicjował założenie Towarzystwa Popierania Wiedzy Prawniczej, które miało na celu kontynuację wydawania Gazety Sądowej Warszawskiej. W tym samym czasie rozpoczął także projekt encyklopedyczny, znany jako Encyklopedia podręczna prawa prywatnego, którego pierwszy tom ukazał się w 1939 roku.

Henryk Konic był właścicielem dóbr Ratów. W życiu osobistym związał się z Henryką Wolfson (1879-1944), z którą miał dwóch synów: Kazimierza (1900-1904) oraz Tomasza (1902-1943). Po śmierci został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 66-1-23/24).

Odznaczenia

Henryk Konic, znany ze swoich osiągnięć, został odznaczony wieloma prestiżowymi nagrodami w uznaniu za swoje zasługi.

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski, przyznany 2 maja 1923,
• Order Korony Włoch,
• Order Korony (Belgia) III klasy,
• Legia Honorowa IV oraz V klasy.

Wybrane publikacje

Henryk Konic był autorem wielu ważnych publikacji, które miały istotny wpływ na rozwój wiedzy prawnej i społecznej w Polsce. Oto niektóre z nich:

• rolnictwo i handel za czasów Księztwa Warszawskiego (1807–1815), wydana w Warszawie w 1881 roku,
• podręcznik dla władz gminnych, zawierający zbiór przepisów i postanowień, które obowiązywały władze gminne w Królestwie Polskiem, opublikowany w Warszawie w 1883 roku, współautorstwo z Henrykiem Olszewskim,
• kartka z dziejów oświaty w Polsce: władze oświecenia publicznego i oświata elementarna w Księztwie Warszawskim, wydana w Krakowie w 1895 roku,
• dzieje prawa małżeńskiego w Królestwie Polskiem (1818–1836), publikacja z 1903 roku, opublikowana w Warszawie,
• komisya rządząca 1807 r., wydana w Warszawie w 1904 roku,
• samorząd gminny w Królestwie Polskiem w porównaniu z innemi krajami europejskimi, opublikowana w Warszawie w 1906 roku,
• służebności w prawie cywilnem (rzeczowem): dodatek do wykładów uniwersyteckich prof. H. Konica, wydany w 1927 roku w Warszawie,
• encyklopedia podręczna prawa prywatnego: założona przez Henryka Konica, opublikowana w Warszawie w 1939 roku.

---

Oceń: Henryk Konic

---